معاون كتابخانه ملی: توجه به اسناد بسیاری از مشكلات كشور را رفع می كند

غلامرضا امیرخانی روز شنبه در مراسم گرامیداشت روز اسناد ملی در مشهد افزود: در یك منطقه سد می سازیم و كلی هزینه می كنیم اما وسط كار می فهمیم كه اینجا یك منطقه حفاظت شده بوده است ، چه بسا اگر به مطالعات قبلی مراجعه می كردیم یا آرشیو درست و منظم و فرهنگ مراجعه به آرشیو داشتیم بسیاری از اینگونه مشكلات پیش نمی آمد.

وی اظهار كرد: نقش سند در جامعه ما كم رنگ شده كه این امر جنبه تاریخی نیز دارد به طور مثال در دوران ایلخانی، تیموری و صفوی مكاتباتی بین دربار ایران و دولت های اروپایی صورت گرفته كه نسخه های آن در اروپا هست اما در ایران نیست.

وی ادامه داد: بعد از حمله مغول و تیمور، ایران درگیر جنگ سراسری بزرگ نبوده است ولی در عمل از گذشته های دور اسناد مكتوب چندانی به دست ما نرسیده و این در حالی است كه در جنگهای جهانی، آرشیو های اروپائیان از تخریب مصون مانده است.

معاون كتابخانه ملی افزود: تنها در اماكنی مانند آستان قدس رضوی و یا دوره هایی مانند دوره ناصرالدین شاه كه تمام دستخط ها و تلگراف های وی را اداره بیوتات سلطنتی نگهداری می كرده به نگهداری اسناد مكتوب توجه شده است.

امیرخانی گفت: حتی بخشی از اسناد دوره پهلوی نیز هم اكنون در دسترس ما نیست و معدوم شده و این امر متداولی است كه فلان اداره یا بانك برای آزاد كردن اتاقی از اتاقهایش اسناد را دور بریزد در حالی كه در متون دینی نیز تاكید بسیار بر سند و مستند كردن كارها شده است.

وی افزود: وقتی از سند صحبت می شود نگاهها بیشتر به اسناد تاریخی معطوف می گردد در حالی كه این امر بخش كوچكی از كار سازمان اسناد و كتابخانه ملی است.

وی گفت: نام سازمان اسناد و كتابخانه ملی پیش از این سازمان آرشیو ملی بوده است كه نامگذاری صحیح تر بوده است.

وی ادامه داد: از لحظه ای كه یك نامه دولتی شماره می خورد سند است و هیچ كس حق از بین بردن آن را ندارد و بعد از 40 سال همه دستگاهها موظفند اسناد خود را به سازمان اسناد ملی تحویل دهند و كسانی كه چنین كاری نكنند متخلف محسوب می شوند.

معاون كتابخانه ملی گفت: هم اكنون اسناد كشور در وضعیت بسیار بد نگهداری می شوند و بسیاری از آنها بدون دلیل از بین رفته و می رود.

امیرخانی افزود: مشكل دیگر ما عدم استفاده از سند است كه یا ناشی از تنبلی و آسان گیری پژوهشگران است و یا ناشی از بوروكراسی حاكم بر دستگاههایی است كه اجازه دسترسی آسان محققان به اسناد را نمی دهند.

1922 / 6053