روایت پولیتیکو از فساد گسترده در ایالت‌های مختلف آمریکا

به گزارش روز شنبه ایرنا، این رسانه آمریکایی نوشت: کیفرخواست دولت فدرال علیه باب ممندز به اتهام فساد و دریافت رشوه ابهاماتی را درباره سرنوشت سیاسی این سناتور آمریکایی اهل نیوجرسی برانگیخته است به طوری که درخواست استعفا حتی از سوی همکاران هم حزبی او در سنا مطرح شده است.

اما در نیوجرسی، این کیفرخواست پرسش دیگری را نیز مطرح کرده است: چرا این ایالت به عنوان یکی از فاسدترین ایالت های آمریکا شهرت یافته است؟

به نوشته این تارنمای آمریکایی، این بدنامی محصول برخی فیلم های هالیوودی و سریال های تلویزیونی مانند «سوپرانوز» است که دولت را در این ایالت به عنوان بستری برای فریب و ریاکاری سیاسی به تصویر می کشند.

اگواژن دینسر (Oguzhan Dincer) اقتصاددان دانشگاه ایالتی ایلینویز و مدیر موسسه مطالعات فساد این دانشگاه در این زمینه گفت نگاهی به ایالت هایی مانند نیوجرسی، ایلینویز یا آلاباما نشان می دهد که سطح فساد در این ایالت ها نسبت به سایر ایالت های آمریکایی گسترده تر است.

وی که آثار فراوانی را درباره علل و تبعات فساد سیاسی در آمریکا به نگارش در آورده است، افزود: سوال این است که چرا ایالت هایی مانند نیوجرسی و ایلینویز به زمینه مستعدی برای فساد تبدیل شده اند؟

این اقتصاد دان توضیح می دهد که این مساله عوامل مختلفی دارد که مسائل جمعیتی، فرهنگی و میزان مشارکت مردم را شامل می شود.

وی گفت: صرف نظر از دلایل فساد ایالتی که سابقه ای طولانی در تخلفات سیاسی دارد، این ایالت ها به آسانی نمی توانند خود را از شر فساد خلاص کند چرا این یک فرایند طولانی است. فساد یک شبه ایجاد نمی شود اما هنگامی که فساد جایی را در بر می گیرد ریشه کنی آن بسیار دشوار است.

اقتصاد دان آمریکایی درباره چرایی تفاوت گسترش فساد در ایالت های نیوجرسی، لوئیزیانا و آلاباما در مقایسه با مینه سوتا و ورمونت به عوامل عمیق و تقریبی تعیین کننده در فساد اشاره کرد.

وی توضیح داد که دنیل الیزار (Daniel Elazar) دانشمند سیاسی و نویسنده دهه ۱۹۶۰، آمریکا را به کشوری دارای فرهنگ های سیاسی مختلف بسته به این که چه کسی ایالت های مختلف را در اواخر دهه ۱۸۰۰ و اوایل دهه ۱۹۰۰ ایجاد کرده، تقسیم بندی کرده است.

الیزر فرهنگ های سیاسی در آمریکا را به سه گروه فردگرایانه، اخلاقی و سنتی تقسیم کرده و عنوان می کند که برای مثال در نیوجرسی، فرهنگ فردگرایانه حاکم است.

الیزار توضیح می دهد که در فرهنگ سیاسی فردگرایانه، سیاست اساسا نوعی تجارت است. افراد وارد سیاست می شوند تا منفعت کسب کنند. بنابراین ایالت های دارای فرهنگ فردگرایانه دارای سطح بالایی از فساد هستند. ایلینویز، نیوجرسی و نیویورک همگی ایالت های دارای فرهنگ فردگرایانه هستند در حالی که در ایالت هایی همچون مینه سوتا فرهنگ اخلاقی رواج دارد. در این فرهنگ مردم از دولت انتظار دارند جامعه بهتری برای آنها بسازد.

دینسر در ادامه به تشریح عوامل تقریبی اشاعه فساد در ایالت های آمریکایی پرداخت و از جمله به موضوع مشارکت رای دهندگان اشاره کرد و آن را با فرهنگ سیاسی در ارتباط دانست.

این اقتصاد دان در این زمینه گفت: مردم به طور معمول انتظار دارند تنها با نظارت از شر فساد خلاص شوند اما نظارت صرف، کافی نیست. محاکمه یک پرونده فساد بسیار دشوار و بسیار پرهزینه است. راه آسانتر، برکنار کردن افراد فاسد است. اما اگر مردم رای ندهند چگونه می توانند افراد فاسد را برکنار کنند؟

وی افزود: بنابراین هر چه سطح مشارکت رای دهندگان پایین تر باشد فساد گسترده تر است. نگاهی به آخرین رقابت فرمانداری در نیوجرسی در سال ۲۰۲۱ نشان داد مشارکت رای دهندگان حدود ۴۰ درصد بود. در آخرین انتخابات میان دوره ای این ایالت نیز وضعیت چندان بهتر نبود. همچنین زمانی که راد بلاگویویچ (فرماندار ایلینویز) برای دومین دوره خود در این ایالت نامزد شد، همه از فساد او شکایت داشتند و مشارکت در این انتخابات تنها حدود ۴۰ درصد بود. وقتی بیش از نیمی از مردم حتی به خود زحمت رای دادن نمی دهند، سیاستمداران خود را «شکست ناپذیر» فرض می‌کنند.

این اقتصاددان آمریکایی به عوامل دیگری در اشاعه فساد در برخی ایالت های آمریکا اشاره کرد و از جمله دخالت دولت ها در اقتصاد را مقصر دانست و به استناد سخنان گری بکر اقتصاد دان برنده جایزه نوبل گفت: بکر معتقد است برای ریشه کنی فساد باید دولت های ایالتی را نابود کرد اما نابودی دولت امکانپذیر نیست به نظر من باید آن را مدیریت کرد.

به گفته وی تنوع قومی یا نژادی نیز از دیگر عوامل فساد در ایالت های آمریکا است.

وی در این زمینه اظهار داشت: آنچه که مشاهده می شود این است که رفتارهای قوم گرایانه به فساد منجر می شود. نگاهی به دو شهر بزرگ نیوآرک و جرسی سیتی در ایالت نیوجرسی نشان می دهد که به غیر از رفتارهای قوم گرایانه در این ایالت ها، همچنان یک گروه بر دیگران در عرصه سیاسی سلطه دارد، بنابراین، صدای دیگران در روند سیاسی شنیده نمی شود.