یکی از اعضای فعال گروهک افراطی حزب التحریر بازداشت شد

به گزارش پایگاه خبری kabar قرقیزستان، کمیته دولتی امنیت ملی این کشور در ۲۸ مه در جریان فعالیت های تفحص و جستجو در منطقه "اوش"، یک عضو فعال حزب التحریر و مورد تعقیب سازمان های نیروی امنیتی یکی از کشورهای همسایه را به جرم ارتکاب به جنایات و افراط گرایی دستیگر کرد.

این فرد که با نام اختصاری ام.ای. از وی نام برده می شود، عضو فعال گروهک افراطی حزب التحریر و مسئول توزیع ابزار افراطی گرایی در منطقه آسیای میانه است.

کمیته دولتی امنیت ملی قرقیزستان در عملیات جستجوی موفق شد مکان اخفاء این فرد را کشف و بعد از دستگیری او همچنین یک نوت بوک، مدم اینترنت، چند گوشی تلفن همراه و سیم کارت نیز از وی را ضبط کند.

این فرد در حال حاضر در بازداشتگاه کمیته دولتی امنیت ملی به سر می برد.

آبان ماه گذشته بود که دادگاه نظامی شهر راستف-نا-دانو در جنوب روسیه شش عضو حزب التحریر که در این کشور و در واقع کشورهای آسیای میانه و قفقار گروه تروریستی شناخته و با آن مبارزه می‌شود را به حبس از هفت تا ۱۹ سال محکوم کرده بود.

به گزارش ایرنا، اغلب کشورهای منطقه از سال ۲۰۰۳ تاکنون از حزب التحریر به عنوان یک سازمان تروریستی در کشورشان یاد می کنند و بر همین اساس فعالیت آن را غیرقانونی می‌دانند.

تحلیلگران معتقدند که افراد این گروه به دستور برخی عوامل خارجی در منطقه فعالیت‌های غیرقانونی می‌کنند و به دنبال ایجاد یک خلافت مذهبی و سرنگونی حکومت های مرکزی در این این منطقه با استفاده از شیوه‌های تروریستی هستند. 
این افراد علاوه بر تلاش برای ایجاد شبکه مخفی تروریستی در منطقه، به یارگیری و جذب افراد برای اعزام به کشورهای خاورمیانه برای اقدامات تروریستی می‌پرداختند.

البته فعالیت این گروه افراطی با گرایش سلفی گری صرفا به آسیای میانه و قفقار محدود نمی شود، بلکه به جنوب آسیا و نیز جنوب شرق آسیا نیز کشیده است.

سلفی‌گری در اوایل دهه ۱۹۹۰ در قزاقستان ظاهر شد و استان‌های غربی به دلیل نزدیکی به مناطق قفقاز فدراسیون روسیه و مهاجرت کارگران حوزه تولید نفت و گاز، تأثیرپذیرترین مناطق در قبال نفوذ سلفی‌گری به شمار می‌رود؛ در این میان جذب جوانان به گروه‌های تکفیری از چالش‌های جدی امنیتی در منطقه است.

این نوع نگاه سلفی‌گری از جریان‌های اسلامی بیشتر در سال‌های بعد از استقلال کشورهای منطقه از اتحاد جماهیر شوروی سابق بین مسلمانان منطقه به ویژه در قزاقستان، قرقیزستان و تاجیکستان رایج شد.

پیروان این جریان را غالباً «وهابیون» می‌نامند، گرچه سلفی‌ها برای خود این عنوان را به کار نمی‌برند. آنها یک جریان محافظه‌کارانه اسلام سنی است. مفاهیم «سلفی‌گرایی» و «وهابیت» به جای همدیگر استفاده می‌شود.

سلفی‌ها خواستار بازگشت به شیوه زندگی و مرام سلف صالح هستند و همه نوآوری‌های دینی بعدی را رد می‌کنند و آنها را بدعت می‌دانند. البته هر جریان رادیکال اسلامی در آسیای میانه «وهابی» نامیده می‌شود. تفکیک مفاهیم «سلفی‌ها» و «وهابی‌ها» مصنوعی است، زیرا همه آنها خود را طرفداران به اصطلاح «دین ناب» می‌دانند، یعنی اسلام سنتی بدون ویژگی محلی.