چراغ‌های کم‌فروغ یا پرتوهای کافی در معابر شهر شیراز

عده‌ای کارمند و شاغل هستند و با تمام شدن نوبت کاری قصد عزیمت به سوی منزل دارند. عده‌ای به‌ دنبال تأمین نیازهای روزمره خود از درون بازارهای هفتگی هستند. برخی برای خرید مایحتاج به مغازه‌ها، پاساژها، فروشگاه‌ها و.... روی آورده‌اند. برخی از بد روزگار با بیماری دست و پنجه نرم می‌کنند و برای التیام دردهای‌شان روانه مطب پزشکان، درمانگاه‌ها و بیمارستان‌ها هستند. 
مهم نیست که افراد با چه هدفی در زیر آسمان تیره غروب و شب از این سو به آن سو می‌روند، مهم نیست این همه تکاپو و آمدوشد از سر دلخوشی و نشاط است یا اضطرار و درماندگی؛ مهم این است که افراد با آرامش خاطر و احساس امنیت زمان خود را در بیرون از خانه سپری کنند.

این چندمین فصل پاییز است که نور بی‌فروغ تیرک‌های چراغ برق در کوچه‌ها و خیابان‌های شهر شیراز، توجه‌ ها را جلب می‌کند. چندمین باری است که بی‌رمقی نورهای خیابان‌ها و معابر و کوچه‌ها، دغدغه‌ها را زیاد می‌کند که آیا رهگذران می‌توانند در سایه این نورهای ضعیف، احساس امنیت و آرامش خاطر داشته باشند؟
 چشم‌ها را چند بار باز و بسته می‌کنیم؛چشم‌ها را گشاد می‌کنیم، انگار فایده‌ای ندارد. این بار چشم‌ها را ریزتر می‌کنیم تا شاید دید بهتری داشته باشیم  اما در هجوم تاریکی غروب و زیر نور کم‌فروغ تیرک‌های برق، نوع و رنگ خودروهای عبوری چندان قابل تشخیص نیست. هر خودرویی را که از دور برای ما چراغ یا بوق می‌زند با تردید نگاه می‌کنیم نمی‌دانیم این خودرو مسافرکش است یا مزاحم! حتی نمی‌توان سرنشین‌های خودرو را به خوبی برانداز کرد.

دختر یا زن یا حتی پیرمردی را تصور کنید که با خود می‌گوید اگر آدم‌های ناجوری سوار ماشین باشند، چه کنم؟!  اندکی بعد می‌گوید از کجا بفهمم که راننده خودرو فرد شریفی است یا نیتی شیطانی دارد؟! ... این قصه پر غصه، دختران و زنان عفیف و پاکدامنی است که نه به دلخواه، بلکه به اضطرار در ساعات تاریک شبانه‌روز در خیابان‌ها در حال رفت و آمد و به دنبال امنیت هستند.  

بلوارهای تاریک عرصه نگاه را بر اتومبیل های عبوری می بندند اما تاریکی میدان را برای تصادف یا افتادن خودرو درون چاله ها و گرفتاری در بازوی ستبر دست اندازها فراهم کرده است. 

دلگیر بودن فضای تاریک و زدوده شدن چراغانی از خیابان ها و بولوارها تبلور خو درا در افسردگیو خمودی نشان خواهد دارد.

بارها از عوام شنیده‌ایم که نهادهای متولی تأمین روشنایی معابر با هدف انجام صرفه‌جویی و کاهش مصرف سرانه برق نسبت به کاهش روشنایی معابر یا حتی خاموشی یک در میان چراغ‌های برق نصب شده در خیابان‌ها، کوچه‌ها و محلات اقدام می‌کنند.

به راستی دلیل بی‌فروغی نور چراغ‌های معابر چیست؟ چگونه می‌توان نسبت به رفع این معضل و تأمین امنیت آمد و شد در معابر و کوچه‌های شهر اقدام کرد؟

لوکس و آلودگی نوری  

مسئول روابط‌عمومی شرکت توزیع نیروی برق شیراز معتقد است: استاندارد مشخص شده برای نورهای سطح شهر با یک لوکس نوری مشخص می‌شود. حال اگر قرار باشد که درجه نور را افزایش بیشتری دهیم، این روند موجب آلودگی نوری و  تهدید سلامت ساکنین منطقه‌ خواهد شد.
سید باقر احمدی چهارشنبه در گفت و گو با ایرنا ادامه داد: منظور از لوکس نوری یعنی روشنایی‌ها در معابر باید به شکلی باشد که خیرگی نداشته باشد و این ویژگی روشنایی شهری و استاندارد روشنایی در کل کشورهای دنیا است.

