پنج بال میش مرغ در کردستان مشاهده شد

حیدر ویسی روز شنبه در گفت و گو با خبرنگار ایرنا با اشاره به اینکه کارشناسان محیط زیست همواره اقدام به پایش و رصد مناطق مختلف استان می کنند، اظهار کرد: در پایشی که طی چند روز گذشته در استان انجام شد پنج بال میش مرغ در محدوده اراضی شهرستان سقز مشاهده شد.

وی اضافه کرد: در سالیان گذشته به عبارتی دهه های ۶۰ و پیش از آن، در مناطقی از استان هم چون دشت چاردولی قروه و زرینه، دهگلان و دیواندره و سقز میش مرغ وجود داشت.

معاون محیط زیست طبیعی و تنوع زیستی اداره کل حفاظت محیط زیست کردستان با اشاره به اینکه مناطق دشت و تپه ماهور از زیستگاه های مناسب برای میش مرغ است، بیان کرد: تغییر اقلیم و فعالیت های کشاورزی و معدن کاری، باعث شده است بسیاری از زیستگاه های این پرنده در استان از بین رود.

ویسی با بیان اینکه میش مرغ بزرگترین پرنده در ایران است که در معرض خطر انقراض قرار دارد، بیان کرد: چندین سال بود که در هیچ کدام از مناطق استان این پرنده مشاهده نشده بود تا امسال در شهرستان سقز پنج بال از آنرا مشاهده کردیم.

وی یادآور شد: بی شک سازمان محیط زیست برای حفاظت از این گونه نادر و دیگر گونه های حیات وحش همه تلاش خود را بکار می گیرد و ما هم در استان پیگیر ارتقای منطقه زیست این پرنده در راستای حفاظت بیشتر از آن خواهیم بود.

به گزارش ایرنا، پرنده میش‌مرغ، که در زبان محلی «چیرگ» نیز نامیده می‌شود، یکی از بزرگترین پرندگان ایران و از گونه‌های منحصر به فرد و بسیار مهم جانوری در جهان به شمار می‌آید که نسل آن با خطر انقراض روبرو است.

این پرنده نادر (Otis tarda) نام دارد که جزو بزرگ‌ترین پرندگان گیاهخوار بوده و با جثه بزرگ و بال‌های کشیده و پرتوان، لقب سنگین‌ترین پرنده قادر به پرواز جهان را دارد.

میش‌مرغ طی سال‌های گذشته به دلیل محدودشدن زیستگاه‌های طبیعی، شکار بی‌رویه و اختلال در مناطق زیست و تخم‌گذاری، در معرض خطر انقراض بوده و به همین دلیل هم‌اکنون در فهرست قرمز اتحادیه جهانی حفاظت (IUCN) در طبقه آسیب‌پذیر (VU) قرار دارد.

تخریب زیستگاه و تبدیل زمین‌های دیم به آبی (مکانیزه شدن کشاورزی) باعث کاهش نسل این گونه کمیاب در دهه‌های اخیر شده به طوری که جمعیت آن در کشور تنها محدود به بخش‌هایی از شهرستان‌های بوکان و مهاباد در آذربایجان‌غربی بوده و امسال هم در کردستان مشاهده شده است.

میش‌مرغ که در جهان به اسم‌های مختلفی شناخته می‌شود برای نخستین بار در سال ۱۷۵۸ میلادی توسط "کارل‌لینه" به نام علمی (Avis tarda) نامگذاری شد و بر اساس بررسی‌های انجام شده بیش از ۶۰ درصد جمعیت این گونه در پرتغال و اسپانیا زیست می‌کند.

این پرنده دارای گردن و پاهای کشیده، بال‌ها و منقاری پهن و برگ‌های رنگارنگ است و طول بدن آن حدود یک متر و بیش از ۱۵ کیلوگرم وزن دارد و روی زمین لانه می‌سازد.