خورشید تابان با رفتنت بر جانمان آتش زدی 

به گزارش خبرنگار فرهنگی ایرنا، خبر غروب این خورشید پرتلالو در بامداد ۱۳ دیماه سال ۱۳۹۸ خاطر ما را پریشان کرد و اشک و آه انسان‌های آزاده، این گیتی پهناور را در برگرفت. خبر به شهادت رسیدن سردار حاج قاسم سلیمانی آن چنان سهمگین و غمبار بود که در کسری از ثانیه تیتر نخست تمامی روزنامه های جهان شد تا تمامی ملت ها از این خبر مطلع شوند.

سردار، جهان برای تو تنگ بود همچون قفس؛ فقط پاهایت روی زمین بود، روح قدسی ات در عرش سفر می کرد و با جسم خاکی ات در جدال بود تا آن هم آسمانی شود؛ تو رفتی در دل سیاه شب به سوی نور و روشنایی تا نامت برای همیشه در قلب‌هایمان جاودانه شود.

حاج قاسم یاد و خاطره تو در ذهن و قلب ما به زیبایی و لطافت باران حک شده و تو را زیبا، پرمهر و با صلابت به یاد می آوریم. تو شهید شدی تا انسانیت بماند تا صلح جاودانه شود و آرامش همنشین خانه های ما.

شهادت بی گمان تنها چیزی بود که می توانست پاداشی برای تلاش های بی وقفه و خستگی ناپذیر سردار دلها باشد، شهادت مخصوص یک دوره و زمان نیست بلکه از ازل تا ابد خون شهید می جوشد و در رگ های آیندگان جریان می یابد. اکنون آسوده بخواب که به مراد دلت رسیدی و به رفقای شهید خود پیوستی.

شما برگزیده خدا بودی و شهادت برازنده تان بود خوشا به حالتان که سبکبال به سوی عرش کبریایی پرواز کردید، به همانجا که تعلق داشتید.

حاج قاسم حضور سبزت کابوسی برای تمام انسان های پلید بود، کشورهای مسلمان و مظلوم را از شر داعش رهاندی و به استکبار سیلی محکمی زدی. همچون شمع سوختی تا گرمابخش خانه های مظلومان شوی تا جنگ پایان یابد و انسانیت پا برجا بماند.

سردار تو از خود گذشتی تا جهان را از رعب، وحشت و پلیدی برهانی و با دلاور مردی ها و رشادت‌هایت حق حیات را دوباره به جنگ زدگان سوری بخشیدی، به جهانیان ایثار را فهماندی و نشان دادی که ظلم پایدار نیست؛ باید در مقابل هر ظلم و جفایی ایستاد و اکنون نامت در تاریخ جاودانه شده است.

حاج قاسم به ما آموختی که می توان به پیکار با پلیدی ها رفت و انسان وار زیست. در مسلک تو نه ترس جایی داشت و نه ظلم، سردار تو راه ائمه اطهار را برگزیدی و در این راه شهادت نصیبت شد چه مزدی بهتر از شهادت و عروجی سبکبالانه به سوی معبود. شهد شیرین شهادت گوارای وجود نازنینت باد.

می گویند دل مهربانت طاقت آسیب رساندن به خانواده دشمنان را هم نداشت، می‌گفتی فقط باید با مهاجمان نبرد کرد و با خانواده آنان کاری نداشت، جوانمردی تو در جهاد با دشمن هم مثال زدنیست چه برسد به ابهت و صلابتت.

چطور می‌شود کسی در میدان نبرد هم دلش برای خانواده دشمنان بسوزد، جز اینکه روح خدا در بند بند وجودش موج بزند.

سردار دلها یاد و نامت مانا و راهت پر رهرو باد.