عظمت وجودی علی بن ابی‌طالب (ع)

حضرت امیرمومنان علی ابن ابی‌طالب کیست؟ چه عظمتی دارد؟ چه جایگاهی دارد؟ وقتی می خواهیم وارد حرم او و اولیای الهی بشویم، می گوییم:
۱. إِنِّی أَعْتَقِدُ حُرْمَةَ صَاحِبِ هَذَا الْمَشْهَدِ الشَّرِیفِ فِی غَیْبَتِهِ، کَمَا أَعْتَقِدُهَا فِی حَضْرَتِهِ - من احترام صاحب این زیارتگاه شریف را در غایب بودنش، مثل زمان حضورش باور دارم؛
۲. وَ أَعْلَمُ أَنَّ رَسُولَکَ وَ خُلَفَاءَکَ عَلَیْهِمُ السَّلامُ، أَحْیَاءٌ عِنْدَکَ یُرْزَقُونَ - و می دانم که پیامبرت و اولیائت همواره زنده اند و نزد تو روزی داده می شوند؛
۳. یَرَوْنَ مَقَامِی - محل ایستادن و مقامم را می بینند؛
۴. وَ یَسْمَعُونَ کَلامِی - و سخنم را می شنوند؛
۵. وَ یَرُدُّونَ سَلامِی - و به سلامم پاسخ می دهند.
با این نگاه و باور وارد بارگاه ملکوتی حضرتش می شویم؛ با این باور که مقامم را می بیند، سخنم را می شنود و به سلامم پاسخ می دهد؛ در زیارت ششم آن امام همام می گوییم:
۱. السَّلامُ عَلَیٰ مَوْلانا أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ عَلِیِّ بْنِ أَبِی طَالِبٍ - سلام بر مولای ما امیرمومنان علی ابن ابی طالب؛
۲. صَاحِبِ السَّوابِقِ وَالْمَناقِبِ وَالنَّجْدَةِ - دارای سابقه های درخشان و سجایای پسندیده و مردانگی و دلاوری؛
۳. سَاقِی الْمُؤْمِنِینَ بِالْکَأْسِ مِنْ حَوْضِ الرَّسُولِ الْمَکِینِ الْأَمِینِ - ساقی مؤمنان با جام، از حوض رسول پابرجای امین؛
۴. السَّلامُ عَلَیٰ صاحِبِ النُّهیٰ وَالْفَضْلِ وَالطَّوائِلِ وَالْمَکْرُماتِ وَالنَّوائِلِ - سلام بر دارنده خرد و اندیشه و درک و احسان‌های پیوسته و کرامات و عطاها؛
۵. السَّلامُ عَلَیٰ مَنْ أَیَّدَهُ اللّٰهُ بِجَبْرَئِیلَ - سلام بر کسی که خدا به وسیله جبرئیل حمایتش کرد؛
۶. وَأَعانَهُ بِمِیکائِیلَ - و به میکائیل کمکش داد؛
۷. وَأَزْلَفَهُ فِی الدَّارَیْنِ - و در دو جهان مقربش ساخت؛
۸. السَّلامُ عَلَیْکَ یَا بابَ اللّٰهِ - سلام بر تو ای دریچه خدا؛
۹. السَّلامُ عَلَیْکَ یَا عَیْنَ اللّٰهِ النَّاظِرَةَ - سلام بر تو ای دیده نظاره کننده خدا؛
۱۰. السَّلامُ عَلَیٰ قَسِیمِ الْجَنَّةِ وَالنَّارِ - سلام بر تقسیم کننده بهشت و دوزخ؛
۱۱. السَّلامُ عَلَیٰ نِعْمَةِ اللّٰهِ عَلَی الْأَبْرارِ - سلام بر نعمت خدا به نیکان؛
۱۲. السَّلامُ عَلَیٰ سَیِّدِ الْمُتَّقِینَ الْأَخْیارِ - سلام بر سرور پرهیزکاران برگزیده؛
۱۳. السَّلامُ عَلَیٰ والِدِ الْأَئِمَّةِ الْأَبْرارِ - سلام بر پدر امامان نیکوکار؛
۱۴. السَّلامُ عَلَیٰ حَبْلِ اللّٰهِ الْمَتِینِ - سلام بر ریسمان محکم خدا؛
۱۵. السَّلامُ عَلَیٰ أَمِینِ اللّٰهِ فِی أَرْضِهِ - سلام بر امین خدا بر روی زمینش؛

