به گزارش خبرنگار معارف ایرنا، پنجشنبه، هفتم تیر مصادف با بیستم ذیحجه و سالروز ولادت حضرت موسی بن جعفر (ع) است. آن حضرت در سال ۱۲۸ هجری قمری در منطقه ای میان مکه و مدینه متولد شدند و مدت امامت ایشان ۳۵ سال بود.
حضرت آیت الله خامنه ای در خطبه نماز جمعه ۲۳ فروردین سال ۱۳۶۴ مصادف با ایام شهادت امام هفتم فرمود: زندگی موسی بن جعفر(ع) یک زندگی شگفت‌آور و عجیبی است. اولاً در زندگی خصوصی موسی بن جعفر مطلب برای نزدیکان آن حضرت روشن بود. هیچ کس از نزدیکان آن حضرت و خواص اصحاب آن حضرت نبود که نداند موسی بن جعفر برای چی دارد تلاش می کند و خود موسی بن جعفر در اظهارات و اشارات خود و کارهای رمزی که انجام می داد، این را به دیگران نشان می داد؛ حتی در محل سکونت، آن اتاق مخصوصی که موسی بن جعفر در آن اتاق می نشستند، اینجوری بود.
ایشان افزودند: راوی که از نزدیکان امام هست، می گوید «من وارد شدم، دیدم در اتاق موسی بن جعفر سه چیز است؛ یکی یک لباس خشن»، یک لباسی که از وضع معمولی مرفه عادی دور هست. یعنی به تعبیر امروز ما می شود گفت لباس جنگ، این لباس را موسی بن جعفر را آنجا گذاشتند، نپوشیدند، به صورت یک چیز سمبولیک، بعد «و سیف معلق»؛ شمشیری را آویختند یا از سقف یا از دیوار «و مصحف» و یک قرآن.
رهبر انقلاب ادامه دادند: ببینید چه نشانه زیبائی است، در اتاق خصوصی حضرت که جز اصحاب خاص آن حضرت کسی به آن اتاق دسترسی ندارد، نشانه‌های یک آدم جنگی مکتبی مشاهده می شود. شمشیری هست که نشان می دهد که هدف جهاد است. لباس خشنی هست که نشان می دهد وسیله، زندگی خشونت بار رزمی و انقلابی است و قرآنی هست که نشان می دهد هدف این است؛ می خواهیم به زندگی قرآنی برسیم با این وسائل، و این سختی ها را هم تحمل کنیم.
حجت الاسلام محمدعلی رضایی اصفهانی در این زمینه به خبرنگار معارف ایرنا گفت: در جلد ۴۸ کتاب بحار الانوار آمده است که امام کاظم (ع) «ژرف‌اندیش‌ترین مردم زمانش بود و بیشترین مراقبت و حفظ را نسبت به قرآن داشت و نیکوترین صوت قرآن را داشت. هنگامی که قرآن می‌خواند شنوندگان محزون و گریان می‌شدند».
نویسنده تفسیر قرآن مهر افزود: از این نقل‌ها استفاده می‌شود که امام کاظم(ع) همواره آماده مبارزه در راه اسلام بودند و در این راه به سلاح نظامی و سلاح فرهنگی (قرآن) مجهز بودند؛ هر چند که عصر آن حضرت زمینه مبارزه نظامی فراهم نبود و اهل بیت بر اساس حدیث ثقلین همواره همراه قرآن بوده‌اند. آن حضرت پاسدار حریم قرآن بودند و پاسداری از قرآن یعنی مراقبت بر اینکه اهل عمل به قرآن بوده و دقت شود احکام الهی قرآن تعطیل نشود و در موارد لزوم در برابر شبهات و حملات مخالفان از حریم قرآن دفاع شود.
این خادم قرآنی اضافه کرد: امام کاظم (ع) قرآن را نیکو می‌خواندند به طوری که بهترین قاری عصر خویش بود و این الگویی برای پیروان آن حضرت است. آن حضرت علاوه بر خوانش زیبا در صوت قرآن، به محتوای قرآن توجه داشتند و به گونه‌ای قرآن می‌خواندند که بر دیگران تأثیر می‌گذاشت و آنها را محزون و گریان می‌کرد. این تأثیرگذاری وقتی حاصل می‌شود که قاری انس با قرآن داشته باشد و به محتوای کلام توجه کند و معنویت آن را به مخاطب منتقل کند.
وی افزود: ما وظیفه داریم همچون امام کاظم (ع) با قرآن همراه باشیم و به لفظ و معنای قرآن توجه کنیم و با آن اُنس بگیریم و پاسدار حریم قرآن باشیم که این شیوه مناسب پیروان و شیعیان اهل بیت (ع) است.
نظر شما