نفیر شلاقها در سكوت شب پیچد ، صدای ضجه زنان و كودكان دل شب را شكست ، خورشید شرم داشت از پس این شب ، با چه دلی صحرای كربلا را روشن كند ، می خواست به چه بتابد ، به سرهای از بدن جدا ، به خونهای خشكیده بر لبان تشنه ، به صورتهای سیلی خورده كودكان حسین ، به طفلان دربدر ، به بانوی خمیده از درد و رنج .
از غروب خونبار كربلا ، اربعینی گذشت ، سهم آلاله ها چه شد ، پیكر قطعه قطعه شهدای كربلا چه شد ، عرش خدا لرزید ، ملایك به عزای حسین نشستند ، خاكیان به اسارت بردند ، سیلی و غربت ، آوارگی و بی حرمتی اما نه ، اسلام زنده شد، جاودانه تا ابد.
حسین ارباب همه ی دلها شد ، حسین تا ابد چهره ظالمان را برملا كرد، عشق حسین غنی و فقیر نمی شناسد ، پیر و جوان ندارد ، حسین تنها متعلق به مسلمانان نیست ، همه در برابرش تعظیم می كنند ، عشق حسین آسمانی است ، همه ادیان به تربتش بوسه می زنند.
كویر كربلا چه داشت ، گمان كه خارستان خشك و بی آب كربلا ، قطعه ای از بهشت بود ، حریمی بود كه حرمت داشت ، خون حسین و یارانش در آن جاری شد كه تا خاك برجاست ، خاكیان را به خونخواهی بخواهد ، كربلا ، گرچه پر بلا بود ، اما وادی رسوایی ظلم شد ، گرچه خاكش بی بر بود اما انسانیت را به منتهای كمال رساند.
حجت الاسلام عبدالرضا خوشنویس اربعین حسینی را ابزار كاری برای ترویج آموزه های دینی و بهره گیری از فرصتها و زمانها تعریف می كند.
وی می گوید : بازماندگان حادثه تلخ و خونبار كربلا پس از عاشورا درصدد یافتن فرصتها برای فراگیر كردن پیام كربلا بودند.
زینب كبری (س) در مسیر اسارت ، در كوفه ، از جمع مردمی كه برای تماشا آمده بودند ، استفاده كرد ، ظلم را افشا كرد ، اسلام را شناساند.
زینب كبری (س) در فاصله بین كربلا تا مدینه 70 آیه از قرآن را تفسیر نمودند و به بازگویی فرهنگ اسلام پرداختند.
استاد خوشنویس می گوید: زینب ، اربعین را فرصت می دانست ، زینب تنها برای عزاداری صرف به كربلا برنگشت ، برای بازگویی ظلم و ظالمان به كربلا قدم گذاشت.
زینب استاد كربلا بود ، جغرافیای كربلا ، حوادث این جغرافیا را برای كسانی كه در مدینه بودند بازگو كرد ، حماسه كربلا را یادآور شد ، مجدد چهره بنی امیه را برملا كرد.
زینب كربلا ، برای ذكر مصیبت به كربلا نیامد برای تبیین دین ، قیام كربلا ، حفظ شان كربلا ، در اربعین با دلی خونبار به كربلا بازگشت.
این روحانی معتقد است : اربعین باعث شد تا عاشورا آنگونه كه باید و شاید برای اهالی دین بماند و چهره دست اندركاران ظلم و ستم برملا شود.
اربعین یاران پراكنده دین خدا را دور هم جمع كرد تا دگر بارد ور هم جمع شوند و پیام خدا را به بقیه برسانند .
در روایات دین ما بر بزرگداشت اموات ، شهدا و بزرگان ، پس از چهل روز ، سفارش شده ، اربعین حسینی اما تداوم عشق به حسین ، عزاداری حسین ، طلب معرفت ، و لعن و نفرین بر خاندان ظلم تا قیام و قیامت است.
حسین حریت و آزادگی است ، حسین ، سرور آزادگان ، حسین یار و یاور مظلومان ، حسین نور چشم همه ادیان و آزادیخواهان است اما این عشق چیست كه هر چه خونبباری ، كم است .
السلام و علیك یا سید الشهدا ، دل را به حریم حرمت را فرستادم ، اربابم پناهم ده ، آرامم كن.
السلام و علیك یا حسین ابن علی ، دلم را به نوری روشن كن تا بزرگیت را درك كنم.
حسینم چه كردی كه این عالم حیران هنوزم حیران است و تا ابد می خواند: من ندانم كه چه سری است كه در خانه اوست ، داستان تو و غم، صحبت سنگ است و سبو ، این حسین كیست كه عالم همه دیوانه اوست
این چه شمعی است كه جان‌ها همه پروانه اوست ، جان حسرت‌كش ما تشنه پیمانه اوست ، این حسین كیست كه عالم همه دیوانه اوست ، این چه شمعی است كه جان‌ها همه پروانه اوست ، كشته عشق حسین از همه كس زنده‌تر است، هر كجا می‌نگرم نور رخش جلوه‌گر است ، هر كجا می‌گذرم جلوه مستانه اوست ، این حسین كیست كه عالم همه دیوانه اوست.ك/4
680/667
خورشيد هر غروب دلش مي گيرد ، غروب برايش تداعي خون است ، خون حسين ، خورشيد هر طلوع شرم مي كند چگونه ظهر عاشورا توانست در ميانه آسمان بماند ، كربلا غرق خون شود ، اما هنوز فراموش نكرده ، هر غروب چشمانش خونبار است.
