در این کتاب منطقه‌ای به نام تارم که در شمال هرمزگان قرار دارد به شکل‌های مختلف در نقشه‌ها و کتاب‌ها قدیمی شامل، تاروه، تاروا، تارون و طارم نگاشته شده است.
این نام در فرهنگ عمید به معنی خرگاه، سراپرده، گنبد، خانه چوبی، نرده چوبی یا فلزی چوبی بست که برای تاک درست کنند آمده است.
یعقوب باوقار زعیمی که نویسنده این کتاب است، در قسمت تارم به عهد داریوش اشاره کرده و آورده است که در کتاب تاریخ مفصل ایران ترجمه‌ای از کتیبه داریوش بزرگ در بیستون به صورت ستون و بند وجود دارد و در ستون سوم از بند پنجم به مطلبی با عنوان «تاروا» اشاره شده است.
نویسنده همچنین در این کتاب، نام تارم را در عهدهایی شامل، الب ارسلان سلجوقی، ملک ارسلان سلجوقی، حکومت بهرامشاه سلجوقی، ملوک ایج، آل مظفر، عمادالدین احمد آل مظفر، سلطان احمد، زندیه و علیخان و نصیرخان عصر قاجار مورد تحقیق قرار داده است.
تارم از شمال به دهستان درآگاه از توابع شهرستان حاجی آباد و از جنوب به دهستان قطب آباد از توابع بخش فین بندرعباس، از مشرق به بخش فارغان و از مغرب به بخش فرگ از توابع شهرستان داراب منتهی شده است.
آب و هوای این منطقه کویری است و دارای هوای گرم و خشک در تابستان و هوای سرد و خشک در زمستان می‌باشد.
این منطقه در زبان مردم بومی تارم زمین و گود تارم نامیده می‌شود و زیارتگاهی به نام تیغ دوسر سنگی با حفره‌های زیاد که مانند نقطه پرگار در وسط دیواری مدور قرار دارد و مردم این منطقه اعتقاد دارند این حفره‌ها آثار سم دلدل مرکب حضرت علی (ع) بوده است.
تارم با اطلاق پسوند زمین به این دلیل است که موقعیت خاص جغرافیایی این منطقه به صورت زمینی مدور و گود بوده که دور تا دور آن را رشته کوه‌هایی احاطه کرده اند.
یعقوب باوقار زعیمی، هدف خود را از نگارش این کتاب، تک نگاری منطقه‌ای به نام تارم زمین عنوان کرده که نقطه‌ای از کشور ایران با قدمت دیرینه، موقعیت ویژه، فرهنگ و گویش خاص است.
این کتاب ۲۰۵ صفحه‌ای در چاپ اول سال ۱۳۸۸ با ۲ هزار نسخه توسط انتشارات سنبله به چاپ رسیده است.
بخشی از کتاب
روستای تارم ابتدا در مرکز تارم زمین و مشرف بر قلعه کهنه تارم قرار داشت که اکنون خرابه‌های آن باقی است.
مدرسه گلی و قلعه ژاندارمری هنوز نمایان است که در سال ۱۳۵۸ به علت حادثه سیل تغییر مکان یافت و در دو طرف جاده بندرعباس – شیراز در نزدیکی روستای گنج واقع شده است که پلی به نام ۳۳ پل حایلی بین این دو روستاست.
خانه‌های مسکونی بی‌نظم ساخته شده است که که ناشی از حرکت شتابگونه در گرفتاری سیل بوده است.
جوی آبی که از روستای برغنی از توابع دهستان درآگاه از محل استخر سبز پوشان به صورت جدول سیمانی ساخته شده است، انتهایش به روستای تارم می‌رسد که در آنجا برای کشتزارها و باغ‌ها اطراف تقسیم می‌شود.
روستای تارم بعد از روستای سرچاهان پر جمعیت ترین روستای تارم زمین می‌باشد و مردم آن به کار کشاورزی و کار در شرکت‌های اطراف مشغولند.
شهرت اصلی اهالی روستا، امامدادی می‌باشد که قبلاً در گود کله کن «گود قلعه کهنه» زندگی می‌کردند.
اولین مدرسه تارم که در تارم کهنه قرار داشت در یک عمارت خشتی، جنب کاروانسرای تارم در سال ۱۳۴۰ کار خود را با آموزگاری آقای علی قاسمی و بعد آقای علی زمانی نژاد آغاز کرد.
این روستا در جنگ تحمیلی شهدایی به نام‌های فرخ باوقار و کاکاجان امامدادی به یادگار گذاشت و محمد امامدادی نیز یکی از شهدای تارم است که در جریان مانور بسیجیان در جزیره سیری در سال ۱۳۷۰ در نتیجه آتش گرفتن هلیکوپتر جان خود را از دست داد و او پایه گذار بسیج در روستای تارم بود.
در بخش دیگری از این کتاب، روستاهای اطراف تارم زمین به نام‌های تاشکوییه، سرچاهان، رفیع آباد، شهدادی، دشت کنار، سید جوذر، گلروییه، گله گاه، گهکم، گنج، لایگزان و هاشم آباد آورده شده است.
درباره نویسنده
یعقوب باوقار زعیمی در سال ۱۳۳۵ در یک روستای دور افتاده به نام رفیع آباد واقع در دهستان تارم در بخش مرکزی شهرستان حاجی آباد به دنیا آمده است.
وی که اکنون دوران بازنشستگی خود را سپری می‌کند، اوقات فراغت خود را به فعالیت‌های فرهنگی و ادبی اختصاص داده است.
او نوشته دیگری از جمله، «شانس زدن» و دو داستان بلند در زمینه اسطوره‌ها و روایت‌های بومی «مغول دختر» و «حلیمه و بیژن» در دست انتشار دارد.
این نویسنده در زمینه ترانه سرایی هم مهارت دارد و ترانه‌های «طارم»، «حاجوا» و «شهر سوز» سروده است که در سایت موزیک خلیج فارس موجود می‌باشد.
۶۰۴۸/۹۹۴۴
نظر شما