به گزارش ایرنا؛ «کیمیا» بانوی کارآفرین ملایری دارای کارشناسی ارشد مهندسی برق الکترونیک است و از سال ۱۳۹۹ تاکنون با ثبت سه اختراع، به موفقیت‌های بزرگی در حوزه برق و تولید انرژی دست یافته است.
او صاحب سه طرح فعال "نت هوشمند در تعامل با محیط" در زمینه پیشگیری قبل از وقوع حادثه برای دستگاه‌ها و ماشین‌آلات صنعتی، "پیزو موزیکال" چرخه بازیافت انرژی از صدا و طرح "هایکام" که نوعی دستگاه حضور و غیاب کاربر در داخل اتاق به صورت نرم‌افزاری و سخت‌افزاری است و با پایتون نوشته شده و از ۱۴۰۱ تا ۱۴۰۳ این طرح‌ها به ثبت رسیده است.
این بانوی مخترع ملایری که عاشق رشته برق است و اهداف بلندی در این حوزه برای خود ترسیم کرده، با ایده‌های خود پا را از یک مهندس برق فراتر گذاشته و با استفاده از هوش مصنوعی، صوت و طراحی بُرد، سه اختراع مهم را به نام خود به ثبت رسانده و در صورت حمایت، ایده‌های خود را به تولید انبوه خواهد رساند.
در همین راستا این مخترع ملایری و مدیرعامل شرکت «جهان نیروی فاطر» گفت‌وگویی صمیمی با خبرنگار ایرنا داشت که در پی می‌خوانید:
ایرنا: شروع کارتان از کجا و به شکلی بود؟
طوافی: شروع کارم از سال ۱۳۹۹ بود و آن زمان بازرسی آسانسور و طراحی بُردهای داخلی آسانسور را انجام می‌دادم تا اینکه سال ۱۴۰۱ شرکت «جهان نیروی فاطر» را تاسیس کردم و یکسری فعالیت‌ها را انجام دادم، ابتدا نت هوشمند در تعامل با محیط و در بستر برق و انشعابات برقی را انجام دادم، سپس مجوز فنی و مهندسی گرفتم و در زمینه عمران و کامپیوتر که طراحی سایت و اپلیکیشن برنامه‌نویسی بود، فعالیت کردم.
اردیبهشت ماه امسال عضو پارک علم و فناوری استان همدان شدم و طرح «هایکام» که دستگاه حضور و غیاب هوشمند است را اختراع کردم و فعالیت خودم را در این بستر ادامه دادم، تولید هم داشتم اما در حد نمونه اولیه است، گرید پیمانکاری گرفتم و در صدد هستم عضو اداره برق شود.
ایرنا: بیشتر درباره طرح "هایکام" توضیح دهید؟
طوافی: ایده "هایکام" امسال ثبت شده و شامل سه مرحله حضور، عدم حضور و حضور با تاخیر است، بدین شکل که مدیر و کارمندی که داخل اتاق است و اگر کاربری بخواهد به اتاق ورود پیدا کند، حضور خود را حتی با زدن یک کلید برق و حتی روشن کردن لپ‌تاب طبق برنامه‌ای که طراحی شده، به صورت یک جواب بله یا خیر داخل سیستم ثبت می‌کند و به صورت نمایشگر بیرون از اتاق نمایش داده می‌شود که شخص در ساعت و تاریخ مورد نظر حضور داشته و به صورت عدد و حروف ثبت می‌شود.
سه تا چهار دقیقه حتی سه تا چهار ساعت بعد، به صورت یک سری پارامتر هشدار به صورت فارسی نمایش می‌دهد که فلان خانم و آقا یک رب بعد حضور دارند، در این بین کاربر را مشغول می‌کند و اگر برای شرکت باشد، سامانه تبلیغاتی و یا پیامکی از طریق یک شماره همراه که از کاربر می‌گیرد و یک بستر تبلیغاتی برای طرف مقابل فعال می‌کند و اگر عدم حضور باشد، به راحتی اعلام می‌کند، برای کسانی هم که معلول هستند و توانایی انجام یک سری کارها را ندارند، با هوش مصنوعی به راحتی برایش انجام می‌دهد.
ایده "هایکام" امسال ثبت شده و شامل سه مرحله حضور، عدم حضور و حضور با تاخیر است، بدین شکل که مدیر و کارمندی که داخل اتاق است و اگر کاربری بخواهد به اتاق ورود پیدا کند، حضور خود را حتی با زدن یک کلید برق و حتی روشن کردن لپ‌تاب طبق برنامه‌ای که طراحی شده، به صورت یک جواب بله یا خیر داخل سیستم ثبت می‌کند
این طرح و مالکیت معنوی آن در پارک علم و فناوری ثبت شده و مشابه آن وجود ندارد و در ادارات، دانشگاه‌ها، شرکت‌ها، داروخانه‌ها و مطب پزشکان کاربرد دارد و از فواید آن صرفه‌جویی در مصرف برق است، بستر تبلیغات رایگان را فراهم می‌کند و سامانه پیامکی دارد.
فعلا این محصول در مرحله تولید اولیه است و برای تولید انبوه نیاز به سرمایه و حمایت مسوولان داریم و ۲۰ درصد تولید آن برون سپاری می‌شود و از طریق دستگاه قابل انجام است و ۸۰ درصد مابقی نرم‌افزاری و طراحی بُرد و چاپ است که خودمان انجام می‌دهیم، دستگاه اصلی به صورت بُرد چاپ شده روی فیبرهای سبزرنگ است و نیاز به یک مانیتور دارد که داخل مَستر، ال‌سی‌دی و المان‌های دیگری است و از نظر فیزیکی فضای زیادی نیاز ندارد، هزینه برآورد شده تولید صفر تا صد این دستگاه بستگی به ال‌سی‌دی دارد که با نوسانات قیمت دلار نوسان پیدا می‌کند، حدود ۲۰ تا ۳۰ میلیون ریال هزینه است.
پشتیبانی این محصول با خودِ ماست و تاکنون درخواست‌هایی از واحدهای خشکبار، مطب پزشکان، یکسری کارخانجات در شهرک‌های صنعتی داشتیم، این طرح نیاز به آموزش خاصی ندارد و فقط در حد آشنایی با کیبورد کامپیوتر است.
ایرنا: برآورد شما برای تولید انبوه چیست و چه مانعی در ادامه مسیر دارید؟
طوافی: محصول ما در شهرستان ملایر و استان همدان زیر نظر پارک علم و فناوری معرفی می‌شود و در نمایشگاه نیز در قالب کاتالوگ در استان معرفی شده، اما موفقیت بیشتر ما و رسیدن به تولید انبوه نیاز به حمایت مسوولان دارد، طبق برآوردهای ما حدود ۱۰ میلیارد ریال سرمایه اولیه نیاز داریم تا تیراژی در حدود ۱۰۰ بسته داشته باشیم، آزمون و خطا را پس دادیم و برای شروع کار و درآمدزایی نیاز به سرمایه اولیه داریم.
فعلا از درآمد خودمان در حد بسیار کم تولید داشتیم و هم اکنون در مرکز رشد در دانشگاه ملی ملایر فضایی در حدود ۴۰ تا ۵۰ مترمربع در اختیار ما قرار داده‌اند که برای ما کافی است، در حال حاضر ۶ نفر در حال فعالیت هستیم و از اساتید یک درصدی نیز جزء گروه ما است، امیدواریم بستری فراهم کنیم که بتوانیم حامی دانشجویان مستعد برق باشیم و از ظرفیت آنها در این حوزه استفاده کنیم.
تولید انبوه این محصول نیاز به دستگاه‌های بزرگ و برق‌های صنعتی نیاز ندارد، بلکه با برق شهری هم کار ما قابل انجام است، نیروی کار نیز طبق بخشنامه‌ها شامل دستیار فناور و کارآموز است و با دانشگاه صحبت کردیم که بتوانیم از اساتید دانشگاه و دانشجویان رشته برق نیز استفاده کرده و حق‌الزحمه‌ای نیز برای آنها در نظر بگیریم.
ایرنا: جرقه پیشرفت و خلق این ایده‌ها چه بود و چه اهداف بلندی برای این ایده دارید؟
طوافی: برق رشته بسیار سخت و مردانه‌ای است، اما من از همان زمانی که مدرسه تیزهوشان درس می‌خواندم، پشت همه کتاب‌هایم می‌نوشتم "کیمیا طوافی" مهندس برق الکترونیک؛ من عاشق این رشته بودم، زمانی‌که حرفه و فن داشتیم و باید آشپزی می‌کردم، من سراغ رشته برق می‌رفتم، زمانی‌که وارد دانشگاه شدم، معدلم در دوره کارشناسی اصلا خوب نبود، اما در کارشناسی ارشد معدلم بالای ۱۹ بود.
آن زمان برنامه می‌نوشتم و طراحی بُرد انجام می‌دادم، استادم سر کلاس من را بیرون انداخت و گفت معدل تو پایین است و توانایی ادامه مباحث ویژه که همان "طراحی برد الکترونیک" است را نداری؛ همین امر موجب شد در دانشگاه خواجه نصیر با یکی از اساتید این رشته به مدت یکماه آموزش دیدم و مدرک گرفتم و کلا بستر کارم "طراحی بُرد" شد و همین امر جرقه پرتاب من به سمت موفقیت شد، جالب اینکه همین استادم، هم اکنون همکار ما است و در کنار ما فعالیت می‌کند.
