از کجا نور بگیریم؟

خداوند حکیم در آیه ۳۵ سوره نور می فرماید اللهُ نُورُ السَّمواتِ وَ الْأَرْضِ؛ خداوند نور آسمان ها و زمین است. آن خالق هستی در ادامه می افزاید نُورٌ عَلی نُورٍ یَهْدِی اللهُ لِنُورِهِ مَنْ یَشاءُ؛ خدا نوری بر فراز نوری است و هرکس را بخواهد با نور خود هدایت می‌کند. برای هدایت شدن و رسیدن به مقام انسانیت و کمال مطلق، باید به نور خدا وصل شد.

راه وصل شدن به نور الهی و وصول به مقام انسانی، اتصال به نماز است. باید با نماز به نور ربوبی مرتبط شویم. از راه وصل شدن به نور نماز، می توان به منبع نور الهی رسید و عظمت نور علی نور را مشاهده کرد. پیامبر اکرم (ص) فرمود الصَّلَاةُ نُورُ الْمُؤْمِن. این نور با اتصال انسان به منبع نور حاصل می شود و جان انسان را منور می کند، ظلمت درونی انسان را زایل می سازد و انسان را در راه منور الانوار به حرکت درمی آورد.

وَ جُعِلَ قُرَّةُ عَینی فی الصَّلاة؛ با این نگاه، پیامبر خدا (ص) نماز را نور چشم خود تلقی می کنند و آن را محبوب و مایه‌ شادی و آسودگی قلب می دانند. قرآن مجید نیز چون نماز، نور مومن است. قرآن نوری است که انسان را از تاریکی و جهالت درون خویش رهانیده و به نور خداوندی متصل می‌نماید. خداوند در سوره نساء می‌فرماید قَدْ جاءَکُمْ بُرْهانٌ مِنْ رَبِّکُمْ وَ أَنْزَلْنا إِلَیْکُمْ نُوراً مُبیناً؛ از جانب پروردگارتان بر شما حجتی آمد و برای شما نوری آشکار نازل کردیم.

همراه این نور شدن، آن را تلاوت کردن، در آن تدبر نمودن و عمل کردن به دستوراتش موجب نورانی شدن انسان می شود، انسان را در مسیر منور الانوار به حرکت در می آورد و به سعادت و رستگاری می رساند. خدای عزیز و حکیم فرمود وَ اتَّبَعُوا النُّورَ الَّذِی أُنْزِلَ مَعَهُ أُولئِکَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ؛ و از هدایت و نوری که با او نازل شده پیروی نمودند، تنها آنان رستگارانند.

رستگاری و پیروزی و سربلندی آنان به علت خروجشان از ظلمت به سوی نور است. ایزد یکتا فرمود قَدْ جاءَکُمْ مِنَ اللَّهِ نُورٌ وَ کِتابٌ مُبِینٌ‌، یَهْدِی بِهِ اللَّهُ مَنِ اتَّبَعَ رِضْوانَهُ سُبُلَ السَّلامِ وَ یُخْرِجُهُمْ مِنَ الظُّلُماتِ إِلَی النُّورِ بِإِذْنِهِ‌؛ از طرف خدا، نور و کتاب روشنگری به سوی شما آمد. خداوند به برکت آن، کسانی را که از رضای او پیروی کنند، به راه های سلامت و امنیت، هدایت می‌کند؛ و به فرمانش، آنان را از ظلمت‌ها خارج ساخته به سوی نور می‌برد.

انسان ها با نور قرآن از ظلمت نفس و ظلمت شیطان و ظلمت طاغوت خارج می شوند. از ظلمت کفر و کفار، از ظلمت نفاق و منافق، از ظلمت شرک و مشرکین خارج می شوند و به وادی نور علی نور قدم می گذارند. در آیه ۲۵۷ سوره بقره فرمود أللهُ وَلِیُّ الَّذینَ آمَنُوا یُخْرِجُهُمْ مِنَ الظُّلُماتِ إِلَی النُّورِ وَ الَّذینَ کَفَرُوا أَوْلِیاؤُهُمُ الطَّاغُوتُ یُخْرِجُونَهُمْ مِنَ النُّورِ إِلَی الظُّلُماتِ؛ خداوند، ولیّ و سرپرست کسانی است که ایمان آورده‌اند؛ آن ها را از ظلمت‌ها خارج ساخته، به‌سوی نور می‌برد. ولی کسانی که کافر شدند، اولیای آن ها طاغوت‌ها هستند؛ ‌که آن ها را از نور خارج ساخته، به‌سوی ظلمت‌ها می‌برند.

