سرگرداني هاي يك شهر پر از تاكسي

در اين گزارش آمده است: امروزه با توجه به آلودگي هوا و ترافيك هاي سنگين، استفاده از ناوگان عمومي سطح شهر بسيار مهم و ضروري است اما از طرفي هم بايد از فعاليت اتوبوس‌هاي فرسوده و دودزا جلوگيري كرد و در فصول مختلف سال اتوبوس‎ها از امكانات مناسب از جمله گرمايشي و سرمايشي مناسبي برخوردار باشد و تا جايي كه امكان دارد مسافت مسيرها را كوتاه نمايند، چرا كه امروز زمان براي شهرندان بسيار ضروري و قابل اهميت است.
يكي از شهروندان سنندجي درباره وضعيت ناوگان حمل و نقل عمومي سطح شهر مي‎ گويد: روزانه ده‎ها دستگاه اتوبوس، مسافران سطح شهر را جابجا مي‌كنند كه مستلزم امكانات مناسب تري براي آسايش بهتر مردم هستند.
مريم رضايي عنوان مي كند: استان كردستان و به تبع شهرسنندج هر سال با رشد جمعيت مواجه است و شهرك‎هاي جديد با مجتمع‎هاي آپارتمان‎هاي بسياري ساخته شده كه با اين وضعيت و براي رفاه حال شهروندان و جابجايي آنها، بايد فكري اساسي صورت گيرد.
وي بيان مي ‎كند: امروزه تعداد ماشين‎هاي تك سرنشين در سطح شهر افزايش يافته و موجب ترافيك و آلودگي هوا مي ‎شوند و اين ناشي از نارضايتي مردم از ناوگان حمل و نقل عمومي است، چرا كه اتوبوس‎هاي سطح شهر فرسوده و امكانان گرمايشي و سرمايشي مناسبي ندارند و در بسياري از موارد اتوبوس‎ها مسيرهاي خود را دورتر كرده‎اند در حاليكه مديريت زمان براي مردم مهم است.
دانشجوي سنندجي سال آخر دوره دكتري برنامه‌ ريزي شهري دانشگاه شهيد بهشتي در باره وضعيت ناوگان حمل و نقل عمومي شهر سنندج مي گويد: بي ترديد الگوهاي شهرسازي در حال حاضر به سوي شهرهاي مبتني بر توسعه حمل و نقل عمومي در حركت است و اگر نگاهي به تجارب برخي كشورهاي پيشتاز در زمينه حمل و نقل عمومي شهر بيندازيد، پرده از مولفه‎هاي برمي ‌دارند كه بي شك مي‌ توانند در كشور و استان كردستان نيز مورد استفاده واقع شود.
امير شريفي گفت: مولفه‎هاي استفاده حداكثري از حمل و نقل عمومي مي‎ تواند، تخصيص حداقل زمان، تسهيل در دسترسي، كيفيت و جذابيت، بهينگي اقتصادي و بسياري از موارد ديگر باشد كه متاسفانه در استان كردستان اغلب اين شاخص‌ها وضعيت مطلوبي ندارد.
وي تاكيد كرد: نوسازي ناوگان عمومي شهر بسيار ضروري است و در شاخص‎هاي ذكر شده قطعا تاثيرگذار است اما صرفا فقط نوسازي اين ناوگان تغييري ايجاد نمي ‎كند، چرا كه نوسازي ناوگان عمومي شهر چه بر پايه هزينه‌هاي بخش عمومي شهرداري و چه با هزينه‌هاي بخش خصوصي تا زماني كه بسترهاي استفاده از اين ناوگان فراهم نشود، مقرون به صرفه نيست.
كارشناس شهرسازي مي‌ گويد: وضعيت شهر سنندج از نظر كيفيت خودروهاي خدمات رسان در حوزه حمل و نقل عمومي، با توجه به وضعيت كلي اقتصادي مي توان در سطح متوسط ارزيابي كرد لذا با اين وجود آنچه كه بيشتر از نوسازي اين ناوگان نياز است كه بسيار سنتي اداره مي شود.
شريفي تصريح مي ‎كند: نظام مديريت حمل و نقل در شهر بايستي پيش از نوسازي آن بايد به زمينه‎هاي اساسي بينديشد كه نوسازي به صورت اتوماتيك و از سوي بخش خصوصي انجام شود نه اين كه با تدوين مقررات اجباري آنها را مجبور به ارتقاي كيفيت‎ خودروها كرد، چرا بايد يك راننده تاكسي خودروي پيكان درصدد ارتقاي خوردوي خود به يك خود روي باكيفيت روز باشد در حالي كه كرايه‎هاي جابه جايي براي كل سطح شهر يكسان است.
مدير عامل حمل و نقل بار و مسافر شهر سنندج مي ‎گويد: طي جلسات متعدد توسط شهرداري و شوراي شهر سنندج مي‎ بايست در سال گذشته 15 ميني‌ بوس و 10 دستگاه اتوبوس نو به شهرداري سنندج تعلق بگيرد، اما متاسفانه صورت نگرفت كه به دلايل متعددي از جمله استقبال نكردن از نوسازي و توسعه ناوگان عمومي است.
امير جمشيدنژاد بيان مي ‎كند: از سال 89 تا به امروز در شهر سنندج اتوبوسي در سطح شهر نوسازي يا اضافه نشده كه اين ناشي از كم ‎كاري دولت در واگذار كردن اين خودروها مي‎ باشد، سال جاري نيز با توجه به برنامه و طرح‎هاي اجرايي وزارت دولت، توجيه اقتصادي ندارد، اين درحالي است، حتي شهرهاي مانند تهران، اصفهان و ... كه وضعيت حمل و نقل عمومي مناسبي داشتند، مخالف بودند.
وي به استقبال كم شهروندان سنندجي از ناوگان عمومي اشاره و عنوان مي‎ كند: ساختار سنتي شبكه اتوبوس‎ راني كه به شكل‎هاي مناسب طراحي نشده است، همچنين نبود فرهنگ لازم استفاده از وسايل حمل و نقل عمومي است.
مدير عامل حمل و نقل بار و مسافر شهر سنندج بيان مي كند: بازار تاكسي نيز براي متوليان امر بسيار مهم است چرا كه بايد اين قشر نيز بتوانند به شغل تاكسيراني خود ادامه دهند و بازار آنها فعال باشد، اما كمتر از 10 درصد شهروندان سنندجي از سفرهاي اتوبوسي سطح شهر استفاده مي كنند.
جمشيدنژاد تصريح مي كند: نوسازي ناوگان حمل و نقل شهري توسط وزارت كشور صورت مي گيرد و در گذشته 82.5 درصد قيمت تمام شده يك اتوبوس را وزارت كشور و 17.5 درصد باقيمانده نيز توسط شهرداري و شركت هاي خصوصي پرداخت مي شد.
وي مي گويد: در طرح مصوب شده سال جاري واگذاري قيمت هاي اتوبوس به 50 درصد تقسيم شده لذا براي بخش خصوصي از نظر اقتصادي به صرفه نيست.
لازم است دولت درصد سهم خود را بيشتر و 50 درصد بخش خصوصي كه مقرر شد 30 درصد آن را از محل وام هاي با سود بالا پرداخت شود كه بايد سود آن كمتر شود تا شايد متقاضي داشته باشد در حاليكه قيمت يك اتوبوس نو بيشتر از 600 ميليون تومان است كه دولت در گذشته 500 ميليون تومان را تقبل و مابقي را بخش خصوصي پرداخت مي كرد.
منبع: روزنامه همشهري