محمدعلی مسجدی، شنبه اول تیرماه در گفت و گو با ایرنا با تاکید بر نقش ذائقه بر شکل‌گیری بازار هنری ادامه داد: هر گاه بودجه برای پرورش ذوق عامه هزینه شده است، اقتصاد هنر هم رونق گرفته است؛ حال باید دید چه می‌شود که چیزی به عنوان ذائقه با دو ابزار آموزش و ارائه شکل می‌گیرد و شکل‌گیری آن بر اقتصاد هنر چه تاثیری دارد.
این صاحب کسب و کار هنری در شرح این مطلب با اشاره به پاراگرافی در کتاب "اقتصاد موسیقی" اثر محمدرضا آزاده فرد، گفت: در این کتاب آمده است که در سال ۱۹۹۹ میزان فروش محصولات صوتی داخلی امریکا با میزان صدور نفت ایران برابری می‌کرد.
مسجدی همچنین با اشاره به بخشی از کتاب نگاه اقتصادی به جریان موسیقی راک نوشته رامین صدیقی که در آن به نیافتن محفل مناسبی برای این نوع موسیقی در جامعه و تبدیل آن به موسیقی زیرزمینی اذعان شده است، عنوان کرد: باید توجه کنیم که چقدر هزینه می‌دهیم تا انواع مختلف موسیقی جای خود را در بازار باز کند.
وی ابراز داشت: محدودیت‌های فضای دولتی باعث می‌شود هم امکانات مالی دولت و هم توانایی‌ها و استعدادها در فضای کسب و کار بسوزد و این مسئله مربوط به فضای سیاست‌گذاری کلی است که در این زمینه همواره شاهد از دست دادن امنیت کاری هستیم.
عمده محیط‌های شهری به فضاهایی همچون فست‌فودها و رستوران‌ها اختصاص یافته است و تعادلی میان فضای هنری و فرهنگی با فضاهای یادشده وجود ندارد
مدیر عامل خانه هنر شیراز با بیان اینکه اگر هنرمندی مثلاً در عرصه موسیقی برای ارائه هنرش به خیابان آمد دچار مشکلات بسیاری خواهد شد، گفت: از سوی دیگر، اگر این هنرمند بخواهد در قالب موسسه‌ای رسمی فعالیت کند، درمی‌یابیم عمده محیط‌های شهری به فضاهایی همچون فست‌فودها و رستوران‌ها اختصاص یافته است و تعادلی میان فضای هنری و فرهنگی با فضاهای یادشده وجود ندارد.
وی افزود: صرف کردن ثروت شهری در منابع دیگر، توان مالی برای هنر باقی نمی‌گذارد؛ بنابراین نه در فضای قدرت و نه در فضای ثروت حمایت مالی برای هنرمند پیشرو وجود ندارد.
مسجدی ادامه داد: اینکه دولت بتواند نهادسازی مثبت کند، مفید است؛ اما نقطه ضعف آن این است سلیقه مردم در برخی حوزه‌ها رشد می‌کند و در برخی جاها مغفول می‌ماند؛ مثلاً سلیقه مردم با سریال نود قسمتی خو گرفته اما نقاشی معاصر را نمی‌شناسد.
این هنرمند بیان داشت: چرخه آموزش منتهی به تولید و ارائه که چرخه اقتصاد را شکل می‌دهد، به درستی شکل نگرفته است و هم‌اکنون در ایران، تنها نمونه‌هایی انگشت شمار مانند انجمن سینمای جوان دارد.
بخش دولتی به بخش خصوصی اعتماد کند
مسجدی با بیان اینکه نهادهای دولتی در این فضا نباید فشارها را بر هنرمندان افزایش دهند، ابراز کرد: نهاد دولتی باید بپذیرد بخش خصوصی می‌تواند به وظایف خود در زمینه هنری عمل کند.
وی در این باره توضیح داد: اینکه اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی، خود مجری برگزاری کلاس‌هایی شود که مجوز آن را به موسسات آموزشی داده است، مطبوع نیست. این اداره کل باید تلاش کند موانع فعالیت بخش خصوصی رفع شود، نه اینکه مستقیماً وارد عمل شود و فعالیت اجرایی داشته باشد و فضای امن کاری را به خطر بیندازد.
مدیرعامل خانه هنر شیراز از سوی دیگر از فعالیت‌های غیرتخصصی فرهنگسراهای شهرداری نیز انتقاد کرد و گفت: شهرداری نمی‌تواند خود در عرصه اجرایی فرهنگ و هنر دخالت کند و ذوق و سلیقه عامه را هدفمند سازد؛ درنتیجه این دخالت، امروز با فرهنگسراهایی مواجهیم که تقریباً در زمینه فرهنگی و هنری هیچ کاری نمی‌کنند.
شهرداری فرهنگسراها را به بخش خصوصی بسپارد
وی کارنامه هنری شهرداری شیراز را در بحث آموزش و پرورش ذوق غیرقابل دفاع دانست و ابراز داشت: می‌توان با سپردن فضای فرهنگسراها به فضاهای خصوصی از چندین نظر اقدامی سازنده صورت داد؛ البته این طرح در شورای پنجم نیز مطرح شد اما به نتیجه‌ای نرسید.
مدیرعامل خانه هنر شیراز گفت: از سوی دیگر دولت می‌تواند بودجه را شفاف‌سازی کند؛ بدین معنا که اگر پولی به حوزه فرهنگی و هنری تزریق می‌شود، انتخاب اینکه این بودجه به کجا برود تاثیرگذار است و مشخص می‌کند می‌خواهیم به کدام سلیقه اهمیت دهیم.
مسجدی بیان کرد: باید بررسی کنیم که چرا در پایتخت موانع فعالیت فرهنگی و هنری کم شده است؛ اما در شیراز همچنان روال دریافت مجوز سالن ۳۰ و ۳۰۰ نفره یکی است و مسئولان فرهنگی نمی توانند طبق قانون آن‌طور که دیگر شهرها و استان‌ها فعالیت می‌کنند، در شیراز هم مجوز فعالیت صادر کنند.
وی ادامه داد: مقایسه با دیگر استان‌ها انتظارهایی را شکل می‌دهد که مدام با پاسخ "شدنی نیست" همراه است. شفاف‌سازی بودجه در این زمینه می‌تواند مشخص‌کننده این باشد که منابع مالی در کجا هزینه می‌شود و چرا تسهیلاتش به دست هنرمند غیردولتی نمی‌رسد.
۹۸۸۵ /۱۸۷۶
