به گزارش خبرنگار ایثار و شهادت ایرنا، روز گذشته با اعلام خبر سهمگین و غمبار شهادت سید حسن نصرالله اشک و آه انسان‌های آزاده، این گیتی پهناور را در برگرفت و همه به سوگ نشستیم. اگرچه آغازین روزهای پاییز مصادف شد با برگ ریزان سردمدار حزب الله، «سید حسن نصرالله» اما مقاومت و برگ ریزان همچنان ادامه دارد. شهادت این بزرگمرد تاریخ نه پایان راه، بلکه آغاز فصل تازه‌ای از مقاومت است. او رفت تا به مرد سایه ها و همرزمانش بپیوندد، تا نامشان برای همیشه در قلبمان جاودانه بماند.
سید حسن نصرالله همچون نامش به دنبال خوبی و نیکی بود و همچون خاندانش نصرالله، می‌خواست با یاری رساندن به مظلومان آیین و شریعت را به جا آورد.
اگر چه کشتار انسان‌های آزاده همچنان ادامه دارد. اما ظلم پایدار نیست و روزی این پرچم به دست نائب برحقش می رسد و جنایتکارانی که بویی از انسانیت نبرده اند تقاص پس می‌دهند. ما می‌مانیم به امید روزی که به رادمرانی که در این تصویر به شهادت رسیده اند، بپیوندیم و فریاد آزادی سر دهیم.
در تصویری که این روزها در فضای مجازی دست به دست می‌شود. چهره‌هایی همچون شهیدان، قاسم سلیمانی، احمد کاظمی، محمدرضا زاهدی و عماد مغنیه حضور دارند که با شهادت سید نصرالله به جمع یاران خویش این قاب شهدا تکمیل شده است.
این بزرگمردان که سردمداران جبهه حزب الله و مقاومت بودند جان خود را در پیکار با ظالمان خونخوار و خبیث برای گسترش عدل، عدالت و حمایت از مظلومان فدا کردند.
اگرچه پاییز ما با رفتن سید نصرالله و یارانش بار دیگر خزان شد و فراق آنها برای ما جانکاه است. اما همانگونه که او گفته «ما شکست نمی‌خوریم. اگر پیروز شویم پیروزیم و اگر شهید شویم نیز پیروزیم.» اینان مزد مجاهدتهایشان را از خدا گرفتند؛ چه چیز بهتر از وصال و دیدار معبود. سید آغاز زندگی جاویدانت در جوار بهترین بندگان خدا مبارک و وجود نازنینت.
ما شجاعت، کلام شیوا و نگاه نافذت را که دل‌ها را تسخیر کرده بود هرگز فراموش نمی‌کنیم و شکوهت در طول اعصار به گوش همه خواهد رسید و جاودانه خواهی شد. تو که براستی تجسم اسلام ناب در این دنیای تاریک و پست بودی سیره و اندیشه‌ات راهنمای همه آزادیخواهان عالم خواهد شد. اما به گواه تاریخ انسان های ظالم رفتنی‌اند ولی راه تو و از خودگذشتگی یارانت تا ابد مانا خواهد بود.
می‌دانم جهان برای شما تنگ بود همچون قفس؛ روح قدسیتان در عرش سفر می‌کرد و بی تاب دیدن یار بودین و به ندای حق لبیک گفتید و همچون پرستوهای عاشق به سوی معبود شتافتید اما ما چه کنیم با دلتنگی هایمان با این غم و داغ جانکاه. می‌دانم باید تاب بیاوریم تا پرچم مقاومت و رادمردی شما را به دوش بکشیم تا چراغ راه آیندگان باشد.
زنده می مانیم و این داغ را تاب می‌آوریم، تا نظاره گر به ثمر نشستن خون های ریخته شده در پای شجره طیبه باشیم و خون‌پاک شهدای تاریخ؛ ریشه ظلم را از جا برکند.
نظر شما