عضو هیات علمی دانشگاه تهران شایسته دریافت جایزه ویژه اکو شد

به گزارش گروه علم و آموزش ایرنا، دکتر طیبه مصباح زاده عضو هیات علمی دانشگاه تهران روز گذشته در اجلاس اکو شایسته دریافت جایزه ویژه و دیپلم افتخار در بخش کشاورزی و محیط زیست شناخته شد.

فرآیند انتخاب و معرفی برگزیدگان جایزه اکو (ECO Award) بنابر مقررات مندرج در شیوه نامه (Modality) سازمان اکو این است که جایزه به افرادی تعلق می گیرد که شهروند کشورهای عضو اکو باشند و پژوهش های آنان در راستای آثار منطقه ای و همسو با اهداف سازمان باشد.

یکی از برنامه‌های دستور کار شانزدهمین اجلاس سران اکو که ۹ نوامبر ۲۰۲۳ برابر با ۱۸ آبان ۱۴۰۲ در تاشکند پایتخت ازبکستان برگزار شد، اهدای جوایز اکو بود که این جایزه توسط رییس جمهوری ازبکستان و دبیرکل اکو به برگزیدگان اعطا می شود.

این جوایز در پنج حوزه اقتصاد، تاریخ و فرهنگ ادبیات و هنرهای زیبا، علوم و فناوری، آموزش و کشاورزی و محیط زیست اعطا می شود.

مصباح زاده دانشیار دانشکده منابع طبیعی دانشگاه تهران، مؤلف کتاب و مقالات مختلف تحقیقاتی و پژوهشی است. اثر برگزیده وی با عنوان میکروریزائی، با هدف افزایش کنترل فرسایش ناشی از باد و گرد و خاک در دریاچه ارومیه بوده و با توجه به منطبق بودن موضوع تحقیق با اهداف اکو و داشتن آثار منطقه، ای مورد قبول قرار گرفت و به دبیرخانه اکو به عنوان نماینده منتخب کشورمان معرفی شد.

مصباح زاده دی ماه گذشته برای مدت سه سال به عنوان عضو شورای سیاست گذاری علمی کنوانسیون مقابله با بیابان زایی سازمان ملل متحد انتخاب شد. وی اولین ایرانی است که به عضویت شورای سیاست گذاری علمی (SPI) کنوانسیون مقابله با بیابان‌زایی سازمان ملل متحد در آمده است.

شانزدهمین اجلاس سران سازمان همکاری اقتصادی «اکو» روز گذشته با حضور آیت الله سید ابراهیم رئیسی رییس جمهوری اسلامی ایران در تاشکند برگزار شد.

سازمان همکاری‌های اقتصادی با پایه‌گذاری ایران، ترکیه و پاکستان در سال ۱۹۸۵تشکیل شد و اکنون ۱۰ کشور عضو آن هستند اما هنوز سه قطب بزرگ اقتصادی آن را همان ۳ کشور پایه‌گذار آن (ایران، ترکیه و پاکستان) تشکیل می‌دهند.

اکو یک سازمان منطقه ای دولتی محسوب می شود که با هدف پیشبرد همکاری های اقتصادی، فنی و فرهنگی میان کشورهای عضو تاسیس شد. اکو در واقع جانشین سازمان همکاری منطقه ای برای توسعه ( RCD) است که از سال ۱۹۶۴ تا ۱۹۷۹ موجودیت داشت.

این سازمان در سال ۱۹۹۲، سازمان هفت عضو جدید را به عضویت پذیرفت که عبارتند از افغانستان – آذربایجان، قزاقستان – قرقیزستان – تاجیکستان – ترکمنستان و ازبکستان.