به گزارش گروه علم و آموزش ایرنا، بدن انسان نمی‌تواند گرمای بیش از حد را تحمل کند؛ فرآیندهایی که ما را زنده نگه می‌دارند در یک بازه دمایی خاص بهترین عملکرد را دارند که این معمولاً بین ۳۶ تا ۳۷ درجه سانتیگراد (۹۶.۸ درجه تا ۹۸.۶ درجه فارنهایت) بسته به هر شخص متفاوت است.
جاناتان سامت، رئیس دانشکده بهداشت عمومی کلرادو، توضیح می‌دهد که اگر دمای مرکزی بدن شخصی از اندازه‌ای مشخص بالاتر رود، واکنش اولیه بدن به گرما این است که سعی کند از شر آن خلاص شود. برای خلاص شدن از گرمای اضافی، رگ‌های خونی در پوست گشاد یا منبسط می شوند. در همان زمان، قلب شروع به تپش سریعتر می‌کند و در نتیجه جریان خون به پوست فشار می‌آورد و از این طریق خون می‌تواند گرما را آزاد کرده تا بدن خنک شود. در همین حال، تعریق برای خنک کردن پوست شروع می‌شود.
هنگامی که افراد بارها و بارها دمای بالا را تجربه می کنند، بدن آنها می‌تواند در دفع گرمای اضافی بهتر عمل کند. به همین دلیل است که کسی می تواند از جایی سرد به جایی مرطوب نقل مکان کند و هرچه گذشت به گرما و رطوبت بیشتر عادت کند.
اما محدودیتی برای تنظیم عملکرد بدن وجود دارد و این محدودیت به سلامت فرد و همچنین دما و رطوبت بیرون بستگی دارد. اگر دمای بیرون گرمتر از بدن باشد، خون در پوست گرما آزاد نمی‌کند و در جاهایی که رطوبت زیاد است، عرق کردن پوست را خنک نمی‌کند. این مساله به این دلیل است که عرق نمی‌تواند تبخیر شود.
در سال ۲۰۰۸، دو دانشمند نتیجه‌گیری کردند که اگر انسان زمان طولانی را در دمای بالای ۳۵ درجه سانتیگراد یا ۹۵ درجه فارنهایت بگذراند، دیگر نمی‌تواند به خوبی خنک شود. درواقع اگر بدن مجبور باشد بدون وقفه با گرما مقابله کند، فرسوده می شود و اگر فردی نتواند خنک شود، ممکن است دچار گرمازدگی شود. این نشان می‌دهد که توانایی بدن برای تنظیم گرما از بین رفته است و می‌تواند به دمای مرکزی بدن اجازه دهد تا ۴۰ درجه سانتی گراد (۱۰۴ درجه فارنهایت) بالا برود. گرمازدگی می‌تواند باعث تشنج یا کما شود و بدون درمان ممکن است مرگ را به دنبال داشته باشد.
هیچ کس از گرما مصون نیست، اما گرما به برخی از گروه‌ها بیشتر از دیگران ضربه می‌زند و سالمندان آسیب پذیرترین افراد محسوب می‌شوند. یک دلیل آن این است که آنها غدد عرق کمتری دارند. اما دلیل دیگر این است که بدن آنها نیز کندتر به افزایش دما واکنش نشان می‌دهد.
کودکان نیز در معرض خطر هستند زیرا توانایی تنظیم گرما در بدن آنها به طور کامل رشد نکرده است. همچنین زنان باردار به دلیل خواسته‌هایی که جنین از بدن مادر خود دارد، ممکن است با مشکل مواجه شوند.
افراد مبتلا به بیماری های مزمن مانند دیابت، بیماری قلبی و چاقی نیز ممکن است در خنک کردن بدن خود دچار مشکل شوند. همچنین افرادی که در فقر زندگی می‌کنند، اغلب فاقد تهویه مطبوع و سایر منابع هستند تا به آنها در خنک کردنشان کمک کند.
بسیاری از مردم گرما را بیشتر آزاردهنده می‌دانند تا یک تهدید کشنده و خطرناک. اما تغییرات آب و هوا، گرمای شدید و سلامت انسان همه به هم مرتبط هستند. با بالا رفتن دمای زمین، امواج گرمای شدید احتمالاً شایع‌تر می‌شوند و جان افراد بیشتری را به خطر می‌اندازند.
نظر شما