به گزارش ایرنا،این نمایشگاه با بوسه اسحاق آقایی هنرمند صاحب آثار این نمایشگاه بر دستان مادرش و با حضور جمعیت مشتاق و علاقه مند به هنر عکاسی در کهگیلویه و بویراحمد گشایش یافت.
در این نمایشگاه تعداد ۵۰ قطعه عکس با موضوع مادران به نمایش گذاشته شده است،آقایی اعتقاد دارد که مادران با فعالیت‌هایی همچون خانه‌داری، تربیت فرزندان، پخت و پز و … رنج های پرشماری را برای خانواده متحمل می شوند.
وی می گوید: سال‌های اخیر عوامل طبیعی و غیرطبیعی همچون خشکسالی‌های پی در پی، سیلاب‌های سهمگین، نبود بازار فروش و کاهش تقاضا برای محصولات کشاورزی و دامی، معیشت خانواده‌های عشایری و روستایی را با مشکل مواجه کرده و مردان مجبورند برای تامین نیازهای اولیه خانواده در فصولی از سال به مشاغل کاذب در شهرهای اطراف روی آورند در نبود مردان، این زنان هستند که همه بار زندگی را به دوش می‌کشند و همه امور را بر عهده دارند.
وی تاکید می کند: من «اسحاق آقایی» که خود روستا زاده‌ام و این زندگی پر مشقت را تجربه کرده‌ام، سالهاست با دوربینم رنج و ایثار مادران ایلیاتی در روستاها و عشایر «کهگیلویه و بویراحمد» را ثبت و ضبط می‌کنم.
آقایی با تقدیم نمایشگاه عکس خود به مادرش می‌گوید: این بانوی فداکار در این سال ها برای من، هم مادری کرد و هم پدری و در مقابل عظمتش سر تعظیم فرود می‌آورم.
مهرماه امسال این آثار در نگارخانه خانه هنرمندان، در تهران به نمایش گذاشته شد و با استقبال مخاطبان روبرو شد.
این نمایشگاه به همت حوزه هنری و اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی کهگیلویه و بویراحمد برگزار شده و تا ۱۰ بهمن ماه در نگارخانه باران اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی دایر است .
این عکاس برای تهیه آثارش رنج سفر به روستاهای دور دست کهگیلویه و بویراحمد را بر خود هموار کرده و پس از ساعت ها تماشای زندگی مردمان این مناطق سوژه های خود را انتخاب می کند.
او که سال ۱۳۷۶ عکاسی را به صورت حرفه ای دنبال کرده و تاکنون در ۲۵۰ جشنواره شرکت کرده و تعداد زیادی عنوان برگزیده در جشنواره های ملی و بین المللی کسب کرده اعتقاد دارد که تصویر بهترین رسانه برای انتقال پیام به مخاطبان است.
او با اشاره به شیب تند تغییر سبک زندگی ساکنان این مناطق در کهگیلویه و بویراحمد می گوید: با توجه به اینکه بخش های زیادی از شیوه های زندگی این مردمان سختکوش به تاریخ پیوسته است مستندسازی فعالیت های زندگی ایلیاتی را ضروری می دانم.
نظر شما