فارن افرز: اوکراین نباید به ناتو بپیوندد

به گزارش روز شنبه ایرنا، این رسانه آمریکایی افزود: با ادامه جنگ اوکراین، سیاستمداران و کارشناسان از جمله ولودیمیر زلنسکی رئیس جمهوری اوکراین و ایوو دالدر (Ivo Daalder) سفیر سابق آمریکا در ناتو تلاش می کنند این سازمان را تحت فشار قرار دهند تا به اوکراین آنچه را که امانوئل مکرون رئیس جمهوری فرانسه «مسیر عضویت» بعد از پایان درگیری خوانده است، پیشنهاد دهند.

به نوشته فارن افرز: این، اکنون یک اقدام نمادین نیست و آروزی اکراین برای عضویت در ناتو موضوع اصلی نشست هفته آینده سران ناتو در شهر ولینیوس خواهد بود.

در این اجلاس اوکراین چنین استدلال خواهد کرد که باید از این کشور توسط کشورهای ائتلافی عضو ناتو استقبال شود.

به نوشته فارن افرز، شیوه رسیدگی به این مساله تبعاتی جدی برای آمریکا، اروپا و خارج از آن خواهد داشت.

خطر این عضویت نمی تواند از این بیشتر باشد که اعضای ناتو متعهد می شوند برای کمک به یکدیگر تا آخر جان بجنگند. اعضای ناتو تا حدی به همین دلیل در دوران جنگ سرد تلاش کردند از گسترش ناتو به کشورهایی که بیشتر در معرض خطر کوتاه مدت حمله قرار دارند، اجتناب کنند.

سران ناتو همچنین این نکته را درک می کنند که مجوز ورود اوکراین به این ائتلاف خطر احتمال وارد شدن به جنگ واقعی (از جمله جنگ هسته ای) را با روسیه دارد. در حقیقت، شانس چنین درگیری و تبعات مخرب آن اصلی ترین دلیل خودداری آمریکا و دیگر اعضای ناتو برای کشیده شدن عمیق تر در جنگ اوکراین است.

تقریبا همه کشورهای عضو ناتو می دانند که نباید به طور مستقیم وارد جنگ اوکراین شوند اما بسیاری علاقه مند به دادن وعده عضویت در ناتو و ابراز تعهد برای کمک به اوکراین برای جنگ های آینده هستند.

در بخشی از گزارش فارن افرز آمده است: تایید عضویت اوکراین در ناتو، کشورهای این ائتلاف را با انتخاب بین وارد شدن در جنگ با روسیه و تبعات مخرب آن یا کاهش حمایت و از ارزش انداختن ضمانت های امنیتی ناتو در سراسر این ائتلاف مواجه خواهد کرد. سران ناتو در نشست ویلنیوس و بعد از آن، در تایید این حقایق و بستن در به روی عضویت ناتو عاقلانه رفتار کند.

فارن افرز همچنین یادآور شد: در اجلاس ۲۰۰۸ ناتو در رومانی، جورج دبلیو بوش رئیس جمهوری وقت آمریکا در اقدامی عجیب، به لابی گری به نفع عضویت گرجستان و اوکراین در ناتو کرد. این آخرین سال شرکت بوش در اجلاس ناتو به عنوان رییس جمهوری آمریکا بود و به گفته مقامات وقت، او می خواست از خود میراثی بر جای بگذارد.

بسیاری از کشورهای اروپایی مانند فرانسه و آلمان با این پیشنهاد مخالفت کردند زیرا نگران اقدامات اجتناب ناپذیر روسیه و تبعات آن برای ائتلاف ناتو بودند.

این بن بست دیپلماتیک باعث دستیابی به توافقی شد که به موجب آن ناتو اعلام کرد بالاخره روزی از این کشورها در این ائتلاف استقبال خواهد شد اما برنامه ای برای ورود به آنها ارائه نشد. این موضع گیری با محکومیت قوی ولادیمیر پوتین رئیس جمهوری روسیه مواجه شد.

چهار ماه بعد روسیه به گرجستان حمله کرد و هنوز هم بخش هایی از آن را تحت کنترل دارد. در سال ۲۰۱۴ نیز در مقدمه جنگ تمام عیار علیه اوکراین در فوریه ۲۰۲۲ کریمه را به خاک خود الحاق کرد.

حتی با وجود تعهد رسمی ناتو درباره پیوستن اوکراین و گرجستان، گسترش بیشتر این ائتلاف به مناطقی که مسکو آنها را برای امنیت ملی خود منحصر بفرد می داند، به معنای همراهی جنگ با روسیه است.

فارن افرز افزود: پذیرش اوکراین در ناتو مشکلاتی را برای این ائتلاف به ویژه تضمین های امنیتی مندرج در ماده ۵ معاهده تاسیس ائتلاف ایجاد می کند. به طور قطع این ماده فقط به طور رسمی متحدان ناتو را متعهد می‌کند که حمله به یکی از اعضا را حمله به همه اعضا تلقی و کمکی را که «ضروری می‌دانند» ارائه کنند. با این حال، در عمل، کشورها عضویت در ناتو و ضمانت‌های ماده ۵ را تعهد آمریکا به جنگ از طرف متحدانش می‌دانند.

در بخشی از این گزارش همچنین هزینه های حمایت نظامی از اوکراین عنوان و بیان شده که ناتو تاکنون به دنبال نیرو و مفاهیم عملیاتی لازم برای اجرای تعهدات کنونی اش بوده است. دعوت از اوکراین برای ملحق شدن در ناتو شکاف بین تعهدات ائتلاف و توانایی های آن را تشدید خواهد کرد.

اکنون در شرایطی که واشنگتن با تقاضای جدی منابع در داخل و در آسیا با خطر منزوی شدن مواجه است، با ورود اوکراین به ناتو، واشنگتن باید منابع خود را از سایر اولویت هایش به این کشور اختصاص دهد. اولویت‌هایی که برخی از آنها بسیار مهم هستند.

فارن افرز در پایان گزارش خود با آوردن ادله مختلفی مانند فشارهای مالی در داخل آمریکا، چالش های شدید این کشور برای ایجاد جایگاهی در آسیا و چشم انداز تنش و تخریب اعتبار این کشور در رویارویی با مسکو، نوشت: به نفع آمریکا است که اوکراین خارج از ناتو باقی بماند. آمریکا به جای دادن وعده هایی که خطرات فراوانی در بر دارد و نتیجه چندانی هم ندارد، باید بپذیرد که اکنون وقتش رسیده درهای ناتو را به روی اوکراین بندد.