سنت شكنی «ابراهیم»

به گزارش ایرنا، در چند سال اخیر خواننده هایی بوده اند كه با یكی دو آلبوم و یا تك آهنگ خیلی زود بر سر زبان ها آمدند و خیلی زودتر از سر زبان ها افتادند. اما چاوشی از همان ابتدا كه با «كفتر چاهی» شناخته شد، همواره روند رو به رشد خود را حفظ كرد.
«سنتوری» اوج شاهكار چاوشی در زمان خود بود. دورانی كه خیلی ها می گفتند صدای یكی از خواننده های لس آنجلسی را تقلید می كند. پس از سنتوری بود كه همه این خواننده را به عنوان یك صاحب سبك كار بلد شناختند.
شاید صدای چاوشی برای خیلی ها خوشایند نباشد اما وقتی می گویم صاحب سبك است، یعنی هر جا كه قطعه ای از وی پخش شود، صدایش قابل تشخیص است و همه به خوبی میشناسندش. شما قطعه‌ای از چاوشی را با هیچ خواننده دیگری نمی‌توانید اشتباه بگیرید، حتی اگر به كمك «سینتی سایزر» و «دیستورت» كردن صدایشان بخواهند به او نزدیك شوند.
غمگینی قطعات چاوشی هوادارانش را محدود می كرد. «پاروی بی قایق» نقطه عطفی برای آغاز راهی پر پیچ و خم برای چاوشی بود. قطعاتش كم كم رنگ اجتماعی و سیاسی گرفتند، هر چند مضموم عاشقانه همچنان در ترانه هایش مشهود بود.
روند رو به رشد چاوشی ادامه پیدا كرد تا آلبوم «امیر بی گزند». این خواننده، سبك جدیدی را با مولانا خوانی و تلفیق موسیقی كلاسیك با پاپ ایجاد كرد. صدای بم چاوشی با اشعار حافظ و سعدی آنچنان هماهنگ نیست اما اشعار مولانا با آن ریتمی كه دارد در كنار صدای بم و گرفته چاوشی و با تلفیق سبك پاپ كه رگه هایی از راك هم داشت به خوبی هماهنگ شد. حالا چاوشی با سبك خاصش پر طرفدارترین خواننده كشور شد و در صدر خواننده ها قرار گرفت. شاید تلفیق موسیقی پاپ با كلاسیك رمز موفقیت چاوشی باشد.
اعتماد به نفس بالای چاوشی باعث شد، روز به روز ترانه هایش بهتر، صدایش پخته تر و طرفدارانش بیشتر شود. چاوشی با خواندن در سریال «شهرزاد» به اوج محبوبیت رسید. «رفیقم كجایی» بیشترین محبوبیت در بین ترانه های سال را كسب كرد.
اما حالا چاوشی سبك جدیدی را ارائه كرده است و از ترانه های غمگین، عاشقانه، اجتماعی و سیاسی، در نهمین آلبومش به سمت موسیقی عرفانی آمده است.
«ابراهیم» تازه ترین اثر چاوشی نیامده غوغا بر پا كرده است. پس از دریافت مجوز وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و انتشار این اثر، این روزها در فضای مجازی صحبت از شاهكار جدید چاوشی است.
در این آلبوم هم چاوشی و هم یار دیرینه‌اش «حسین صفا» از تجربه‌های قبلی درس‌های خوبی گرفته‌اند. صفا سعی كرده در كلماتش همان وزن اشعار كلاسیك را حفظ كند كه در آلبوم قبلی چاوشی نشان داده خوب می‌تواند روی این واژه‌ها مانور بدهد.
شاید خیلی ها بگویند، این اشعار حسین صفا است كه جلوه خاصی به قطعه ابراهیم داده است اما با كمی تامل می توان به اوج شاهكار چاوشی نیز پی برد.
نمی‌توان توقع داشت «ابراهیم» آلبومی باشد كه در روزمرگی هایمان می شنویم. فضای آلبوم سنگین است و حسابی از مغز آدم كار می‌كشد. به همین خاطر شاید مناسب این نباشد كه هرجا و با هر كسی شنیده شود. هوشمندی دست‌اندركاران آلبوم «ابراهیم» در این است كه قطعه اول و آخرشان بهترین قطعات آلبوم هستند كه می‌توانند هیت شوند. «جهان فاسد مردم را» از همان امتیازهایی بهره می‌برد كه قطعه «ببر به نام خداوندت».
اینجا البته سعی شده تم شرقی به راك بچربد. تجربه‌اش بیشتر شبیه همان مولاناخوانی‌های «امیر بی‌گزند» است. ترانه حسین صفا هم همان حال و هوا را زنده می‌كند.
در قطعه اول چاوشی سنگ خود را محكم می كوبد و با شاهكارش كه بهترین قطعه آلبوم هم هست بار دیگر شایستگی های خود را نشان می دهد.
ببر به نام خداوندت
كه لطف خنجر ابراهیم
به تیز بودن احكام است
نبخش مرتكبانت را
تو حكم واجب الاجرایی
و عشق جوخه اعدام است
اما در قطعه «ای ماه مهر» كه شرح فقر كودك مدرسه‌ای است و حال و روز كودكان كار را بیان می كند، شبیه قصه های سریال‌ها و فیلم‌های دهه شصت و اوایل دهه هفتاد از كار درآمده:
ای ماه مهر، ماه بداخلاق
با ایده‌های محكم و خلاق
ما را بزن به خط كشی از چوب
ما را بزن به تركه ی مرطوب
تا در درون كودك دیروز
مردان بی شمار بمیرند
مادر مداد قرمز من كو
كو لقمه هایه نان و پنیرم
البته پایان این قطعه كه گیتار و درامز بخش راك را به اوج می‌رسانند و بعد برای چند ثانیه «میثم مروستی» آن را به چهارگاه پیوند می‌دهد، خلاقانه است و نمره قبولی را می‌گیرد.
حالا با این همه شاهكار همه منتظر برگزاری كنسرت از سوی چاوشی هستند. اینكه چاوشی تا كنون هیچ كنسرتی برپا نكرده، سوالی است كه جوابش همچون كلاف سردرگم در ذهن هواداران بی جواب مانده است.
شاید در روزهای آینده «ابراهیم» پرفروش‌ترین آلبوم بازار موسیقی شود هرچند رقیب قدری مثل آلبوم «ایران من» همایون شجریان و سهراب پورناظری هم در راه دارد.
با این تفاسیر «ابراهیم» از آن دست آلبوم‌هایی است كه تبش كمی بعد فروكش می‌كند چرا كه نمی‌شود زود به زود سراغش رفت، اما بدون شك در آینده به یكی از ماندگارترین آثار موسیقی ایران تبدیل می‌شود. آلبومی كه زمان برایش معنا و مفهوم خاصی ندارد؛ چراكه مستقیم به درون روحمان نفوذ می‌كند.
9904/2090