۲۷ دی ۱۴۰۲، ۱۲:۲۰
کد خبرنگار: 3049
کد خبر: 85357005
T T
۰ نفر

برچسب‌ها

تئاتر «گوش کن»، یک مونولوگ با بهانه‌های درستِ روایت است

اصفهان – ایرنا - کارگردانِ نمایش «گوش کن» گفت: متن نمایشنامه یک مونولوگ با بهانه ‌های بسیار درستِ روایت است، داستان افتادن یک زن در باتلاقی که به سبب چشم فروبستن‌ها، هر لحظه بیشتر در آن فرو می رود و به لحظه سخت آگاهی می رسد.

به گزارش ایرنا، نمایش گوش کن که هم اکنون در سالن پروازِ مجتمع فرهنگی «فرشچیان» بر روی صحنه است، داستانی ست که ماجرای آن حولِ محور برخی جلوه‌ها و نمودهای زندگی زنان در زندگی زناشویی می گردد. داستان زندگی زنی عاشق که شیفته همسر خیانتکارش است و با چشم پوشی از آنچه در صحنه زندگی زناشویی به همین واسطه او را متلاطم کرده، هر لحظه بیشتر و بیشتر گرفتارتر و ناگریزتر می‌شود.

این مونولوگ نمایشی با بازی پرنیان طباطبایی و بازیگرصداهایی چون زینب گیوی، شمیلا تابش، عرشیا شفیعیون، رادنوش مقدم، بهنام شمسایی، امین پناهی، معین الدین عشاقی، فرزانه سهیلی و میلاد معینی از یکم دی تا پایان همین ماه بر روی صحنه است.

لیلا پرویزی روز چهارشنبه در گفت و گو با ایرنا در رابطه با چگونگی انتخاب این نمایش نامه گفت: جذابیت متنِ نمایشنامه برای من، به دلیل اتفاقاتی بود که هر روز در جامعه پیرامونم می بینم و می شنوم؛ قصه پرتکرار زنانی که در اطرافمان از دور و نزدیک حضور دارند.

وی افزود: نمایشنامه داستان پیچیده ای که مخاطب بخواهد سعی در فهم آن داشته باشد ندارد. این داستان روایتی ست که هر کدام در گوشه و کنار زندگی بسیار شنیدیم. نمایش گوش کن، قصه زن عاشق و زیاده خواه با یک همسر خیانت‌کار و جفا پیشه است.

پرویزی ادامه داد: قصه فرو شدن یک زن در باتلاقی که با چشم فرو بستن‌ها، ندیدن‌ها و بخشش‌هایِ بی مورد هر لحظه بیشتر در آن فرو می‌رود و در نهایت به لحظه سخت آگاهی و تصمیم گرفتن برای نجات از این باتلاق می رسد.

به گفته وی هم موضوع و هم شکل اجرای متن دست به دست هم داده است تا این نمایشنامه را برای اجرا انتخاب کند.

تئاتر «گوش کن»، یک مونولوگ با بهانه‌های درستِ روایت است

این کارگردان که عضو هیئت علمی گروه نمایش دانشگاه «سپهر» است در خصوص انتخاب بازیگر و همچنین بازیگر صداهای اثر نمایشی گوش کن گفت: به عنوان معلم بازیگری که سال‌ها در این زمینه کار می کنم، معرفی کردن دانشجویان مستعد و توانمند به جامعه حرفه ای هنرِ نمایش یکی از واجباتی ست که همواره برای خودم در نظر گرفتم.

وی افزود: پرنیان طباطبایی از دانشجویان توانمند دانشگاه سپهر بود و به همین دلیل از ایشان دعوت کردم که در این مونولوگ بازی کند تا توانمندی‌های این بازیگر دیده شود و از این به بعد شاهد بازی‌های درخشانی از او در آثار دیگر هنرمندان باشیم.

پرویزی در ادامه گفت: در مورد بازیگر صداها باید بگویم که با خیلی از این عزیزان سال‌ها کار و رفاقت کرده ام و شناخت کاملی از جنس صدا و توانمندی آنها داشتم به همین دلیل از آنها خواهش کردم که زحمت بازیگری صدا را در این اثر نمایشی به عهده بگیرند.

این کارگردان در رابطه با انتخاب فرم اجرای نمایش گفت: از زمان شروع کار تا زمانی که اجرا برای نمایش بر روی صحنه رفت، شکل ها و فرم های اجرایی مختلفی را برای این کار نمایشی در نظر گرفتیم.

وی افزود: ترکیب تصویر، رادیو و نمایش اولین چیزی بود که تمرین کردیم. بعد تصمیم گرفتم به یک کار رئالیستی فکر کنم. در نتیجه تمام وسائل صحنه خریداری و تمرین‌ها به طور کامل انجام شد اما باز هم برای من این فرمی اجرا جذاب نبود.

کارگردان نمایش گوش کن یادآور شد: عاقبت به یک اجرای مینیمال (ساده گرایی) رسیدیم. در اجرای مینیمال از متن کاسته شد و در تمام وسایل و و طراحی صحنه ای که در نظر گرفته بودیم و حتی شکل ارائه بازی تغییراتی به وجود آمد.

پرویزی افزود: در نهایت مخاطب هم اکنون روی صحنه شاهد یک اجرای خیلی مینیمالیستی و با نگاه به آثار سَمبُلیسم(نمادگرایی) است.

به گزارش ایرنا، سالن پروازِ مجموعه فرهنگی فرشچیان تا ۳۰ دی‌ماه میزبان نمایش گوش کن به کارگردانی لیلا پرویزی و بازی پرنیان طباطبایی ست.

اخبار مرتبط

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha