برخی تحلیلگران مغرض، تحولات سه روز اخیر در سرزمین های اشغالی را که منجر به فروپاشی هیمنه خودساخته دستگاه اطلاعاتی و تبلیغاتی رژیم صهیونیستی و حامیان غربی آن شد، اقدامی تروریستی نامیدند و برخی دیگر از کشورهای دوست و گروه های آزادی خواه جهان نیز با علم به عمق فاجعه جنایات طولانی مدت صهیونیست ها در این سرزمین، آنرا اقدامی برای احقاق حقوق حقه صاحبان اصلی این سرزمین یعنی فلسطینیان می دانند، چرا که معتقدند "گربه مستاصل در بند، سرانجام تعارفات را کنار می گذارد و چاره ای جز چنگ انداختن بر دشمن نمی یابد".
جهان تاکنون به خوبی شاهد بود که چگونه جنایت های رژیم صهیونیستی به رغم بارها محکومت صوری در سازمان ملل، سال ها با حمایت کشورهای غربی در سرزمین های اشغالی ادامه یافت تا اینکه بامداد روز شنبه رزمندگان مقاومت فلسطین عملیات همه جانبه و بی نظیر خود با نام «طوفان الاقصی» را از غزه (جنوب فلسطین) علیه مواضع رژیم صهیونیستی در سرزمین‌های اشغالی آغاز کردند؛ عملیاتی که در عمر ۷۵ ساله اشغالگران غاصب نظیر نداشته و تا لحظه تدوین این گزارش بیش از ۱۰۰۰ کشته روی دست صهیونیست ها باقی گذاشته است.
این گروه مبارز فلسطینی علاوه بر پرتاب هزاران راکت و موشک به مواضع رژیم صهبونیستی، رزمندگان خود را از نوار غزه به جنوب اسرائیل اعزام کرد و در آنجا با حمله به مواضع نظامی صهیونیست ها به طور موقت حتی کنترل برخی از شهرک های اسرائیلی را هم در دست گرفت و ده ها غیرنظامی و سرباز را نیز به اسارت خود درآورد.
روزنامه عبری زبان "یدیعوت آحارونوت" شمار صهیونیست های به اسارت درآمده توسط رزمندگان حماس را بیش از ۱۵۰ نفر اعلام کرده که باید شمار ۳۰ صهیونیست اسیر شده توسط جهاد اسلامی و اسارت ده ها صهیونیست دیگر توسط گروه های مختلف و حتی مردم عادی فلسطین را نیز به آن افزود و این در حالی است که ۷۵۰ صهیونیست نیز مفقودالاثر می باشند.
در مقابل، رژیم صهیونیستی که نتیجه اقدامات گذشته خود را می بیند از مقابله با این دسته از رزمندگان فلسطینی مستاصل شده و اقدام به بمباران مناطق مسکونی "غزه" مهد مبارزان فلسطینی نموده که تا این ساعت به شهادت بیش از ۵۰۰ غیرنظامی فلسطینی از جمله ۷۸ کودک و ۴۱ زن و ۲ هزار و ۳۰۰ زخمی منجر شده است.
شدت ضربه وارده به صهیونیست ها با عملیات طوفان الاقصی در روز شنبه به قدری بوده است که تحلیلگران بین المللی آنرا بعد از «جنگ رمضان» در اکتبر ۱۹۷۳ (مهرماه ۱۳۵۲) بزرگترین ضربه در ۵۰ سال اخیر به صهیونیست‌ها در اراضی اشغالی می دانند که در جریان آن مصر و سوریه در شرق کانال سوئز و ارتفاعات جولان علیه مواضع اسرائیل دست به حمله‌ای غافلگیرکننده زده بودند.
در هر حال برخلاف انتظار صهیونیست ها و حامیان بین المللی آن، این واکنش منطقی صاحبان برحق سرزمین های اشغالی در اوج شرایط استیصال در برابر کنش های غیرانسانی و طولانی مدت غاصبان اشغالگر بروز کرد و اگرچه گریزی از آن نبود، اما همین مدعیان دمکراسی و حقوق بشر در غرب و حتی دیگر کشورهای غربی با وجود اینکه به خوبی می دانند این رژیم غاصب تاکنون چه برسر فلسطینیان آورده است که ناچار به نشان دادن چنین واکنشی شدند، همچنان ادعا می کنند که صهوینیست ها باز هم حق دارند از خود دفاع کنند!
گویا آنها فراموش کرده اند که حقوق بین الملل مورد تایید جهانیان، همچنان هرگونه اشغال نظامی هرچند موقت را برای کشورهای ممنوع کرده است. همین مدعیان به خوبی می دانند که قطعنامه ۳۷/۴۳ مجمع عمومی سازمان ملل متحد نیز تاکید می کند، مردمی که برای استقلال و رهایی از حکومت استعماری مبارزه می کنند، حق دارند با استفاده از “همه وسایل موجود، از جمله مبارزه مسلحانه” این کار را انجام دهند.
در واقع آغاز عملیات طوفان الاقصی از غزه که محل رویش سبک جدید مبارزات فلسطینی به ویژه در قالب "انتفاظه اول" بود، بخشی از مبارزه مسلحانه صاحبان مستاصل این سرزمین است که در اثر اشغال و استعمار اسرائیل تحریک شده اند، پس براساس حقوق و قوانین بین الملل، "حق دفاع از خود" در اینجا نه برای صهیونیست ها، بلکه برای فلسطینی هایی است که همواره با صبر و شکیبایی این حق را برای خود حفظ کرده و امروز سعی دارند از آن استفاده کنند.
باید از غربی ها پرسید که آیا ۱۶ سال محاصره شدید غزه در ابعاد بسیار غیر انسانی آن کافی نبود که شهروندان فلسطین نخواهند سرانجام از این حق طبیعی خود استفاده کرده و نوید بخش رنسانس و یا تولد جدیدی برای ملت خود باشند؟ شهروندان خسته در شهری که زمانی "ادوارد سعید" دانشمند فقید فلسطینی-آمریکایی، آن را “هسته اصلی” مبارزه فلسطینیان خوانده بود و حتی در طول این ۱۶ سال محاصره مورد بی مهری سازمان آزادیبخش فلسطین (ساف) و یا تشکیلات خودگردان فلسطین "الفتح" به رهبری "محمود عباس" و همچنین دولت کشور همسایه "مصر" نیز قرار گرفته بودند.
در واقع دردی که "مام میهمن" فلیسطینی در کل کالبد خود و به ویژه در بطن آن در غزه احساس می کرد دیگر طاقت را بر همه شهروندان آن و همچنین حامیان جهانی آن تنگ کرده بود و به اعتقاد بسیاری از تحلیلگران بهترین دارو و تنها درمان این درد کهن چیزی جز "طوفان الاقصی" نبوده و نیست.
در واقع، آنچه که به نظر می رسد بزرگترین واکنش نظامی فلسطینیان در دهه های اخیر باشد، یک فرآیند طبیعی و تحول اجتناب ناپذیر، یک عمل مقاومت و واکنشی به رنج مردم مظلوم و تحت محاصره و اشغال وحشیانه صهیونیست های غاصبی است که در اوج ناامیدی ها، می تواند امید بخش رهایی این ملت مظلوم از چنگال اختاپوسی غاصبان و حامیان آنها برای پیمودن مسیرهای توسعه همه جانبه باشد.
نظر شما