شخصیت و نبوغ علمی آیت الله آل طیب برای جوانان بازگو شود

به گزارش روز سه شنبه ایرنا، حجت الاسلام امین بهرامی در آیین سالگرد فقیه مجاهد و علامه ذوالفنون آیت الله سیدمحمدحسن آل طیب جزایری در مسجد امام رضا(ع) اهواز بیان کرد: این عالم ربانی در محضر پدرش سیدمحمدحسین آل طیب و عمویش سیدمحمدباقر آی طیب و سیدمحمد مهدی آل طیب و شیخ شوشتری درس فرا گرفت و در قامت یک مجتهد مسلم به قم مهاجرت کرد و از علم ایشان در حوزه علمیه قم استفاده شد.

این پژوهشگر حوزوی که حدود هشت سال در خصوص آیت الله آل طیب تحقیق کرده اظهارکرد: نتیجه سالها تحقیق در خصوص این شخصیت گرانقدر نوشتن کتاب سطر بی‌پایان است که اکنون در مرحله چاپ است.

حجت الاسلام امین بهرامی گفت: نبوغ علمی این شخصیت ارزنده بیش از آن بود که در حوزه علمیه تدریس می‌شد، نبوغ ایشان بارها توسط فقهای بزرگ بازگو شد.

وی با اشاره به وجود برخی علمای برجسته خوزستانی تصریح کرد: آیت الله معزی دزفولی وقتی به قم می رفت امام راحل و آیت الله مرعشی نجفی رسما در کلاس درس ایشان شرکت می‌کردند و از اساتید امام بودند.

این پژوهشگر حوزوی خوزستان بیان کرد: چنین شخصیت‌های بزرگانی داشتیم ولی متاسفانه تبلیغات مسموم غرب باعث شده این گنجینه‌ها در دوره‌های مختف دفن و مردم آنها را نشناسند.

وی همچنین سالروز شهادت امام حسن مجتبی(ع) و ولادت امام کاظم(ع) را گرامیداشت و افزود: پیامبر اکرم (ص) نور چشم و میوه دل خود را امام حسن مجتبی(ع) می‌دانست.

حجت الاسلام بهرامی با اشاره به سیره زندگی امام حسن مجتبی (ع) اظهارکرد: امام حسن مجتبی(ع) درد فقرا و مستمندان را درد خویش می‌دانست، زندگی ایشان سراسر مهربانی است به طوری که در سه مرحله تمام اموال خود را وقف فقرا بخشید.

این پژوهشگر حوزوی خوزستان با بیان اینکه امروز در تلاش هستند ائمه اسلام را ترور شخصیتی کنند ادامه داد: امروز برخی افراد می‌خواهند امام زمان(عج) را خشونت طلب معرفی کنند، این موارد توسط برخی معلمان به دانش آموزان نقل شده است.

به گزارش ایرنا، سیدمحمد حسن آل طیب یکی از شخصیت‌های اثرگذار در به ثمر رسیدن نهضت اسلامی ایران و از رجال نامدار جهان اسلام و مکتب شیعه به شمار می‌رود که عمر خویش را برای نشر معارف اسلامی و آرمان‌های انقلاب صرف کرد و خدمات ارزنده و بی‌بدیلی در این راه به ثمر رساند.

آیت اللَّه سیدمحمد حسن آل طیب جزایری در تیر ۱۲۹۱ خورشیدی در شوشتر دیده به جهان گشود. دروس مقدماتی را در شوشتر و در محضر عموی خود سید محمد باقر آل طیب فرا گرفت، سپس سطوح متوسط دانش و مباحثی از علم ریاضیات، هیات، نجوم و بخشی از کلیات طب را از پدرش آموخت. پس از آن به دزفول مهاجرت کرد و در خدمت آیت الله حاج شیخ محمدرضا معزی دزفولی که از مراجع تقلید روزگار خود بود به تکمیل دانش فقه و اصول و علم الحدیث پرداخت و در ۲۳ سالگی به حوزه علمیه قم رفت و در محضر شخصیت های برجسته ای مانند حاج شیخ عبدالکریم حائری یزدی، سید محمد حجت کوه کمره ای و سید احمد خوانساری به تحصیل فقه و اصول پرداخت. ایشان سپس به قصد شرکت در درس فیلسوف بزرگ زمان، آیت اللَّه علامه میرزامهدی آشتیانی و فراگیری فلسفه و کلام به تهران رفت.

وی بعد از مدتی به شوشتر برگشت و ریاست حوزه علمیه آنجا را برعهده گرفت و در طول سال های طولانی به تدریس و تربیت طلاب علوم دینی، وعظ و ارشاد، امامت جماعت، تالیف و تصنیف و مبارزه با فساد و امر به معروف و نهی از منکر پرداخت. یکی از ویژگی های این استاد فقید، بیان ساده و روشن در تدریس بود. ایشان پیچیده ترین مسایل علوم عقلی و نقلی را در بیان کوتاه و ساده ای برای کودکی نوآموز، قابل فهم می‌کرد و فن کتابت و نویسندگی را به شاگردان خود یاد می‌داد و بر آن تاکید می کرد. آیت الله آل طیب با آن که در سطح بالای علم و اجتهاد قرار داشت، از تدریس مقدمات و سطح دریغ نمی کرد و نسبت به طلاب حسن اخلاق و ملاطفت داشت. همین ویژگی، سبب مجذوب شدن طلاب به ایشان شده بود.

این فقیه نامدار از مراجع بزرگی مانند حائری یزدی، سید ابوالحسن اصفهانی، آقا ضیاءالدین عراقی، شیخ محمدکاظم شیرازی، سیدمحمدهادی میلانی و شیخ آقابزرگ تهرانی اجازه اجتهاد و روایت دریافت کرده بود. همچنین از مهم ترین اقدامات این عالم ربانی می توان به تربیت طلاب، تدریس علوم دینی، وعظ و ارشاد، امامت جماعت، تالیف و تصنیف و مبارزه با فساد، امر به معروف و نهی از منکر اشاره کرد. وی همچنین در علوم عقلی و نقلی چون فقه، اصول، حدیث، هیات و نجوم، حساب و ریاضیات و هندسه و جبر و مقابله، ادبیات عرب مهارت فراوان داشت. علم کلام را به خوبی فراگرفته بود و به تدریس کتاب شرح باب حادی عشر و شرح تجرید تشویق می کرد و دانش آموزان را به فراگیری این علم تشویق می کرد. علاوه بر اینکه ایشان در علم فقه و اصول مجتهدی مسلم بود و مسایل آنها را با تحقیق و دقت بسیار استنباط و بررسی می کرد از ریاضیات هم آگاهی داشت و در آن اهل نظر و رای شده بود.

از ایشان آثاری ارزشمند به یادگار مانده که منظومه در حکمت، تحریر عروةالوثقی، الرّیاضُ المرضیه، تضمین الفیه ابن مالک در علم کلام و اخلاقیات و بعض مباحث فقیه، شرحی بر حدیث لا تعاد، نوشتجات متفرقه در علم اصول، فقه، ریاضیات، جبر و مقابله از جمله آنها است.

این عالم فرزانه سرانجام پس از سال ها خدمات ارزنده در راستای نشر معارف الهی و اندیشه شیعی در ۲۵ تیر ۱۳۷۳خورشیدی دیده از جهان فروبست.