زهرا صائمی روز دوشنبه در گفت وگو با ایرنا با بیان اینکه بیشترین آسیبی که دعواهای زناشویی بر روی فرزندان خانواده وارد می کند، اختلال اضطرابی است، افزود: در واقع تردیدی وجود ندارد که فرزندان در زمان بروز اختلافات میان پدر و مادر شاهد برخورد والدین با یکدیگر خواهند بود و این رویه نه تنها سبب ناراحتی، نگرانی و ترس کودک می‌شود بلکه به احتمال بسیار از میزان پاسخگویی والدین به نیازهای بچه ها خواهد کاست.
وی نسبت به تاثیر اختلال اضطراب بر روی کودکانی که پدر و مادر آنان از یکدیگر جدا شده اند، تصریح کرد: کودکی که به همراه یکی از والدین خود بدون دغدغه و با آرامش زندگی می کند بسیار کمتر نسبت به فرزندی که والدین ناسازگار و متعارض به یکدیگر دارد، از اختلال اضطراب در رنج و ناراحتی است.
این متخصص زوج درمانگر با بیان اینکه بیشتر کودکان، اختلافات پدر و مادر را یک نوع تهدید امنیت برای خود و از طرفی مشاجره ادامه دار، قهر و ترک کردن خانه را از سوی والدین، ویرانگر کانون گرم خانواده می پندارند، اظهار داشت: فرزندان به تعارض و اختلافات پدر و مادر عادت نمی‌کنند، زیرا آنان هرچه بیشتر با این تعارض‌ها مواجه شوند، بیشتر نسبت به آنها حساس می‌شوند.
وی برای نمونه گفت: طبق تحقیقات به عمل آمده پسر بچه ای که با والدین درگیر و ناسازگار زندگی می کند بسیار فردی مضطرب و پرخاشگر نشان می دهد و چنانچه کودک دختر باشد در چنین خانواده‌هایی ضمن مضطرب بودن، فردی گوشه‌گیر و اجتماع گریز خواهد بود.
صائمی گفت: مشاجره خشونت‌آمیز پدر و مادر بر سر کودکان بویژه زمانی که بچه ها شاهد درگیری میان والدین هستند، بیشترین آثار مخرب را در پی دارد به نحوی که کودک احساس می‌کند میان دو طرف گیر افتاده و یا حتی خود را مقصر اختلافات بوجود آمده می داند و از این رو اختلالات روانی و افسردگی می تواند به این دسته از کودکان روی آورد.
این روانپزشک تاکید کرد: کودکان در عین حالی که جسمی کوچک دارند ولی دارای روحیات لطیف و از ذهنی کنجکاو و گسترده برخوردار هستند و در هنگام درگیری و یا اختلافات خانوادگی، والدین نباید از موقعیت بچه ها غافل بوده و یا برای رسیدن به اهداف خود از آنان استفاده ابزاری کنند.
نظر شما