نصب دوربین مدار بسته در محوطه کتیبه‌های گنجنامه همدان

محسن معصوم علیزاده روز یکشنبه در جمع خبرنگاران افزود: در راستای تامین امنیت و همچنین برای جلوگیری از تخریب و آسیب احتمالی این اثر ، پیگیری‌های لازم در خصوص تخصیص اعتبار برای خرید و نصب دوربین مداربسته انجام و صبح امروز دو دوربین ثابت و یک دوربین ۳۶۰ درجه در این محوطه نصب شد.

مدیرکل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی استان همدان اظهار کرد: پس از پیگیری‌های لازم و با انعقاد قرارداد با پیمانکار مربوطه نسبت به نصب دوربین‌ها درمحوطه پیرامونی این اثر تاریخی اقدام شد.

معصوم علیزاده خاطر نشان کرد: در حال حاضر این مجموعه تاریخی و اطراف آن به‌ صورت شبانه‌ روزی توسط همکاران یگان حفاظت مستقر در محل تحت کنترل است.

مدیرکل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی استان همدان یادآور شد: این کتیبه‌ها در تاریخ ۱۵ دی ماه سال ۱۳۱۰ به شماره ۹۲ در لیست آثار ملی ایران به ثبت رسیده‌اند.

تصاویر منتشر شده در فضای مجازی نشان می دهد، کتیبه های هخامنشی گنجنامه همدان از طریق پرتاب نارنجک دست ساز مورد تعرض قرار گرفته است.

به گزارش خبرنگار ایرنا،انتشار تصویری از پرتاب بمب دست ساز به کتیبه‌های تاریخی گنج نامه در فضای مجازی، موجی از واکنش ها و نگرانی مخاطبان را در رابطه با وضعیت حفاظت از این اثر تاریخی ارزشمند بدنبال داشت.

کتیبه های گنجنامه یادگاری از میراث هخامنشیان در دل کوههای الوند جلوه خاصی به این منطقه بخشیده و در این روزهای بهاری گردشگران زیادی را به سوی خود کشانده است.

به گزارش ایرنا، کتیبه های گنجنامه یکی از معروف ترین و شناخته شده ترین آثار تاریخی دیار هگمتانه است، این ۲ کتیبه نوشتارهایی از دوران داریوش و خشایارشای هخامنشی است که بر دل صخره‌های الوند در فاصله پنج کیلومتری غرب همدان و در انتهای دره سبز و خرم حکاکی شده ‌است.

به اذعان کارشناسان سازمان میراث فرهنگی، کتیبه های گنجنامه در اواسط قرن نوزدهم میلادی توسط اوژن فلاندن نقاش و جهانگرد فرانسوی و پاسکال کست مورد بررسی و گرته برداری قرار گرفت.

سپس سرهنری راولینسن انگلیسی توانست با استفاده از این سنگ نوشته ها، اقدام به رمز گشایی خط میخی پارسی باستان کند که کلیدی برای مطالعه خطوط میخی عیلامی و بابلی شد.

سنگ نوشته های باستانی گنجنامه در مسیر یکی از شعبات اصلی راه شاهی قرار داشته که در عهد هخامنشیان، هگمتانه پایتخت تابستانی شاهان هخامنشی را به غرب و جنوب کشور مرتبط می ساخت و از راه های پر رفت وآمد و امن دوران باستان محسوب می شده است.