رویایِ سرگردان

ساری- ایرنا- انتقال یک بال درنا به نام «رویا» از بلژیک به تالاب فریدونکنار برای همراهی «امید» تک درنای سیبری هرچند با موفقیت همراه نبود اما ماندگاری و سرگردانی این گونه جانوری در مازندران باعث شد تا کارشناسان زیست محیطی برایش نسخه جدیدی بپیچند و به صورت علمی تر در ارتباط با پرندگان مهاجر پژوهش کنند.

به گزارش ایرنا، ‌ حفظ کریدور پروازی درنای سیبری از گله غربی این نوع درناها برای کارشناسان و محققان محیط زیست حائز اهمیت است و آنها را به این فکر انداخت تا برای حفظ این مسیر دست به کار شوند تا اگر امید تک درنای باقی مانده از این نسل از بین رفت این کریدور حفظ بماند.

درنای سیبری به سه جمعیت اصلی شرقی، غربی و مرکزی تقسیم می شد که جمعیت مرکزی آن به هند مهاجرت می کرد که منقرض شد، جمعیت غربی به ایران می آمد که الان فقط یک درنای نر با نام امید از آن باقی مانده که با تلف شدن آن این جمعیت نیز کامل منقرض می شود اما جمعیت شرقی آن هنوز وجود دارد و می گویند که سه هزار درنا از آن همچنان به چین مهاجرت می کند.

درناها برای زندگی به آب وابسته اند به طوری که تغذیه، لانه‌سازی، زادآوری و زمستان‌گذرانی این پرنده در تالاب‌های ترجیحا وسیع و کم عمق (حداکثر ۳۰ سانتیمتر) آب شیرین با میدان دید مناسب است و بیشتر از ریشه‌ها، جوانه‌ها، دانه‌های گیاهان آبزی، حشرات، ماهی‌ها و جوندگان کوچک تغذیه می‌کنند که در ایران تالاب فریدنکنار هر ساله میزبان یک درنا که باقیمانده از جمعیت غربی آن است، می شود که اگر این یک عدد درنا هم از بین برود جمعیت غربی آن کامل منقرض می شود.

البته برای حفظ این گونه از انقراض اقدامات ملی و بین المللی زیادی انجام شده است، بنیاد جهانی درناها در دهه ۷۰ شمسی طرح احیای درناها را در ایران آغاز کرد، در واقع یک کار بین المللی با بودجه صندوق جهانی محیط زیست و حضور کارشناسان خارجی و همکاری سازمان حفاظت محیط زیست، روسیه و بنیاد جهانی درناها انجام شد و می خواستند جمعیت این پرنده را احیا کنند که شواهد نشان می دهد با وجود هزینه بسیار، موفق نشدند.

رویایِ سرگردان

جمعیت گله غربی درناهای سفید سیبری در سال ۱۹۳۰ بیش از ۲۰۰ قطعه برآورد شده بود که به دلایلی تعداد آن‌ها در سال ۱۳۸۵ به ۲ قطعه درنای امید و آرزو کاهش یافت و با مرگ آرزو، «امید» آخرین بازمانده جمعیت غربی درناهای سفید سیبری شد و در این سال‌ها به تنهایی به ایران مهاجرت می‌کند.

اما امید تک درنای سیبری سالهاست که تنهایی کریدور غربی را حفظ کرده است، داستان تنها شدن امید هم شنیدنی است به طوری که جفت خود آرزو را در یک شب سرد و توفانی با شلیک گلوله شکارچیان از دست داد اما همچنان به مسیر پروازی خود در غرب وفادار مانده و هر سال تنها برای زمستان گذرانی در تالاب فریدونکنار به زمین می نشیند.

سازمان حفاظت محیط زیست به عنوان متولی حفاظت از گونه های جانوری نگران از بین رفتن امید و نابود شدن کریدور غربی ایران است از این رو در صدد است تا جفتی را برای امید پیدا کند که حداقل این مسیر حفظ شود.

آوردن پرنده ای دیگر از نوع امید اما با شرایط زندگی در حالت پرورشی گزینه ای بود که روی میز دغدغه مندان امر قرار گرفت و برای این کار تصمیم گرفتند تا از مرکزی که برای مرکز تکثیر و حفاظت درناها در جهان قرار دارد درخواست ارسال یک بال درنا شود.

مرکز تکثیر و حفاظت درناها در کشور بلژیک قرار دارد که در آن پرندگان به در فضای محدود پرورش می یابند و روند زندگی و تکثیر آنها به صورت پرورشی انجام شد و گزینه انتخابی این مرکز برای همسفر شدن امید در مسیر پیمودن کریدور پروازی درنای سیبری قرار گرفت.

