دیدار با تبار ایثار؛ همیارانی که خود فریادرسی ندارند+ فیلم

به گزارش ایرنا، وقتی فردی، همیار جانباز قطع نخاع می‌شود، باید تمام کارهای او از قبیل نظافت، جابه جا کردن از روی تخت به روی ویلچر یا برعکس، استحمام، نوشتن، گرفتن شماره تلفن، گرفتن فشار خون، دادن به موقع داروهای فرد، بستن زخم و تعویض پانسمان را انجام دهد. اگر چه حقوق این افراد با کاری که انجام می‌دهند تناسب ندارد و قراردادهای آنها با بنیاد شهید به صورت یکساله است اما به شغلشان عشق می ورزند و با جان و دل کار می کنند و گاهی بر اثر فشاری که موقع بلند کردن جانبازان به جسم آنها وارد می‌شود، دچار مشکلاتی از قبیل آرتروز گردن، کمر درد، دیسک کمر و پارگی دیسک می‌شوند تا جایی که در برخی مواقع ناگزیرند بعد از سالها کار شغل خود را تغییر دهند.

گروه ایثار و شهادت ایرنا، در دیداری که از آسایشگاه جانبازان «ثارالله» داشت، با مسئولان و کادر درمان آن گفت‌وگو کرد. 

مصائب همیاران 

یکی از همیاران آسایشگاه جانبازان ثارالله گفت: افرادی که به جانبازان کمک می کنند را همیار می‌نامند. به نظر من این واژه درست نیست. چراکه در هیچ‌یک از رده بندی‌های وزارت کار چنین لفظی وجود ندارد. ما کارها را یدی انجام می دهیم و باید از زور بازو استفاده کنیم. برخی مواقع به دلیل جابه جا کردن جانبازان دچار کمر درد، دیسک کمر و پارگی دیسک می‌شویم اما در این مواقع هیچ نهادی از ما حمایت نمی‌کند و سختی کار برای همیاران و پرستاران در نظر گرفته نشده است.

حسین شاه‌بیگ در گفت وگو با خبرنگار ایرنا افزود: دست‌های جانبازانی که از ناحیه گردن قطع نخاع شده اند، حرکتی ندارد. به همین دلیل یک تا ۲ پرستار یا همیار باید همیشه در کنار آنها باشند تا کارهای شخصی و روزمره آنها را انجام دهند. برخی از افرادی که در این آسایشگاه کار می‌کردند، به خاطر مشکلاتی که برای گردن یا کمر آنها پیش آمد، از اینجا رفتند.

وی ادامه داد: قراردادهای ما به صورت یکساله است و نوع حقوق با کاری که انجام می‌دهیم، تناسب ندارد و دستمان به جایی بند نیست. اگر حداقل، قراردادهای ما را درست می‌کردند، باز هم خوب بود؛ هر چند مسئولان آسایشگاه ثارالله پیگیر هستند اما متاسفانه به نتیجه نمی‌رسد.

همیاران با روانشناسان وارد اتاق جانبازان می‌شوند 

این همیار در خصوص نحوه برخورد با جانبازان در آسایشگاه ثارالله گفت: در هر اتاقی که می خواهیم وارد شویم با روانشناس آن فرد می رویم. بعد از سالها کار کردن، می دانیم که باید با هر جانباز چگونه برخورد کنیم. جانبازان به گردن ما حق دارند و اگر من مشکل و ناراحتی دارم، نباید با آنها برخورد بدی داشته باشم. من همه مشکلاتم را پشت در می گذارم و وارد آسایشگاه می‌شوم.

شاه بیگ خاطرنشان کرد: یکی از مسئولان سابق آسایشگاه می‌گفت از این که همیشه فعال و پر انرژی هستی خوشم می‌آید. ما باید نحوه برخورد با مشکلات را یاد بگیریم و اجازه ندهیم مشکلات در روحیه و برخورد ما اثر بگذارند و نباید با بدخلقی و چهره عبوس با آنها روبه رو شویم.

وی ادامه داد: ۲۱ سال است که در آسایشگاه ثارالله مشغول به کار هستم. از روزی که به اینجا آمدم، با خودم عهد بستم در هر شرایطی روحیه خود را حفظ کنم و با روحیه شاد با جانبازان روبرو شوم تا آنها هم ناراحت نشوند. از سوی دیگر به نظر من همیاران باید با لباس آراسته نزد جانبازان بروند که در روحیه آنها تاثیر منفی نگذارد.

سختگیری به همیاران برای آسایش جانبازان 

شاه بیگ اظهار داشت: سخت گیری‌هایی که به همیاران داریم، برای آرامش جانبازان است تا رفاه آنها تامین شود. اگر سخت گیری نشود ممکن است پرستار یا همیار به موقع بر سر کار نیاید و جانباز به سختی بیفتد و نتواند کار خود را انجام دهد و اذیت شود.

خاطرات خوش و ناگوار 

همیار آسایشگاه جانبازان ثارالله با بیان اینکه مسافرت های بسیاری به همراه جانبازان رفته ام و خاطرات خوشی برایم به یادگار مانده، گفت: شنیدن خبر شهادت ایثارگران برای ما بسیار ناگوار و تلخ است و فقدان آنها برای ما بسیار سخت است. چراکه با آنها رابطه عاطفی داریم.

شاه بیگ افزود: کریم محمدی یکی از جانبازان این آسایشگاه بود که اخیرا به شهادت رسید. محمدی روزهای آخر عمر، سختی های بسیاری کشید. ما برخی از شب ها را با بغض سپری می کردیم. چون می دیدیم او درد می کشد اما کاری از دستمان بر نمی‌آمد.

‌آسایشگاه توانبخشی ثارالله از سال ۱۳۶۰ در تهران با پذیرش ۸۰ جانباز جنگ تحمیلی تاسیس شد.