به گزارش خبرنگار تئاتر ایرنا، «مستر دیفال»، دردنامهای از ۸ سال دوران دفاع مقدس است که به سال ۱۴۰۳ و به کودکان کار ربط داده شده است. از تعدادی دختر بچه که در آن دوران به محاصره عراقیها در قصر شیرین در میآیند و یکی از پسران محله تلاش میکند آنها را از محاصره دربیاورد آغاز میشود. اما آنچنان محاصره شدید است که مجبور می شود آنها را در تنور نانوایی قایم کند و روی آنها آجر بچیند تا به وقت شب به دنبالشان بیاید و نجاتشان دهد که یک توپ جنگی به نانوایی اصابت میکند و همه آن دختران شهید میشوند. آن پسر هم گرفتار موج انفجار میشود و بعد از اسارت که بازمیگردد کودکانی را میبیند که کودکان کار شدهاند و ... .
سیدسروش پیامبری کارگردان مستر دیفال با بیان اینکه کار نویسندگی و تمرینات این نمایش از یک سال پیش آغاز شد و در چند جشنواره ملی شرکت داشت، در گفت و گو با خبرنگار تئاتر ایرنا درباره ژانر مقاومت گفت: اگر بخواهیم از این ژانر در تئاتر بگوییم آثار به دو دسته تقسیم میشوند. دسته ای که مربوط به رزمندگان هشت سال دفاع مقدس است و گروه دیگر مردمانی که خودخواسته رفتند و مبارزه کردند.
او افزود: بحث مقاومت در کشور ما از همان سالها تاکنون ادامه دارد و باید در مقابل فرهنگهای بیگانه مراقب و مقاوم باشیم و دلمان برای خودمان بسوزد. مقاومت از بدو تولد تا زمان وداع دار فانی با ما همراه است.
پیامبری همچنین درباره توجه به استانها در تئاتر فجر امسال اظهار داشت: اولین اتفاقی که مشکل بزرگ میدانم این است که هیچ وقت اینقدر به فراغ خاطر نرسیدیم که هنر را به عنوان شغل در نظر بگیریم در حالی که فرهنگ یک کشور را شکل می دهد. اگر فقر مالی باشد درست نمیشود به هنر پرداخت و فرهنگ تنزل پیدا میکند اما در همین تهران کرمانشاهیها و دیگر هنرمندان شهرستانی خوش میدرخشند.
بیژن رضایی بازیگر نمایش هم گفت: کار در مورد جنگ و دردسرهایی است که برای ما به همراه داشته است. دردسرهایی که همچنان با ماست و برخی از آن موقع تا به امروز ضربههایش را احساس میکنن. شخصیت مسعود هر روز احساس می کرد در یک جنگ است و اتفاقات افتاده هر روز مقابل چشمش بود.
او در عین حال درباره چالشهای تئاتر در شهرستان اظهار داشت: بچههای هنرمند مرکز کشور هم این مشکلات را دارند. جای تمرین و درآمد کم مربوط به تمام کشور است. این مسائل فراگیر است.
نظر شما