به گزارش ایرنا، شمشیربازی به عنوان تنها رشته تیمی در المپیک پاریس تا پای مدال رفت اما موفق نشد. هر چند بیشتر نگاه‌ها در ناکامی این رشته به سمت داوری متمرکز شد اما صحبت‌های تُند علی پاکدامن بعد از این مسابقات نشان داد اختلاف‌هایی وجود دارد که زیاد به آن پرداخته نشد.
بعد از بازگشت کاروان ورزشی ایران از المپیک پاریس و آغاز پارالمپیک، کسی سراغی از شمشیربازی نگرفت اما اتفاقات چند روز گذشته و صحبت‌هایی که مطرح شد نشان داد شمشیربازی حال و روز خوبی ندارد و هر لحظه می‌تواند آبستن اتفاقات مختلف باشد.
کمی به عقب بازگردیم؛ پرونده بازی‌های المپیک پاریس در رشته شمشیربازی (سابر) با قهرمانی کره‌جنوبی بسته شد، تیم ایران هرچند شانس زیادی برای کسب عنوان داشت اما در نهایت به چهارمی رضایت داد تا حسرت مدال المپیک بر دلمان بماند. کمی به عقب‌تر می‌رویم و ۲۱ بهمن ۱۴۰۲ را ورق می‌زنیم، در این روز خبر آمد تیم شمشیربازی ایران قرار است با کریستین بائو مربی سرشناس فرانسوی خود را آماده حضور در بازی‌های المپیک کند. کسی که بعدها و به قول یکی از شمشیربازان کشورمان، پاشنه آشیل تیم ملی شد!
علی پاکدامن بعد از نتایج ایران در پاریس در گفت‌وگویی مطالبی را عنوان کرد که بوی خیانت می‌داد. به گفته کاپیتان تیم ملی سابر ایران بائو اطلاعات ملی‌پوشان کشورمان را در اختیار تیم ملی فرانسه قرار داده بود و آنها نسبت به آخرین وضعیت سابریست‌های کشورمان اطلاعات کافی داشتند. از سویی دیگر در آن زمان پیمان فخری سرمربی تیم ملی ایران نسبت به این موضوع واکنشی متفاوت داشت و از رسانه‌ها خواست به او اجازه بدهند تا در این باره سکوت کند، سکوتی که در ساعات گذشته شکسته شده و نشان می‌دهد پشت‌پرده این اتفاقات آنقدر وسیع و عمیق است که شاید تنها چند نفر از آن مطلع بودند، همان‌هایی که در با تیم رفتند و نتیجه نگرفتند.
یکی از نقطه‌ضعف‌هایی که به فدراسیون شمشیربازی ایران وارد است به عدم حضور مربی، بالای سر بازیکنان باز می‌گردد، متاسفانه در شرایطی که همه مدعیان با دست پر راهی پاریس می‌شدند تیم ایران بدون مربی بود، موضوعی که در همان زمان پیمان فخری به آن واکنش نشان داد و گفت: آشفته بودن تیم از یک سو و عدم کنترل هیجانات سابریست‌های ایران در بازی‌های المپیک در نهایت باعث شد با اختلاف زیاد به تیم فرانسه ببازیم و این بخشی از دلایل عدم نتیجه‌گیری ایران در پاریس بود.
فخری در همان زمان موضوعی را مطرح کرد که نشان از دخالت می‌داد اما شاید کسی فکر نمی‌کرد این دخالت‌ها تا این حد وسیع باشد؛ او در جمع خبرنگاران گفته بود که اگر زمان بیشتری در اختیار داشتم، تیم را طور دیگری می‌بستم. شاید همین بچه‌ها به ترکیب تیم می‌رسیدند اما حتما انتخابی می‌گذاشتم تا کسانی‌که در تیم بودند، حاشیه امنیت نداشته باشند. شما دیدید یکی از بازیکنان، چطور کار را در زمین گذاشت و فقط سه ضربه زد!
در صحبت‌های آن روز پیمان فخری به کم‌کاری یکی از سابریست اشاره شد و حالا مشخص شده منظور او چه کسی یا چه کسانی است. آنچه که از صحبت‌های او مشخص است، نشان می‌دهد دودستگی شدیدی در فدراسیون ایجاد شده و عملا ملی‌پوشان برای هم شمشیر کشیده‌اند. سرمربی تیم ملی در صحبت‌های خود به چند نکته اشاره کرده است که مختصر به آن می‌پردازیم.
۱- تیم در شرایطی که نتیجه می‌گرفت با تحول و تغییر مواجه شد، آنهم در زمانی که بعد از ۲۲ سال طلای آسیا و برنز جام جهانی مادرید را به دست آورده بود.
۲- تاکید مسوولان ورزش برای حضور پیمان فخری در راس تیم ملی در شرایطی که فدراسیون این نظر را نداشت.
۳- آماده شدن تیم سابر ایران برای المپیک در شرایطی که ۶ ماه بدون مربی بودیم.
۴- از دست رفتن فرصت آماده‌سازی تیم برای المپیک
۵- حضور مسعود فتوحی در سمت‌هایی که برای او تعریف نشده بود.
۶- امین قربانی را برداشتند و رئیس فدراسیون به جای او تیم را هدایت کرد.
۷- ایجاد حاشیه امنیت برای بازیکنانی که شاید نیاز به تغییر آنها در المپیک بود.
و ...
و موارد دیگری که نشان می‌دهد عمق فاجعه چقدر است. اما آخرین کلام پیمان فخری نشان می‌دهد شاید در روزهای آینده نیز باید منتظر واکنش‌های دیگری هم باشیم چرا که او گفته هیچ وقت فکر نمی‌کردم در ورزش ما، منافع ملی بازیچه منافع فامیلی و شخصی شود اما متاسفانه تمام اینها در رشته ما رخ داد و در یک سال گذشته تمام موضوعات حول این محور بود که چه کسی به المپیک برود اما با درایت وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک اینها نقش برآب شد ولی آه این مدال بر دل شمشیربازان ماند.
بعد از این اتفاقات و بررسی شرایط به دنبال واکنش رئیس فدراسیون شمشیربازی بودیم، علیرضا پورسلمان هرچند پاسخگوی تلفن همراه بود اما به دلیل مشغله کاری فرصت خواست تا در ساعات آینده پاسخگوی ما باشد و منتظریم تا صحبت‌های او را هم بشنویم.
آنچه مسلم است حال شمشیربازی اصلا خوب نیست، ملی‌پوشان رو در روی هم قرار گرفته‌اند و این فضا متشنج و غبارآلود است و شاید آنهایی که می‌گفتند شمشیربازی تنها رشته المپیکی ما در پاریس است و از آن تعریف می‌کردند، این روزها نظر دیگری داشته باشند.
نظر شما