پس از خلق ایده‌ها و رسیدن به محصول، هدف من این است که طرح را توسعه دهم، در حدی که از ۱۰ تا ۱۵ سانتی‌متر، به حداقل اندازه برسانم و فیبر کمتری استفاده شود، با توجه به اینکه ناترازی برق داریم، میزان برقی که این محصول مصرف می‌کند، در حد چراغ‌های شارژی است و برق بسیار کمی نیاز دارد و بیشتر برق مصرفی سیستم یا کامپیوتر است که مورد استفاده کاربر است، حتی می‌تواند با باتری‌های ذخیره‌ساز برق آن را تامین کند.
ثبت ایده از ابتدا که به ذهن خطور می‌کند تا اینکه به مرحله اجرا و به محصول نهایی برسد فرایندی طولانی را طی می‌کند، در این مسیر اگر بستر فراهم باشد حداقل یک هفته ایده به محصول تبدیل می‌شود اما بروکراسی اداری وقت‌گیر مانعی است که موجب می‌شود این زمان طولانی شود
ایرنا: از ایده‌های دیگر خود بگویید؟
طوافی: ایده دیگر من در حوزه ذخیره‌سازی انرژی و چرخه بازیافت انرژی است که با صدا و نوسان آهنگ و حتی گریه نوزاد موجب می‌شود یکسری پالس‌های فیدبک‌ها را بگیرد و به صورت انرژی ذخیره کند و از صدا انرژی تولید می‌شود.
ایده این طرح زمانی به ذهنم رسید که در یکی از بیمارستان‌ها بودم و صدای بسیار شدیدی در بخش کودکان می‌آمد و موزیکی هم در حال پخش بود، به این نتیجه رسیدم که با وجود صدا، می‌توان آن را به انرژی تبدیل کرد و طی فرآیندی انرژی را گرفت و دوباره به برق تولید کرد، این سخت‌ترین کاری بود که انجام دادم و بهای زیادی برایش پرداخت کردم.
این طرح به محصول تبدیل شده و برای یکسری آبنماها برای یکی از شهرها استفاده شده، هزینه این طرح بسیار بالا و در حدود یک میلیارد تا یک میلیارد و ۵۰۰ میلیون ریال است و کار ژنراتور را به راحتی انجام می‌دهد، چون هر برنامه‌نویسی و طراحی بُرد نیاز به یک کتابخانه دارد و این کتابخانه چون داخل ایران نیست، باید از یکسری سایت‌ها آن را خریداری کنیم و کتابخانه هم به صورت فایل است و باید با دلار خریداری کنیم که هزینه آن بسیار بالا است.
ایرنا: مهمترین مانع و مشکل شما در مسیر راه چیست؟
طوافی: ثبت ایده از ابتدا که به ذهن خطور می‌کند تا اینکه به مرحله اجرا و به محصول نهایی برسد پروسه طولانی را طی می‌کند، در این مسیر اگر بستر فراهم باشد، حداقل یک هفته ایده به محصول تبدیل می‌شود، اما بروکراسی اداری وقت‌گیر مانعی است که موجب می‌شود این پروسه دو تا سه ماه طول بکشد.
بازارهای مشابهی که از چین وارد می‌شود، کیفیت لازم را ندارند و محصول بدون پشتوانه به دست مردم می‌رسد، به طوریکه از ۱۰۰ خازنی که من تهیه می‌کنم، حداقل ۲۰ خازن سوخته است و این بازار آزاد موجب ضرر ما شده است.
برای ضمانت بانکی نیز ما خیلی اذیت می‌شویم، یعنی برای حداقل وام چند ضامن و وثیقه نیاز دارد و برای ما مشکلاتی ایجاد کرده، من درخواست جعاله و تسهیلات از بنیاد علوی داده‌ام، اما هنوز مبلغی پرداخت نشده و بانک‌ها برای پرداخت تسهیلات سپرده‌گذاری نیاز دارند و این بسیار اذیت کننده است، درخواست داریم شرکت‌هایی که عضو پارک علم و فناوری هستند، شرکت به عنوان ضامن تلقی شود، چراکه این شرکت‌ها خودشان یک امتیاز و اعتبار هستند.
و سخن آخر:
طوافی: یک شرکت دانش‌بنیان و یک کارآفرین که از نظر اقتصادی شرایط سختی را طی می‌کنند، نیاز به حمایت دارند، درخواست داریم راه را برای ما که سختی زیادی را متحمل شده‌ایم، تسهیل کنند، من تا امسال تنها کار را ادامه دادم و به این مرحله رسیدم، هم اکنون که همسرم در کنار من است، بهتر می‌توانم کارم را ادامه دهم و با مشکلات بجنگم.
در مسیرم شکست داشتم، حتی یک ورشکستگی برایم پیش آمد که با کمک خانواده‌ام رفع شد، سال ۱۴۰۱ اوایل ثبت شرکت بودم که یه یک سود بسیار بالایی رسیدم، اما سقوط بسیار بدی داشتم و با کمک خانواده‌ام دوباره بلند شدم، چون معتقدم هیچ مشکلی نیست که حل نشود و با امید به خدا مسیرم را تا رسیدن به اهداف ادامه می‌دهم.
نظر شما