به گزارش خبرنگار فرهنگی ایرنا؛ صدایش سرشار از اندوه بود، دردی که در همه این سال‌ها پشت آوازش پنهان بود، عجیب نبود که در هر کنسرتهایش در هر جای جهان مردم با او می خواندند، می گریستند و می ایستادند؛ او درد را می فهمید، می‌خواند، اما فریاد نمی‌زد از غمی که در دل دارد، می‌سوخت و می‌خواند و می‌سوزاند. علیرضا قربانی با همسرش امروز جمعه - ۲۰ بهمن ۱۴۰۲ - وداع کرد.
او از درد گفت، از وداع گفت، اما درد را نه مصیبت و اندوه که نعمتی برای مهربانی و تواضع بیان کرد؛ سخنانش را به ابیاتی از مولانا مزین کرد:
«با درد بساز چون دوای تو منم
در کس منگر که آشنای تو منم
گر کشته شوی مگو که من کشته شدم
شکرانه بده که خونبهای تو منم»
دوستانش، خانواده و جمعی زیادی از هنرمندان از حوزه های مختلف هنر از موسیقی و سینما و شعر و ... در محفل وداع این خواننده نامدار کشورمان با همسرش یک روز پس از آنکه اعلام شد «منیر سادات غیاثی همسر علیرضا قربانی خواننده مطرح ایران درگذشت» در بهشت زهرا تهران دور او جمع شده بودند، فردین خلعتبری، علیرضا شجاع نوری، مونا زندی حقیقی، حبیب رضایی، فرید ناظرفصیحی، محسن خباز، علی رضوی، حسام ناصری، سامان صمیمی، زکریا یوسفی، آرش جامع، هومن مهدویان، امین عطایی، حسام صدفی‌نژاد و... از جمله هنرمندان حاضر در این مراسم بودند.
مراسم اگر چه اندوه‌بار بود، اما سخنان مردی که همیشه صدایش غم‌های دل مخاطب را با باران اشک می‌شست، تسکین‌بخش بود؛ کلماتی که در آغاز مزین به قدردرانی از حاضران شد که در این روز سخت او را به گفته خودش در «بدرقه پیکر پاک مژگان یا منیر سادات» همراهی کرده بودند.
او قدرشناس زحمات کادر درمان و تیم پزشکی و پرستارانی شد که در این سال‌ها در جاهای مختلف کمک کرده بودند، همراهی کرده بودند، تا دوره بیماری همسر مرحومش برای آنها قابل تحمل باشد، در همه سال‌هایی که او باید برای مردم روی سن می‌رفت و می‌خواند، همه آنهایی که به گفته او فراتر از «دوست صمیمی» همچون « خواهر و بردار» برای اجرای برنامه همراهش بودند و کنارش.
علیرضا قربانی در حالی با همسرش در آدینه روزی از بهمن ماه وداع می‌کرد که از همه حاضران در مراسم خواست «دعای خیر بدرقه راه مژگان کنید»؛ او از فلسفه درد گفت؛ که چرا پروردگار به بعضی‌ها درد می‌دهد، و به همان ابیات مولانا استناد کرد؛ «اساسا درد را می‌دهد که آدم‌ها مهربان‌تر شوند و طاقتشان زیادتر شود و قدر آنچه را که دارند، بدانند و مقاوم‌تر شوند. این مقاوم‌تر شدن تواضعشان را بیشتر می‌کند و ارتباط با هم‌نوعشان را بیشتر می‌کند. به نظر می‌رسد این درد اگرچه تحملش سخت است ولی می‌تواند نعمت باشد»
قربانی از سال‌های درد و بیماری همسرش گفت؛ سال‌های زیادی که همسرش زجر می‌کشیده است، اما ادامه می‌داده است؛ او همه دوستانش را شاهد گرفت که همسرش سرشار از شور و شوق زندگی بوده و هرگز این روحیه در او لحظه‌ای فروکش نکرده بود، حتی در اوج درد؛ و اینکه همیشه حسرت و غبطه این روحیه همسرش را دارد که مانند او بسیار دلسوز ، بود، مهربان و مقاوم بود...
به گزارش ایرنا، منیر سادات غیاثی همسر «علیرضا قربانی» خواننده موسیقی سنتی کشورمان، شامگاه پنجشنبه - ۱۹ بهمن - پس از گذراندن یک دوره سخت بیماری گذشت.
او در یادداشتی که در فضای مجازی منتشر کرد نوشت: امروز و لحظاتی پیش مژگان عزیزم، همراه و همسر نازنینم پس از گذراندن یک دوره سخت بیماری، دعوت حضرت حق را پاسخ گفت و به سوی آسمان‌ها پرکشید و برای همیشه ما را تنها گذاشت... و این داغ سهمگین برای همیشه باقی خواهد ماند.
نظر شما