در ایران باستان چهاردهم تیرماه روز كتابت نام داشته است . سیاره تیر یا همان عطارد، در فرهنگ ادب پارسی ، كاتب و نویسنده ستارگان است. و شاید به همین دلیل باشد كه از طرف شورای فرهنگ عمومی این روز بعنوان روز قلم در تقویم ایران نامگذاری شده است.
ارزش و كرامت قلم بسیار بالاتر از آن است كه برای بزرگداشت آن و صاحبانش به اختصاص دادن روزی در تقویم به آن بسنده كنیم. این ساده ترین شعار برای تجلیل از مقام قلم و اربابان قلم است. این روز تلنگری است برای آنانكه قلم در دست دارند و آنانكه برایشان قلم می زنند.
قلم ، زبان عقل و معرفت و احساس انسان ها و بیان كننده اندیشه و شخصیت صاحب آن است. قلم ، زبان دوم انسان هاست. هویت، چیستی و قلمرو قلم بسیار گسترده تر از آن است كه در بیان بگنجد.
هرگونه رشد و پیشرفت ، پیروزی و آرامش و معرفت و شناخت ، ریشه در قلم دارد. تمدن ها ، تجربه های تلخ و شیرین و علوم با نوشتن ماندگارمی شوند.
در نخستین ارتباط وحیانی رسول خدا (ص) با مبدا هستی در غار حراء سخن از قلم به میان می آید و خداوند در معجزه خود می فرماید: ن والقلم و ما یسطرون.
فلسفه وجودی قلم و نگاشتن ، برقراری ارتباط میان مكتب ها ، آموختن تجربه ها و تعالی اندیشه هاست.
امیر المومنان(ع) در نویسنده نهج البلاغه می فرمایند: قلم تو رساترین و گویاترین چیزی است كه از سوی تو سخن می گوید.
اصحاب قلم و نوشتن می توانند نسل ها را در سراشیبی های انحرافی به سقوط بكشانند یا تعالی ملت هایی را رقم بزنند.
درخت قلم اگر در تعهد ریشه داشته باشد ، میوه اش شیرین و ماندگار است. قلم های شهیدپرور ، عشق های برتر را بذرافشانی می كنند و شهیدان را د رمعراج شهادت از خاك تا خدا پیش می برند.
چه دستهایی قلم شده تا قلم در دست پاكان قرارگیرد و چه بسیار نویسندگان شجاع كه شهید قلم شده اند.
قلم به دست گرفتن و نوشتن آسان است اما اینكه از چه و برای كه نوشته شود سوالی است كه بسیاری از قلم به دستان هنوز نتوانسته اند برای آن پاسخی پیدا كنند.
می توان كاغذهای سپید را پر كرد از واژه ها و جمله هایی كه بی هدف كنار هم قرار می گیرند و تنها صفحات را پر سیاه می كنند از اندیشه هایی كه هیچ فكری را در پی ندارند. می توان به راحتی هر روز یك كتاب وده ها مقاله نوشت ، برای هزاران سایت و وبلاگ مطلب گذاشت اما بسیار بسیار سخت می توان یك جمله خلق كرد كه بتوان چندین كتاب و مقاله در وصف همان یك جمله نوشت.
بعضی از قلم ها دیگر جسارت و شجاعت سخن گفت را ندارند و خود را پشت دغدغه های روزمرگی پنهان كرده اند.
آری اینگونه است كه اهالی قلم زیاد و اهالی اندیشمندان قلم كم شده اند. در وادی نوشتن هم گاهی كمیت بر كیفیت پیشی می گیرد آنگاه كه قلم دیگر اسلحه نیست و یك وسیله امرار معاش می شود.
قلمی را كه خداوند به آن سوگند خورد قلم هدایت حضرت موعود است. قلمی كه طراوت دین محمدی(ص) را با عدالت آیین مهدوی(عج) آشكار خواهد كرد و جهانی از دانش و فن آوری را پدید خواهد آورد كه در خدمت بشر باشد نه علیه بشر!
و امروز چهاردهم تیرماه روز قلم است ، روز خلقت معرفت ، روز نورانیت علوم الهی ، روز شگفتی آفرین خلقت و روز زیبای آفرینش .ك/4
8122/1744/
خمين- مي توان زمزه نكرد و نوشت... مي توان به زبان نياورد و نوشت... مي توان فرياد نزد و نوشت! قلم را كه به دست مي گيري يك روح مي شوي در قالب هزاران جسم . قلم را كه به دست مي گيري، قبل از جسمت بايد روحت وضو گرفته باشد .