وادی نور، جای کفر و طاغوت نیست. نماز و قرآن، انسان را وارد این وادی می کند.‌ نور بر قلب و دل و روح و جان انسان ساری و جاری می شود. حضرت علی (ع) فرمود الْمُؤْمِنُ یَتَقَلَّبُ فِی خَمْسَهًٍْ مِنَ النُّورِ مَدْخَلُهُ نُورٌ وَ مَخْرَجُهُ نُورٌ وَ عِلْمُهُ نُورٌ وَ کَلَامُهُ نُورٌ وَ مَنْظَرُهُ یَوْمَ الْقِیَامَهًِْ إِلَی النُّور؛ انسان مؤمن در پنج نور می‌چرخد: ورودش نور، خروجش نور، دانشش نور، سخنش نور و دیدگاهش در روز رستاخیز به‌ سوی نور است.

نور علی نور؛ مومن‌ نوری بر فراز نوری است. این نور با نماز و تلاوت قرآن و تفسیر قرآن و عمل به دستورات قرآن حاصل می شود. لذا معصوم‌ می فرماید نَوِّرُوا مَنازِلَکُم بِالصَّلاة و قَرائَةِ القُران؛ به خانه هایتان با خواندن نماز و قرائت قرآن، نورانیت ببخشید.

نور قرآن و نماز، هم‌ دل و جان را منور می سازد و هم منزل و خانه را نورانی می کند، و هم شهر و استان و کشور؛ نور علی نور می شود. در سوره‌ حج فرمود اَلَّذینَ اِن مَکَّنّاهُم فِی الاَرضِ اَقامُوا الصَّلوةَ؛ یعنی اقامه‌ نماز. این آیه اشاره به این دارد که حکومت الهی و اسلامی، تعبّد و توجّه به خدا و توجّه به معنویّت را گسترش می دهد و کشور نور علی نور می شود. اقامه‌ نماز به این منظور است؛ روح تعبّد در جمهوری اسلامی گسترش پیدا می کند. فرق حکومت دینی و حکومت طاغوت در همین است. فرق در نور و ظلمت است.

به نماز و قرآن وصل شو تا به خدا وصل شوی و به رب الارباب وصل شو تا نور علی نور بشوی. از تاریکی و ظلمت و جهل و گناه بیرون بیایی و به نماز و دعا و ذکر و راز و نیاز و به اولیای الهی پیوند بخوری. نور اینجاست. عزت و سربلندی اینجاست. سعادت دو سرا اینجاست. حیات طیبه اینجاست. در آیه ۹۷ سوره نحل فرمود فَلَنُحیِیَنَّهُ حَیاةً طَیِّبَة؛ این حیات طیّبه ارکانی دارد. مهم‌ترین رکن آن، توجّه به خدا و رو به خدا کردن است؛ وصل به نور الهی شدن است.

انسان عاقل، هرگز تاریکی و ظلمت را جایگزین نور نمی کند. هرگز سراغ طاغوت و یزید نمی رود. برخی تصور می کردند اگر به کربلا نروند، زنده می مانند. ظلمت؛ مانع دیدن می شود. آنان ندیدند که جاماندگان از کربلا یا کشته دست عمال مختارند یا در واقعه حره قتل عام می شوند اما شهدای عاشورا، نور علی نور، بر کرسی منور الانوار تکیه زدند و از منبع نور الهی فیض می برند. راه اینجاست؛ بی راهه نرویم. به راه مستقیم وصل شویم. به خدا وصل شو، که همه چیز در ذیل نور الهی تفسیر می شود.