در ادامه می گوییم وَصَلِّ عَلَیٰ أَمِیرِالْمُؤْمِنِینَ - خدایا! درود فرست بر امیر مومنان؛ عَبْدِکَ الْمُرْتَضیٰ بنده پسندیده ات؛ وَ أَمِینِکَ الْأَوْفیٰ و امین به تمام و کمال ادا کننده حقوقت؛ وَعُرْوَتِکَ الْوُثْقیٰ و دست آویز محکمت؛ وَ یَدِکَ الْعُلْیا و دست برترت؛ وَ جَنْبِکَ الْأَعْلیٰ و نزدیک والایت؛ وَ کَلِمَتِکَ الْحُسْنیٰ و کلمه نیکوترت؛ وَ حُجَّتِکَ عَلَی الْوَریٰ و حجتت بر مردم؛ وَ صِدِّیقِکَ الْأَکْبَرِ و دوست بزرگت؛ وَ سَیِّدِ الْأَوْصِیاءِ و سرور جانشینان؛ وَ رُکْنِ الْأَوْلِیاءِ و پایه اصلی اولیاء؛ وَ عِمادِ الْأَصْفِیاءِ و تکیه گاه دوستان باوفا و مخلص و در همان زیارت می گوییم السَّلامُ عَلَیْکَ یَا وَلِیَّ اللّٰهِ، وَالشِّهابَ الثَّاقِبَ، وَالنُّورَ الْعاقِبَ، یَا سَلِیلَ الْأَطَائِبِ، یَا سِرَّ اللّٰهِ؛
۱. سلام بر تو ای ولی خدا؛
۲. سلام بر تو ای ستاره درخشان؛
۳. سلام بر تو ای نور پی‌درپی‌اش؛
۴. سلام بر تو ای چکیده پاکان؛
۵.‌ سلام بر تو ای راز خدا.

سرّ؛ نوعی دانشِ الهی است که نمی‌توان آن‌ را برای همگان، بازگو کرد. چنان‌که در روایات فراوانی، ائمه دین(ع)، رازدار خداوند معرّفی شده‌اند. حضرت علی(ع) در این‌باره می‌فرمایند: من، امین بر راز خدایم؛
پس چیستی راز، همواره پوشیده است؛ زیرا اگر آشکار شود، دیگر راز نخواهد بود امّا آثارِ سرّ الهی را در متون روایی می‌توان یافت.
یکی از ویژگی‌ها و آثار اسرار الهی، کارگشا بودن آن هاست. آنان که به بعضی از اسرار و رازهای الهی آگاه‌اند، به علوم مختلف، دست می‌یابند و به سوی کمالِ انسانیت، گام بر می‌دارند. سرّ، مانند کلیدی است که علوم بسیاری را می‌گشاید. امیرمومنان حضرت علی(ع) فرمودند: پیامبر خدا، هزار حدیث در گوش من گفت که برای هر حدیثی، هزار در و برای هر دری، هزار کلید است.

راز خلقت همه پنهان شده در عین علی ست/ کهکشان‌ها نخی از وصلۀ نعلین علی ست
روز و شب از تو قضا از تو قدر می‌گوید/ «ها علیٌ بشرٌ کیفَ بَشر» می‌گوید

آنچه در زیارت ششم بیان شد، نمایی از عظمت علی بن ابی طالب (ع) است که امام صادق (ع) آن را تبیین کردند. عظمت وجودی امیرمومنان بسیار بالا و بلند مرتبه است. پیامبر اکرم (ص) فرمود: مَن اَرادَ أَن یُنْظُرَ اِلی آدَمَ فی عِلمِهِ و الی نوحٍ فی تقواهُ و اِلی ابراهیمَ فی حِلمِهِ و اِلی موسی فی هَیبَتهِ وَ اِلی عیسی فی عبادَتِهِ فَلیَنظُر الی علیِّ بنِ ابی‌طالب؛ هر کس بخواهد به علم آدم و پارسائی نوح و بردباری ابراهیم و هیبت موسی و عبادت عیسی(ع) نظر کند، باید به علی بن‌ ابی‌طالب(ع) نظر نماید.

فضایل امیرالمومنین (ع) آنقدر زیاد است که پیامبر اکرم (ص) فرمود: لَو أَنَّ الغِیاضَ أَقلامٌ والبَحْرَ مِدادٌ والجِنَّ حُسّابٌ والإِنسَ کُتّابٌ ما اَحْصَوْا فضائلَ علیِّ بن ابی‌طالب علیه‌السلام؛ اگر تمام درختان، قلم شوند و دریاها، جوهر و جنیّان حسابگر و آدمیان نویسنده، نخواهند توانست فضائل علی بن‌ ابی‌طالب علیه‌السلام را اِحصا و شمارش نمایند!

این نعمت عظیم و سرمایه بزرگ را خدای کریم به ما ارزانی داشته است. در محضر آن امام عزیز و با عظمت از خدا بخواهیم روزنه ای به قلبمان باز کند، تا اندکی از انوار وجودی حضرتش را بشناسیم. اگر به ویژگی هایی که در این زیارت اشاره شد، بنگریم متوجه می شویم که خدا بر ما منت گذاشت و کامل ترین و بهترین نعمت را رایگان به ما داد.

اگر ما با توجه به عظمت وجودی امام و مولایمان علی بن ابی طالب علیه السلام، وارد بارگاه ملکوتی اش شویم و با او حرف بزنیم، چه چیزی عایدمان می شود؟! لطف او به عاشقش چقدر است؟ خدای رحیم به عاشق با معرفت چه می دهد؟!