به گزارش خبرنگار ایرنا،روی نوک پاهایش ایستاد و دستانش را گشود تا در آغوش پدرش جای بگیرد،با اصرار برگه رأی را از پدرش گرفت، کمی به جلو خم شد تا فاصله‌اش را با صندوق کم کند و بالاخره پس از چندین بار تلاش موفق شد برگه را با دستان کوچکش در صندوق بیاندازد، نگاه غرورآمیزی به پدرش کرد و خنده‌های شادی‌آورش فضا را پر کرد؛ شاید این آغازی برای نقش‌آفرینی‌اش در سرنوشت کشور بود.
اما او تنها کودکی نبود که در این رویداد بزرگ حضور داشت؛ فضا مملو از شور و شوق کودکانه همسن و سالان او بود، یکی تلاش می‌کرد تا انگشتانش را جوهری کند، دیگری در حالی که روی شانه‌های پدرش نشسته بود می‌خواست برگه رأی را در صندوق بیاندازد.
برخی از آنها هم پرچم سه رنگ ایران را در دست گرفته بودند و در کنار پدر و مادرشان با غرور گام برمی‌داشتند، انگار آمده بودند تا این باور را در بین همگان ایجاد کنند که حضور آنها هم مؤثر است و آنها هم می‌توانند در هر عرصه‌ای نقش‌آفرینی کنند.
شاید می‌خواستند بگویند که با اینکه کوچکند اما آرزوهای بزرگی در سر دارند، آرزوهایی که می‌تواند هم‌پای آنها بزرگ و بزرگ‌تر شود و روزی حتی تمام جهان را تغییر دهد.
امروز برای آنها روز متفاوتی بود، روزی که همراه با خانواده‌هایشان در انتخابات دوازدهمین دوره از مجلس شورای اسلامی شرکت کردند، اگرچه از نظر قانونی امکان مشارکت در انتخابات ندارند اما حضور پرشور آنها در حوزه‌های انتخاباتی و در طول فرآیند رأی گیری حال و هوای خاصی به فضای انتخاباتی بخشیده بود.
شاید یکی از جالبترین حواشی انتخاباتی امروز در شیراز حضور مدیران در کنار خانواده‌هایشان در این رویداد بود، مدیرانی که فرزندان خود را در آغوش گرفته و در پای صندوق‌های رأی حضور یافتند.
و حالا در ساعات پایانی رأی‌گیری و درست زمانی که تب‌وتاب انتخاباتی در استان فارس به اوج رسیده، صفوف اخذ رأی همچنان با حضور این مردان و زنان کوچک پابرجاست؛ حضوری که می‌تواند فرصتی باشد تا آنها این مشارکت همگانی را تمرین کنند.
نظر شما