به گزارش خبرنگار کتاب ایرنا، همانطور که تاریخ ژاپن از دوران باستان تا سال ۱۸۶۸ میلادی نشان میدهد، همبستگی ملی ژاپنیها عمیقا ریشه در رویدادهای سیاسی و فرهنگی ژاپن قدیم دارد. در سال ۱۸۶۸ میلادی ژاپن که از نظر اقتصادی و نظامی کشوری عقبمانده بود، برای آنکه بتواند با سایر کشورها رقابت کند برنامه مدرنیزاسیون سریع را شروع کرد. با اینکه ژاپن با اقتصاد و قدرت نظامی مدرن وارد قرن بیستم شد، مردمش بسیاری از اندیشهها و نگرشهای دوره قدیم را حفظ کردند. احساس قوی همبستگی ملی یکی از ویژگیهای بر جای مانده از این طرز فکر ژاپن قدیم و سنتی است. این احساس آشکارا در نگرش ژاپنیها به بیگانگانی که از ژاپن دیدن میکردند نمایان بود. تا صدها سال به ویژه در صدههای هفدهم و هجدهم، در این کشور به خارجیها بدگمان بودند و روی خوش به آنان نشان نمیداند.
این کتاب با عنوان Traditional Japan در سال ۱۹۹۵ توسط انتشارات لوسنتبوکز Lucent Books برای ۱۱ تا ۱۸ سالهها منتشر شده است.
کتاب ژاپن قدیم هشتادوهشتمین جلد از «مجموعه تاریخ جهان» است، این مجموعه میکوشد چشماندازی گسترده و ژرف از سیر تاریخ عرضه کند. این مجموعه با ارائه زمینههای فرهنگیِ رخدادهای تاریخی، خواننده را مجذوب خود میسازد. «مجموعه تاریخ جهان» اندیشههای سیاسی، فرهنگی و فلسفی تاثیرگذار را در گذر مشعل تمدن از بینالنهرین و مصر باستان به یونان، روم، اروپای قرون وسطی و دیگر تمدنهای جهانی تا روزگار ما پی میگیرد. این مجموعه نهتنها برای آشناییِ خوانندگان با مبانی تاریخ تدوین شده است، بلکه همچنین در پی آگاه ساختن آنها از این واقعیت است که زندگیشان بخشی از سرگذشت کلی انسانهاست. هر جلد از این مجموعه برداشتی جامع و روشن از یک دوره مهم تاریخی را به خواننده ارائه میکند. برخی از عناوین این مجموعه در سالهای مختلف برنده کتاب برتر جشنواره کتابهای آموزشی رشد شدهاند، و همچنین در شورای کتاب کودک از آنها تقدیر شده است.
درباره نویسنده
دان ناردو (Don Nardo) با نام کامل دونالد ناردو در روز بیستودوم فوریه سال ۱۹۴۷ در شهری به اسم کلمبیا در ایالت میزوریِ آمریکا چشم به جهان گشود. ناردو نویسنده، مورخ و آهنگساز آمریکایی است که با تالیف بیش از ۵۰۰ عنوان کتاب، از پرکارترین نویسندگان این کشور محسوب میشود. او همچنین یکی از برجستهترین نویسندگان آثار تاریخی برای کودکان و نوجوانان است. از میان بهترین آثار دان ناردو میتوان به کتاب «یونان باستان» و کتاب «امپراطوری آشوری» اشاره کرد.
قسمتی از متن کتاب
آموزش و ادبیات
«طرح کلی پایتخت برگرفته از طرح پایتخت چینی چانگان بود. چانگان بر اساس یک الگوی حصاردار مستطیلی ساخته شده بود و شهری با شکوه و برجوبارودار بود، که مساحتی نزدیک به ۸۰ کیلومتر مربع و دو میلیون نفر جمعیت داشت. نارا بسیار کوچکتر بود. این شهر فقط ۲۰ کیلومتر مربع مساحت و ۲۰۰ هزار نفر جمعیت داشت، اندکی بیش از سه درصدِ جمعیت ۶ میلیونی ژاپن. اما در آن زمان تنها مرکز شهری کشور بود و به سرعت کانون اصلی زندگی سیاسی، دینی و فرهنگی ژاپن شد.
پیشرفت در آموزش و ادبیات وجه مهمی از زندگی فرهنگی ژاپن بود. مدارس در نارا و بسیاری از ایالتها برپاشد و عمدتا افراد طبقات بالای اجتماع در آن حضور داشتند. دانشوران آثار مکتوب بسیاری پدید آوردند. دو اثر مشهور در میان این آثار یکی کوجیکی یا «گزارش رویدادهای کهن» بود که در سال ۷۱۲ منتشر شد و دیگری نیهونگی یا «وقایعنامۀ ژاپن» است که در سال ۷۲۰ کامل شد. در هر دو اثر اسطورههای گوناگون کهن دربارۀ آفرینش و افسانههای شینتو و نیز گزارشهایی از رویدادهای تاریخ سیاسی اخیر گردآوری شده است. در آن زمان ژاپنیها خط نوشتاری بومی نداشتند و حروف نگارشی چینی را اخذ کردند. مثلاً در کوجیکی برای نشان دادن صداهای زبان گفتاری ژاپن از حروف چینی به شکل آوایی استفاده شده است.
میلتون مایر در این باره که چرا این روش برای ژاپنیها مشکلساز بود مینویسد: چینی گفتاری، که تکهجایی است (عمدتاً از کلمات تکهجایی تشکیل شده)، کاملاً با زبان ژاپنی که چند هجایی است (لغات چندهجایی بسیاری دارد) متفاوت است و در آن از اصوات و تلفظهای متفاوتی استفاده میشود. زبان نوشتاری چینی معمولاً شیوۀ آوایی ژاپنی را بازتاب نمیدهد. هر حرف چینی نشاندهندۀ یک صدا در زبان چینی است، اما چون بیش از ۴۰ هزار حرف چینی و فقط چند صد صدا وجود دارد. بسیاری از حروف با صدای یکسانی تلفظ میشوند.
این بدان معنا است که چندین ترکیب متفاوت از حروف چینی را میشد از لحاظ آوایی برای ساخت یک کلمۀ ژاپنی به کار برد. از این رو آن کلمه را میشود به چند شیوۀ مختلف نوشت. این سیستم پیچیده و دست و پاگیر خواندن نوشتههای اولیه را بسیار دشوار میکرد. بنابراین خواندن و نوشتن تا حد زیادی محدود به دانشوران و اشراف طبقات بالای اجتماع باقی ماند که زمان بیشتری برای مطالعه و یادگیری داشتند. (صفحه ۳۸ و ۳۹)
کتاب ژاپن قدیم نوشته دان ناردو و ترجمه پریسا صیادی، در ۱۳۶ صفحه، در قطع وزیری، با شمارگان یکهزار و ۱۰۰ نسخه در سال ۱۴۰۲ منتشر شد.»
نظر شما