«قطب پیراهن‌دوزی» در میامی میزبان کارگاه مد و لباس شد

علی عابدی روز پنجشنبه در گفت و گو با خبرنگار ایرنا افزود: لباس تعزیه متکی بر مستندات تاریخی نبوده است و بیشتر جنبه نمایشی و نشانه‌ای دارد.

وی به برپایی آیین‌های سوگواری اباعبدالله الحسین(ع) در ماه محرم و صفر اشاره کرد و گفت: هر یک از عرصه‌های فرهنگی، اجتماعی و سیاسی با توجه به امکانات و ارتباطی که می‌توانند با مضمون و موضوع قیام عاشورا برقرار کنند، به برگزاری مراسم و محافل مناسبتی می‌پردازند و در این میان عرصه هنر یکی از شاخص‌ترین مظاهر خود را در تعظیم و تکریم این رویداد بزرگ تاریخی برپا می‌دارد.

سرپرست اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی میامی اظهار کرد: لباس تعزیه بدون سند تاریخی و بیشتر نمادین است، اما با ظهور اسلام در ایران، کارکرد تعزیه و مجالس شبیه‌خوانی از حالتی به منظور بیان داستان‌های اساطیری خارج شده و بیشتر به مقولات تاریخ دین و رخدادهای روی داده در آن اختصاص یافت.

وی با اشاره به اینکه منشا تبلور چنین رویدادی دوران صفویه و اوج شکوفایی برپایی آن در دوران قاجاریه بود، تصریح کرد: برگزاری کارگاه آموزشی مد و لباس برگرفته از سنت‌های قدیمی و هنر تعزیه برای کودکان و نوجوانان در روستای محمدآباد شهرستان میامی موجب رشد و توسعه آیین‌ها در دنیای مدرن امروزی می‌شود.

برگزاری کارگاهی نوآوری برای کودکان و نوجوانان

عابدی با بیان اینکه کارگاه آموزشی با هدف ایجاد خلاقیت، ابتکار و نوآوری در ضمیر ناخودآگاه کودک و نوجوان در روستای محمدآباد برگزار شد، ابراز کرد: این کارگاه آموزشی در آینده باعث بکارگیری فرهنگ و هنر اصیل ایرانی و اسلامی در رشته طراحی مد و لباس در روستای قطب پیراهن‌دوزی خواهد شد.

سرپرست اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی میامی ادامه داد: از آثار ۲ کارگاه آموزشی مد و لباس نمایشگاهی در آینده نزدیک در این شهرستان برپا می‌شود.

به گزارش ایرنا، روستای محمدآباد میامی در استان سمنان، نامی شناخته شده در تولید پیراهن است که بیشتر اهالی این روستا یا کارگاه خیاطی دارند و یا در کارگاهی دیگر مشغول به کار هستند و با اشتغالزایی ایجاد شده، این روستا الگویی برتر در توقف مهاجرت و حتی مهاجرت معکوس است.

این روستا در ۱۵ کیلومتری شهرستان کم‌برخوردار میامی، روستایی با حدود جمعیت ۲ هزار نفری واقع شده است و در جای جای این روستا ساختمان‌های کوچکی دیده می‌شود که کارگاه خیاطی نام گرفته‌اند و جوانان روستا را دور هم جمع کرده است. هریک پشت میزی نشسته اند. پارچه های رنگارنگی که توسط عده‌ای برش داده شده، با دستان زحمتکش افرادی دیگر با چرخ خیاطی به هم دوخته می‌شوند.