به گزارش ایرنا به نقل از روابط عمومی دانشگاه سوره، الهه کریمی در نشست تخصصی ساعتی با سعدی همزمان با روز بزرگداشت سعدی به ادبیات عاشقانه اشاره کرد و گفت: ادبیات عاشقانه یکی از پرمخاطب‌ترین نوع ادبیات است و ریشه‌های ادبیات غنایی در آن وجود دارد. از قرن ۶ به بعد توجه خاصی به این نوع ادبی شده است. در قرن ۷، سعدی و مولانا این نوع ادبی را به اوج خود می‌رسانند و قالب غزل را انتخاب می‌کنند که بهترین فرم برای بیان این نوع ادبی است. آن چیزی که ادبیات غنایی را متمایز کرده جنبه عاطفی و احساسی آن است.
وی به مفهوم عشق در نزد سعدی پرداخت و خاطرنشان کرد: غزل یک معنی دارد؛ آن هم بیان حالات انسانی در جایگاه انعطاف‌پذیری در زمینه عشق است. سعدی مرد عشق است و زیباشناسی دل و روحش، در توصیف عشق ورزی‌ست، هنر سعدی بیش از همه در غزل‌هایش جلوه کرده است. عشقی که سعدی آشکارا از آن صحبت می‌کند، به جمال و زیبایی آدمی محدود نمی‌شود؛ آن‌چه که سعدی را از خود بیخود کرده، صورت نیست بلکه صورت‌نگار است.
کریمی افزود: اگر تمام شعرای جهان جمع شوند، هرگز نمی‌توانند شعری به گونه سعدی بسرایند. اگر بخواهیم عشق سعدی را بررسی کنیم، بابد بگوییم عشق سعدی تک‌بعدی نیست؛ بلکه ازلی، جاری و ساری در همه پدیده‌هاست و نباید عشق سعدی را منحصر به جسم و زمین بدانیم.
هنر دیوارنگاری و صورت‌گری در آثار سعدی
در بخش بعدی، سعدی و نقاشی مورد تحلیل قرار گرفت که محمد حسن جمشیدی، استاد دانشگاه اجرای آن را برعهده داشت.
جمشیدی به ارتباط شعر سعدی و نقاشی پرداخت و گفت: در آثار سعدی، هنر دیوارنگاری و صورت‌گری می‌بینیم که به نقاشی‌های چینی نیز اشاره شده است و این هنرها، در شعرهای دوره سعدی بازتاب داشته است.
وی در ادامه ابیات مرتبط به نقاشی و شعر را مورد بررسی و تحلیل قرار داد و طبق فرموده سعدی اشاره کرد: آدمی که عاشق نیست، مثل یک نقش بی‌روح بر روی دیوار است.
دین و اخلاق در کلام سعدی قابل تفکیک نیست
اجرای بخش دین و سعدی را فرشته ربیع، استاد دانشگاه برعهده داشت. وی در این بخش گفت: ویژگی برجسته سعدی رونق شعر انتقادی است و با افزایش تباهی و فساد، انتقاد هم افزایش می‌یابد که سعدی شروع به بازیابی مفاهیم دینی می‌کند. دین و اخلاق در کلام سعدی، در کنار هم قرار گرفته‌اند و قابل تفکیک نیستند. سعدی خداپرستی را در ابتدای کلام خود قرار می‌دهد و نگاه عاشقانه‌ای به دین دارد.
شعرهای سعدی پر از آواز است
حامد صلاحی، استاد دانشگاه اشعار سعدی را پر از آواز دانست و افزود: امروزه بسیای از اشعار وی، منبع موسیقی‌های ما است. کلمه سرود در شعر سعدی، نشان می‌دهد آواز خواندن شعر برای سعدی موضوعیت داشته است. سعدی به فنون موسیقی علاقه داشت و به نوعی شعرش هم شعری است که از موسیقی بهره‌مند است.
این نشست تخصصی در ۶ بخش سعدی و عشق، سعدی و سیاست، سعدی، دین و اخلاق، سعدی و عرفان، سعدی، شعر و موسیقی و سعدی و نقاشی اجرا شد.
نظر شما