«داروین صبوری» روز سه‌شنبه در گفت‌وگو با خبرنگار ایرنا اظهار داشت: هر پدیده‌ای را باید در بافت خود بررسی کنیم. امروزه ورزش یک نهاد اجتماعی در جامعه محسوب می‌شود و در تعریف این نهاد باید گفت که کارکرد ورزش نظم و همکاری است. به عبارتی این نهاد نخست باید نظم تولید کند و در مرحله دوم با نظم، به همکاری با دیگر نهادها می‌رسد. اما نهاد ورزش در ایران به خاطر تاثیرپذیری از دیگر نهادها از نظم طبیعی خود خارج شده است. نظم نهادی این بخش به هم ریخته و آشوب بر این نهاد حاکم شده است.
پژوهشگر حوزه مسائل اجتماعی در توضیح چرایی بر هم خوردن این نظم عنوان کرد: دیگر نهادها استقلال نهاد ورزش را سلب کرده‌اند. استقلال از حوزه ورزش سلب شده و این حوزه دیگر نمی‌تواند قوانین خود را تنظیم کند. نهادی مانند اقتصاد نگاه ابزاری به ورزش دارد و از طریق این کنش اجتماعی به دنبال بازتولید و تقویت خود است. اما چرا نهاد ورزش برای نهادی مانند اقتصاد مهم است؟ در پاسخ این سوال باید گفت ورزش پرمخاطب است و می‌تواند ویترینی زیبا به شمار رود. وقتی این عدم استقلال شکل می‌گیرد به خاطر برخی از منافع سکوت حاکم می‌شود از مسائلی اجتماعی مانند فساد، خشونت، جادو و تبانی چشم پوشی خواهد شد.
صبوری با یادآوری چهار ضلع نهاد ورزش گفت: بازیکنان، هواداران، رسانه‌ها و دستاندرکاران چهار ضلع ورزش هستند. نظم نهادی بین این چهار ضلع بر هم خورده است و آنها به راحتی به توافق نمی‌رسند. اگر چنین روندی ادامه داشته باشد وضعیت کنونی ادامه خواهد داشت.
وی در پایان راهکار برون رفت از این شرایط را بازگشت استقلال به ورزش دانست و تاکید کرد: تا زمانی که دیگر نهادها از ورزش استفاده ابزاری کنند نباید امیدوار به آرام شدن محیط ورزشگاه‌ها بود.
نظر شما