یک لوکس (Lux) که در سیستم رایج اندازه‌گیری و استانداردهای ایران برای شدت روشنایی استفاده می‌شود برابر یک لومن نور(منبع نور مانند شمع)  تابیده شده از فاصله‌ یک متری به سطحی برابر یک متر مربع است، در واقع این مقدار برابر با یک لومن در هر متر مربع است.

این واحد (لوکس) برای هر مکان متفاوت است مثلا  برای محیط عمومی و همچنین کلاس درس بین ۳۳۰-۵۰۰ لوکس و برای کتابخانه و محیط مطالعه ۳۰۰-۵۰۰ لوکس است.   

مسئول روابط عمومی شرکت توزیع نیروی برق شیراز گفت: به‌رغم وجود این استاندارد، ما پا را فراتر گذاشته و درصد روشنایی شهری را کمی افزایش داده‌ایم. به طوری که دو سال قبل خبرنگاران برخی از رسانه‌ها که گله‌مند کم فروغی شب‌های شهر بودند، وقتی توضیحات ما را شنیدند، با تیتر "شیراز روشن‌تر از همه جا" در این زمینه اطلاع‌رسانی عمومی را انجام دادند. 
وی درباره خاموشی یک در میان چراغ‌های شهر نیز گفت: این مسأله برطبق دستور و طرح کشوری است که در خردادماه سال‌جاری به همه شرکت‌های توزیع نیروی برق در سراسر کشور ابلاغ شد و ما هم مطابق دستورالعمل اقدام نمودیم.هیچ یک از معابر شهر نیز از این قاعده مستثنی نیستند. خیابان‌های شلوغ و پرتردد، معابر خلوت و... همه تحت شمول این طرح قرار گرفته‌اند. 
احمدی ادامه داد: شرکت توزیع نیروی برق، روشنایی همه اماکن و معابر را به یک اندازه تأمین کرده است. حال اگر در مکان‌هایی از سطح شهر مشاهده کردید که روشنایی خیره کننده دارند همانند بخش‌های تجاری؛ مالکین این اماکن نسبت به نصب پروژکتور یا چراغ‌های پرنور و... اقدام کرده‌اند.
  مسئول روابط عمومی شرکت توزیع نیروی برق شیراز بیان  کرد: با تمام این تفاصیل؛ اگر شهروندان نقاطی از شهر را فاقد نور دیدند و یا ستون‌های برق آن مناطق دچار مشکلات فنی شد، می‌توانند مراتب را به صورت شبانه‌روزی از طریق شماره تلفن ۱۲۱ یا اپلیکیشن "برق من" اطلاع دهند تا مأمورین خود را به محل مربوطه اعزام و پس از بررسی نقطه‌ گزارش شده، نسبت به تأمین روشنایی اقدام کنند.
با شنیدن توضیحات این مقام مسئول، هنوز این مسأله در ذهنم مرور می‌شود که چرا قدرت دید ما در خیایان‌های شهر کم است؟! شاید اگر روشنایی معابر کمی بیشتر شود، بانوان احساس امنیت بیشتری کنند. وقتی شدت نور به‌حدی پایین است که حتی توانی برای تشخیص رنگ خودروها وجود ندارد، چگونه آلودگی نوری می‌تواند تهدیدکننده سلامت ساکنین خیابان‌های عریض و طویل کلان‌شهرها باشد؟!
 مسئول روابط‌عمومی شرکت توزیع نیروی برق شیراز گفت: بزهکاری اجتماعی همواره به عنوان یک معضل مطرح بوده است و در هر زمانی؛ چه شب، چه روز می‌تواند اتفاق افتد. نمی‌توان موضوع ناامنی روانی یا اجتماعی برای بانوان را به مسأله میزان روشنایی معابر مرتبط دانست. قاطعانه می‌گویم که روشنایی یک در میان برای شهرمان کفایت می‌کند.