محرومیت زدایی به سبک مستندساز کهگیلویه وبویراحمدی

یاسوج - ایرنا - "علی لایق زاده" عکاس، فیلمبردار ، مستند ساز و هنرمند خوش ذوق کهگیلویه وبویراحمدی است که توانسته با خلق آثار فاخرش گوشه ای از مشکلات و کمبودها و دغدغه های مناطق محروم روستایی و عشایری این خطه را به تصویر بکشد و بسیاری از نقاط تاریک و کور و فراموش شده را با لنز دوربین او روشن شد.

به گزارش ایرنا، لایق زاده که متولد سال ۱۳۵۸ است تاکنون ۱۵ مستند با رویکرد خدمت به کودکان مناطق محروم استان کهگیلویه و بویراحمد ساخته و توانسته

که گره های زیادی از مشکلات زندگی کودکان مناطق محروم استان بگشاید.

او مستندهای متفاوتی در زمینه های ازدواج آسان، اشتغال،معیشت،رفع کمبود زیرساخت های زندگی مردمان مناطق دور دست استان و فرهنگ سازی برای اهدای عضو ساخته است.

علی لایق زاده هنرمند داستان ما که روزگاری در زمینه موسیقی سنتی فعالیت می کرد پیگیری یک سوژه،راه تازه ای پیش رویش گشود و او اکنون یکی از مستند سازان صاحب سبک استان محسوب می شود.

حوالی غروب یک روز پاییزی هنرمند قصه ما به درخواست چند شهروند یاسوجی برای نواختن موسیقی محلی راهی یکی از قهوه خانه های این شهر شد درحالی که سرگرم آماده شدن برای نواختن موسیقی بود چند پیرمرد سخن از کودکان روستایی می گفتند که به علت نبودن راه ارتباطی و کمبود امکانات و استفاده از وسیله ای به نام گِرگِر یا نام محلی جره انگشتان دستشان قطع می شد.

لایق زاده آنچنان تحت تاثیر این قصه تلخ واقعی قرار گرفت که همان شب به روستای مذکور (بید انجیر از توابع شهرستان چرام)سفر کرد جایی که دانش آموزان برای رسیدن به مدرسه باید از رودخانه مارون عبور می کردند.

دانش آموزان این منطقه محروم برای گذشتن از آب در جعبه ای می نشستند و بندهای فلزی را می کشیدند و از این رهگذر انگشت شمار زیادی از آنان قطع می شد.

لایق زاده آنچنان تحت تاثیر این تراژدی تلخ قرار گرفت که همان جا تصمیم گرفت که این وقایع را در قالب مستند روایت کند.

او با خود گفت: کلیپی کوتاه از این واقعیت می سازم تا دولت و مجامع خیریه مدرسه ای در روستا احداث کنند و این داستان تلخ به پایان برسد.

لایق زاده مستند کوتاه خود را به نام گاودانه ساخت و به دست سلبریتی های تلویزیون و سینما از جمله پرویز پرستویی برای اطلاع رسانی داد و دیری نپایید که دولت برای احداث مدرسه در روستای بیدانجیر اقدام کرد تا لازم نباشد که دانش آموزان برای حضور در کلاس درس از عرض رودخانه عبور کنند اما این تازه آغاز راه بود.

یکی از نام آوران جراحی های ترمیم و پلاستیک کشورمان به نام دکتر عبدالجلیل کلانتر هرمزی با شنیدن این داستان غم انگیر جمعی از همکارانش را با خود همراه کرد و برای ترمیم انگشتان این کودکان اقدام کردند.

مسوولان دولت سیزدهم هم با ساخت پلی بزرگ بر روی رودخانه مارون که در حد فاصل روستاهای بیدانجیر و آبریز قرار دارد تصمیم گرفتند تا برای رفع این مشکلات نقش آفرینی کنند طرحی که قرار است دهه فجر امسال بهره برداری شود.

هنرمند داستان ما در واقع آن شب آخرین ساعت های اشتغال به موسیقی را پشت سر گذاشت و حلاوت این خدمت راه او را عوض کرد و او اینک یکی از نام آوران مستند سازی در استان کهگیلویه و بویراحمد شده است.

این مستندساز می گوید که وقتی کاری از دل برآید بر دل می نشیند به علت اینکه من واقعا تحت تاثیر دانش آموزان مدرسه بیدانجیر قرار گرفته بودم مستند ساخته شده بر قلب های زیادی تاثیر گذاشت.

او ساخت فیلم مادر و دختری که در گاری زندگی می کرد را به علت اینکه توانست تحولی در زندگی آنان ایجاد کند را از آثار دوست داشتنی خودش می داند.

وی مستندی که منجر به ساخت مدرسه ای ایمن برای دانش آموزان مدرسه کوشک در شهرستان بویراحمد شد را از دیگر آثار دلچسب خود می داند و تاکید می کند که این دانش آموزان به جا دایر شدن کلاس درسشان بر روز یک قطعه سنگ در مدرسه ای ایمن درس می خوانند.

لایق زاده با اشاره به زمستان های سرد روستای کوشک گفت: ساخت مدرسه این روستا درس خواندن برای دانش آموزان این روستا را آسان کرد.

وی که به تازگی به علت فعالیت در زمینه اهدای عضو مورد تشویق و حمایت سید علی ملک حسینی پدر پیوند عضو کشور قرار گرفته اهدای عضو را اقدامی ماندگار می داند که اشک ها را تبدیل به لبخند می کند.

او با اشاره به اظهارات مادر یکی از افرادی که اعضای حیاتی بدنش به بیماران نیازمند اهدا شده در پاسخ به سال مرگ فرزندش گفت: پسرم نمرده چون صدای قلبش را در بدن پسرم می شنوم تاکید کرد: فرهنگسازی برای اهدای عضو تلاش برای نوعی جان بخشیدن است.

اخبار مرتبط

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha