قلم‌ هدیه دهیم اما نفروشیم

خداوند در سوره قلم می‌فرماید قسم به قلم و آنچه می ‏نویسد، تو به لطف پروردگارت دیوانه نیستی و بی‌گمان تو را پاداشی بی‏ منت‏ خواهد بود و راستی که تو را خویی والاست، به زودی خواهی دید و خواهند دید کدام یک از شما دستخوش جنونید و پروردگارت خود بهتر می‏‌داند چه کسی از راه او منحرف شده و او به راه یافتگان داناتر است.

چهاردهم تیر ماه در تقویم با عنوان «روز قلم» مزین شده است که این نامگذاری بی‌ارتباط با تاریخ کهن متمدن و فرهنگ‌ساز سرزمین ایران نیست و نشان از اهمیت قلم و آنچه می‌نویسد دارد همانطور که یک سوره در قرآن کریم با عنوان قلم نازل شده است.

ابوریحان بیرونی در کتاب آثار الباقیه خود آورده است که چهاردهمین روز از تیر ماه را ایرانیان باستان، روز تیر (عطارد) می‌نامیدند؛ از طرفی سیاره تیر یا همان عطارد، در فرهنگ ادب پارسی، کاتب و نویسنده ستارگان است و به همین مناسبت این روز را روز نویسندگان می‏‌دانستند و گرامی می‏داشتند.

اثر قلم می‌تواند اتفاقی را زیبا یا نازیبا جلوه دهد؛ آری! این قدرت قلم است و خوش به سعادت افرادی که قلمشان را نمی‌فروشند و در مسیر ثبت واقعیت با رعایت اصل انصاف و بی‌طرفی بر دل سپید صفحه‌ای می‌نگارند تا مخاطب قضاوت کند.

و جلال آل احمد چه زیبا گفت که اگر می‌فروشی همان به که بازوی خود، ولی قلم را هرگز.

اثر قلم چنان تاثیری بر ژرفای وجود آدمی دارد که چشم‌نوازی و گوش‌نوازی اثر قلم می‌تواند آدمی را به اقیانوس دانش، آگاهی، روشنایی و نشاط هدایت کند و یا به ورطه افسردگی ببرد.

سخت است از سکوت قصه پرغصه بیابان گفت، سخت است از درد سوختن ماسه‌های لب ساحل از تابش آفتاب گفت، سخت است به از زیبایی وصف‌ناپذیر جنگل، کوه و کوهستان گفت، سخت است اثر خلق کردن از زبانی که قاصر در وصف شکوه آفرینش است و این قلم است که با وجود سختی نمی‌شکند، تاب می‌آورد و می‌نویسد.

آری! همین است؛ قلم قدرتی دارد که می‌تواند آزادگی را به تصویر بکشد و هم می‌تواندخاری را گل جلوه دهد و یا خاری را گل تصمیم با صاحب قلم است.

درست است اگر صاحب قلم در خبررسانی‌ها، جریان‌سازی‌ها، انتقادها و تمجیدها به ریشه‌های شخصی توجه کند در سمت لشکر ذلیل قرار می‌گیرد و اگر صادق و بی‌طرف واقعیت را بنگارد پیروز است؛ اگر نظر منفی و مثبت در خصوص یک موضوع عام‌المنفعه بر مبنای منافع شخصی تغییر ‌کند، در سمت لشکریان ملاحظه‌کار است و اگر سخنی خلاف باورهای خود بیان کند یعنی در رکاب لشکریان ریاکار و بازنده‌ حرکت می‌کند که با انکار ماهیت اندیشه‌هایش، به خود خیانت می‌کند.

و در انتها باید خداقوت گفت به همه اهالی قلم که بزرگوارانه راه پرتگاه‌های خوف و هراس را بسته و با حفظ امانت‌داری، صداقت و بی‌طرفی باعث آرامش دل‌ها و اطمینان قلب‌ها می‌شوند.