رویا از اواسط زمستان سال ۱۴۰۱ با هماهنگی دفتر حفاظت و مدیریت حیات وحش سازمان حفاظت محیط زیست کشور برای اینکه یار و همسفر امید تک درنای سیبری شود از بلژیک بار سفر به مازندران بست و چند مدتی را کنار امید در تالاب فریدونکنار گذراند.

قرار بود همزمان با پرواز امید به سمت نقاط سردسیر رویا نیز با او همراه شود و صد البته طبیعت این پرندگان که میل به مهاجرت گروهی دارند باعث شد رویا نیز با امید رخت سفر ببندد و پرواز کند.

آن ۲ روز ۱۴ اسفند ماه ۱۴۰۱ پس از ۳۴ روز اقامت به صورت مشترک، تالاب بین المللی فریدونکنار را به سمت سیبری ترک کردند اما رویا که تمام طول عمر زندگیش را در یک مرکز محدود و محصور نگهداری در بلژیک سپری کرده بود نتوانست مسیر را ادامه دهد و در ۲۱ اسفند ماه سال ۱۴۰۱ در منطقه ای در عباس آباد تنکابن در مازندران فرود آمد و این بار او را به منطقه "اجاکله"‌ و پس از آن "بنه کنار ازباران" در نزدیکی تالاب فریدونکنار منتقل کردند.

هر چند پروژه همسفر شدن رویا با تک درنای سیبری در آن سال به اتمام رسید و همچنان نیز این پرنده چله نشین امید و در مازندران باقی مانده اما بنا به اظهار نظر کارشناسان امر این طرح دستاوردهای خوبی داشته است.

رویایِ سرگردان

رییس حیات وحش مازندران روز یکشنبه به خبرنگار ایرنا گفت: امید تنها درنای باقی مانده از نسل درناهای سیبری گله غربی که در جهان باقی مانده است.

کوروس ربیعی افزود: این پرنده وحشی برای زمستان گذرانی هر ساله از منطقه سیبری به تالاب فریدونکنار در مازندران سفر می کند که محیط زیست خوبی برای این پرنده به شمار می رود.

وی با اشاره به اینکه در ۲ سال اخیر خبری از امید نشده است، ‌ اظهار کرد:‌ اما طی زمان طولانی این پرنده سالهای عمر خود را در این تالاب سپری کرده است و عدم بازگشتش در این ۲ سال شاید به دلیل تغییرات اقلیمی و یا مرگ احتمالیش باشد.

رییس حیات وحش مازندران توضیح داد: انتقال درنای بلژیکی به مازندران برای همسفر شدن با امید و حفظ کریدور پروازی این پرنده باعث شد تا به دستاورد خوبی برسیم از این بابت که این پرندگان پرورش یافته در قفس موفقیت آنها برای پرواز در مسافت طولانی امکانپذیر نیست.

وی ادامه داد : همانطور که رویا بعد از طی کردن حدود ۱۰۰ کیلومتر از مسیر نتوانستند ادامه دهد و در همین مازندران فرود آمد.

ربیعی با اشاره به اینکه رویا هشت ساله از نظر طول عمر پرنده جوانی به شمار می رود، ‌ توضیح داد:‌ اما به دلیل شرایط زندگی که از بدو تولد داشت نمی تواند پرنده مهاجر خوبی باشد و مسیر را طی کند.

وی ادامه داد:‌ درناهای سیبری براساس دستورالعمل های بین المللی از دسته حیوان های در بحران انقراض قرار دارند و با توجه به ماندن رویا در مازندران برای حفظ این نوع پرنده به احتمال یک جفت از بلژیک منتقل شود تا با زادآوری نسل این پرنده ازدیاد شود.

اخبار مرتبط

  • یارِ «رویا» می‌آید

    یارِ «رویا» می‌آید

    ساری- ایرنا- «رویا» درنای بلژیکی که ۲ سال پیش برای همسفر شدن با «امید»، تک‌درنای به جا مانده…

  • سرابِ امید

    سرابِ امید

    ساری- ایرنا- ۲ سال قبل در چنین روزهایی «رویا» درنای بلژیکی برای همسفر شدن با امید تک درنای…

  • رویا و حسرت وصال یار

    رویا و حسرت وصال یار

    ساری - ایرنا - "رویا" درنای بلژیکی در حالی این روزها سرد پاییز مازندران را به عشق تک درنای…

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha