به گزارش ایرنا ، شیلات ایران امسال برای سومین سال پیاپی آغاز صید ماهیان استخوانی در مازندران در شرق مازندران را یک هفته زودتر از سایر مناطق و ۱۵ مهر تعیین کرد ، ولی شرایط نامساعد جوی سبب شد تا صیادان این منطقه نخستین روز صیادی را از دست بدهند.
سازمان شیلات ایران هر ساله فصل صید ماهیان استخوانی دریای خزر در استان های شمالی را با بررسی شرایط مختلف از جمله میزان ذخایر ماهیان، تحولات آب و هوایی و معیارهایی از این دست تعیین می کند. این سازمان از سال ۹۷ برای شروع فصل صید در مازندران دو مقطع زمانی را مشخص می کند. علت این کار فرصت دادن بیشتر به صیادان شرق مازندران به خاطر غنای کمتر منطقه از نظر در دسترسی به ماهیان استخوانی است.
معاون صید و بنادر ماهیگیری شیلات مازندران ظهر امروز به خبرنگار ایرنا گفت که صیادان شرق مازندران که از چند روز پیش تجهیزاتشان را برای رفتن به دریا آماده کرده بودند ، صبح امروز در ساحل حاضر شدند و حتی تورهایشان را در خشکی پهن و چک کردند ولی شرایط جوی اجازه نداد تا تور را وارد آب کنند.
قاسم کریم زاده با اظهار این که هواشناسی مازندران نیز از ۲ روز پیش هشدار سطح نارنجی برای فعالیت های دریایی صادر کرده بود ، افزود : با توجه به این پیش بینی ، شرایط جوی نامساعد که سبب شکل گیری امواج تا ۲.۵ متری در آب های ساحلی و دور از ساحل شده تا بامداد فردا جمعه ادامه خواهد داشت و تا آن زمان شرکت های تعاونی پره به اعضایشان اجازه ورود به آب را به خاطر خطرپذیری بالا نخواهند داد.
وی با اظهار این که توقف صیادی در شرایط نامساعد جوی امری طبیعی برای صیادان و شرکت های پره است ، گفت : در صورتی که طبق پیش بینی هواشناسی از فردا شرایط جوی دریایی تغییر کند ، صیادان شرق مازندران صید را شروع خواهند کرد.
کفال ؛ صید نخست
اگر چه غنای کم ذخایر ماهیان استخوانی بویژه در شرق مازندران سبب شده است تا شیلات ایران زمان آغاز صید در این منطقه را در سال های اخیر یک هفته زودتر تعیین کند ، ولی به صورت سنتی آب های ساحلی این منطقه بیشتر از سواحل مناطق مرکزی و غربی دارای ذخایر گونه کفال است که زودتر هم در توررس صیادان قرار می گیرد.
شرق مازندران شامل شهرستان های نکا ، بهشهر و گلوگاه است. در این منطقه که صیدشان در سواحل میانکاله متمرکز می شود ، رودخانه شیلاتی وجود ندارد در نتیجه طی سال های اخیر ذخایر ماهیان آن بشدت کاهش یافته است.
شیلات مازندران طی یک دهه گذشته تکثیر مصنوعی و نیمه مصنوعی را برای احیاء و تقویت ذخایر ماهیان دریایی در دستور کار قرار داد ، ولی این کار تنها در مناطقی امکان پذیر است که رودخانه های شیلاتی وجود داشته باشد. به دلیل نبود رودخانه شیلاتی مهم و اثرگذار منتهی به سواحل منطقه شرقی خزر برای رها سازی بچه ماهی سفید ، این منطقه عمدتا کفال خیز است.
کفال، سفید و کپور مهم ترین گونه های ماهیان استخوانی دریای خزر هستند. کفال بیشترین میزان صید ماهیگیران مازندرانی را در فصل پائیز و اوایل زمستان تشکیل می دهد و از ماه بهمن به بعد هم ماهی سفید در صدر صید قرار می گیرد.
گذشته از نبود رودخانه های شیلاتی ، طبق گفته مسئولان محلی طی چند سال گذشته جولان قاچاقچیان در منطقه میانکاله باز سازی طبیعی ماهیان مولد را بشدت ضربه زده است و به همین دلیل ماهیگیران این منطقه به نسبت درآمد کمتری نسبت به دیگر مناطق سواحل شمالی خزر دارند.
تنها رودخانه مهم شیلاتی شرق مازندران ، « نکارود » است ، ولی میزان رهاسازی بچه ماهی سفید در این رودخانه کفاف افزایش ذخایر ماهیان استخوانی را در گستره بیش از ۵۰ کیلومتری آب های ساحلی شهرستان های سه گانه ندارد. این در حالی است در مازندران بیش از ۲۰ رودخانه شیلاتی وجود دارد که در مرکز و بویژه غرب استان جریان دارند و عمده فعالیت شیلات و تکثیر و بازسازی ذخایر هم در این مناطق متمرکز است.
از آنجایی که حدود ۸۰ درصد ماهیان دریای خزر « رودکوچ » هستند ، برای تخم ریزی باید به رودخانه ها مهاجرت کنند. هر چه تعداد رودخانه ها بیشتر باشد به طور طبیعی تعداد بیشتری ماهی را به خود جذب کرده و بازسازی ذخایر با سرعت و غنای بیشتری انجام می شود.
طبق آمار رسمی شیلات مازندران تا ۷۰ درصد صید ماهیان استخوانی دریای خزر مربوط به گونه ماهی سفید ناشی از رها سازی بچه ماهی است که صیادان شرق مازندران کمترین صید را از این گونه دارند.
چهار هزار و ۲۰۰ ماهیگیر در قالب ۵۴ شرکت تعاونی صیادی پره در مازندران فعال هستند.
طبق آمار رسمی شیلات مازندران در فصل صید گذشته یعنی از ۱۵مهر سال ۹۹ تا بیستم مهر سال ۱۴۰۰ ، حدود ٢ هزار و ۵۰۰ تن صید کردند که نسبت به مدت مشابه فصل صید گذشته ٢٧ درصد کاهش داشته است. در فصل صید ۱۳۹۸ -۱۳۹۹ صیادان عضو شرکت تعاونی پره استان مازندران در مجموع سه هزار و ۶۰۰ تن انواع ماهیان استخوانی را از دریای خزر صید کرده بودند.
صیادی به طور کلی در سواحل جنوبی دریای خزر یعنی در ایران به صورت « پره کشی » است. در این روش عمدتا تورهایی با ارتفاع هفت تا ۱۰ متر و به طول یک هزار و ۲۰۰ متر به کمک یک قایق به صورت نیم دایره در فاصله مشخصی از ساحل تا ۱۴ متری عمق دریا پهن می شود و پس از انباشته شدن از ماهیان استخوانی شامل گونه های کفال، سفید و کپور به وسیله تراکتور به ساحل کشیده می شود. در این روش شرایط جوی و موج دریا یکی از مهم ترین عوامل برای پهن کردن تور در دریا است.
نظر شما