فائزه دیبایی روز شنبه در گفت و گو با خبرنگار ایرنا اظهار کرد: اگر همه چیز طبق برنامه پیش برود و اتفاق بدی برایم رخ ندهد رسیدن به مدال طلای پاراآسیایی هانگژو دور از دسترس نیست و می‌خواهم علاوه بر شاد کردن دل مردم ایران، بخشی از زحمات همسرم که با حقوق کارگری هزینه‌های فراوان تمرین و مسابقاتم را تامین می‌کند، جبران کنم.
ملی‌پوش گلستانی تیم دوومیدانی جانبازان و توانیابان ایران با اشاره به مشکلات خود برای انجام تمرین قبل از شروع اردوهای تیم ملی ادمه داد: برای یک نوبت تمرین باید ۵۰۰ هزار ریال کرایه رفت و برگشت پرداخت کنم در صورتی که حداکثر دریافتی حقوق همسرم ۵۰ میلیون ریال است و باید با این حقوق زندگی را هم بچرخانیم.
دیبایی گفت: یک ورزشکار در سطح حرفه‌ای، نیازمند مصرف انواع مکمل و پروتئین است که هزینه خرید آن برای یک دوره ۴۵ روزه حداقل ۴۰ میلیون ریال است.
وی افزود: از خواسته‌های زیادی در زندگی گذشتم تا به طلایی که انتظارش را دارم برسم اما توجه مسوولان به ما بسیار کمتر از حد انتظار و در برخی مواقع رفتارها و هدیه‌های آنان توهین به شخصیت ما است.
ملی‌پوش ۴۵ ساله تیم دوومیدانی جانبازان و توانیابان ایران اعزامی به بازی‌های پاراآسیایی هانگژو گفت: ورزش حرفه‌ای را دیر شروع کردم اما از ۱۲ سال پیش رکورددار دوومیدانی ایران و از چهار سال قبل رکورددار آسیا هستم.
وی بزرگترین دغدغه خود را نداشتن دیسک استاندارد دانست و افزود: به دلیل نداشتن این وسیله، با هماهنگی رییس انجام پرتاب‌های ایران هر بار برای انجام تمرین در گنبدکاووس ۲ دیسک از فدراسیون به امانت می‌گیرم.
دیبایی بیان کرد: پس از چند سال تلاش توانستم جزو فهرست اعزامی ایران به بازی‌های پاراآسیایی قرار بگیرم و به همین دلیل تمام سعی و تلاش من کسب طلای این مسابقات است.
وی که در رشته پرتاب دیسک در کلاس ۵۶ دارای رکورد ۲۳ متر و ۴۴ سانتیمتر است گفت: در اردوی شاهد جابجایی رکوردها هستیم و رقابت سختی بین همه نفرات است، بطوری که در پرتاب نیزه نفر اول و دوم برای اعزام تلاش سختی دارند.
دیبایی افزود: در ماده پرتاب دیسک در بازی‌های پاراآسیایی، ۲ رقیب چینی دارم که آنان در کلاس ۵۷ هستند، اما چون کلاس ۵۶ برگزار نمی‌شود و من رکوردار آسیا در این رشته و کلاس خودم هستم راهی مسابقات خواهم شد و با حریفان خود در کلاس ۵۷ مسابقه خواهم داد.
وی یادآور شد: کلاس ۵۶ درجه معلولیت بالاتری نسبت به کلاس ۵۷ دارد و در این مسابقات، براساس میزان معلولیت، مسافت پرتاب امتیاز می‌دهند و مسافت پرتاب به عنوان تعیین مقام در نظر گرفته نمی‌شود.
وی خاطرنشان کرد: هر چند رقابت من در کلاس ۵۶، یک مسابقه ناعادلانه با کلاس ۵۷ است، اما اگر همین رکورد یا بیشتر از آن را بزنم، بدون شک مدال طلا را با توجه به شرایط بازی‌های هانگژو کسب خواهم کرد.
دیبایی اضافه کرد: بازی‌های دوره گذشته در جاکارتا کلاس‌بندی نبود و همه با هم مسابقه می‌داند و ملاک میزان پرتاب بود و به همین دلیل نتوانستم به آن مسابقات اعزام شوم، اما یک ماه بعد در مسابقات امارات که رقابت‌های جهانی و کلاس‌بندی بود و مدال‌ها براساس کلاس و پرتاب توزیع می‌شد، بعد از ورزشکار الجزایر که پرتاب ۳۰ متر و حدود ۳۰ سانتیمتر داشت، با پرتاب ۲۳ متر و ۴۴ سانتیمتر رکوردار آسیا شدم و مدال نقره را کسب کردم.
وی در خصوص کسب سهمیه پاراالمپیک پاریس گفت: در رقابت‌های پارالمپیک، کلاس‌های سطح معلولیت ادغام می‌شود اما برای رتبه‌بندی ملاک میزان مسافت پرتاب است و امید دارم بتوانم به پرتاب ۳۰ متر که حدنصاب ورودی بازی‌های سال آینده پاریس است.
دیبایی به همراه تیم ملی دوومیدانی جانبازان و توانیابان ایران چهارشنبه ۱۹ مهر ماه آخرین مرحله اردوی تیم ملی را برگزار کرد و ۲۴ مهر ماه راهی محل برگزاری بازی‌های پاراآسیایی هانگژو می‌شود.
نظر شما