به گزارش خبرنگار ایرنا، این روزها بیشتر در ساعات شهروندان ساکن بخش هایی از جمله مناطق مرکزی مازندران با آسمانی غبارآلود مواجه می شوند. اما این هوا ناسالم که در بین اقشار مردم شاید مه و یا غبار صبحگاهی به نظر برسد، به باور کارشناسان این فرضیه اشتباه است و در کنار آلاینده های واحدهای صنعتی، خودروها و یا حتی ریزگردها، پای پدیده شوم زیست محیطی دیگری در میان است.
مازندران که طی سال‌های اخیر آلودگی هوا را نیز به دلیل فعالیت واحدهای آلاینده تجربه کرده و بدون اینکه آمارهای رسمی این آلودگی اعلام شود با چنین معضلی دست و پنجه نرم می‌کند، و با پیوستن به جمع استان‌های دچار چالش ریزگردها از این حیث نیز آسیب پذیر شده است.
در میان آلاینده های قبلی و همیشگی موجود در هوای مازندران، برخی آلاینده ها دوره ای و مربوط به برخی زمان ها است از آن جمله آلودگی ناشی از آتش زدن کاه و کلش به جا مانده از برداشت شالی از مزارع است.
شیوه نادرست برخی کشاورزان که دود این کار به چشم شهروندان مازندران و مسافرانی که به این استان می آیند می رود. برنج کاری یکی از مهم ترین فعالیت های کشاورزی در مازندران و منبع مهم درآمد کشاورزان استان است و با تولید بیش از یک میلیون تن، ۴۲ درصد برنج مورد نیاز کشور از این استان تامین می‌شود و با توجه به شرایط بارندگی کشت دوم برنج در برخی نقاط بویژه بخش های مرکزی استان انجام می شود.
کشت دوم برنج در مازندران به ۲ روش دوباره نشاء و یا دونوج (پرورش ساقه شالی) یا در اصطلاح فارسی رتون طی یک دهه گذشته بین شالیکاران مازندران تقریبا نهادینه شده است و بر اساس وضعیت آب و هوایی به خصوص روان آب های رودخانه ها کشت آن در مناطق مختلف استان متفاوت است.
حدود ۶۰ هزار هکتار از زمین های شالیزاری استان نشاء مجدد و۵۰ هزار هکتار به روش رتون زیر کشت رفته است و طی روزهای اخیر زمان برداشت کشت دوم برنج در مازندران آغاز شده است.
بسیاری از کشاورزان پس از آنکه محصول گندم، برنج و جو خود را برداشت می‌کنند، ساقه‌های باقیمانده گیاهان را آتش می‌زنند و به اندیشه خود زمین را با هزینه‌ای ناچیز و زمانی کوتاه برای کشت بعدی آماده می‌کنند. این اتفاق در استان مازندران با آتش زدن کاه در شالیزارها خودنمایی می کند.
اگرچه سوزاندن کاه و کلش در مزارع از قدیم مرسوم بوده و سالهاست که کاه و کلش را می‌سوزاند برخی به غلط تصور می کنند که این اقدام نیاز کمتری به استفاده از سموم در کشت دوم را فراهم می کند اما آنچه که امروز بصورت علمی اثبات شده است نابودی اکوسیستم و ویرانی ساختمان خاک است.
عوارض جبران ناپذیر آتش زدن کاه و کلش برای کشاورزان به دلیل آسیب زدن به ساختار خاک و نامرغوبی محصولات بعدی و از طرفی آلودگی و اسیب به محیط زیست باعث شده تا در سال های گذشته کارشناسان و مسولان امر تلاشی مضاعف درراستای آگاه سازی کشاورزان و ممانعت از این اقدام داشته باشند اما متاسفانه تاکنون نتیجه محسوسی حاصل نشده و همچنان برخی اصرار بر روش های سنتی کشاورزی و از این دست اقدامات دارند.
نابودی موجودات مفید خاک، افزایش مصرف کودهای شیمیایی و کاهش بازدهی زمین، فرسایش خاک در بلند مدت، کاهش رطوبت خاک و افزایش مصرف آب در طول دوره رشد، آلودگی محیط زیست و بروز بیماری‌های تنفسی بخصوص برای کودکان و سالمندان و سفت شدن لایه‌های خاک و کاهش نفوذ پذیری آن از مهمترین عوارض جبران ناپذیر سوزاندن کاه و کلش در مزارع است.
دود غلیظ به همراه بوی بد، غبار هوا به همراه کاهش دید افقی وضعیت این روزهای هوای مازندران شده و بنا به اظهار نظر معاون اداره کل حفاظت محیط زیست مازندران وضعیتی که اکنون هوای استان به آن دچار است ناشی از آتش زدن کاه وکلش باقی مانده از برداشت کشت دوم برنج است.
علی اکبر یداللهی روز دوشنبه در گفت و گو با خبرنگار ایرنا افزود: غبارآلوده بودن هوا که این روزها به پدیده غالب در برخی نقاط مازندران مبدل شده ناشی از آتش زدن کاه های باقی مانده از برداشت کشت دوم برنج است.
وی ادامه داد : به خصوص اینکه این آلودگی هوا در بخش های مرکزی مازندران در شهرهای بابل و قائمشهر بیشتر مشاهده می شود.
معاون اداره حفاظت از محیط زیست مازندران اظهار داشت: به دلیل بارندگی های اخیر و پوسیدگی کاه ها باقی مانده از برداشت برنج آتش زدن آنها باعث می شود احتراق کامل صورت نگیرد و وضعیت غبارآلود فعلی در هوای استان را مشاهده می کنیم.
وی ادامه داد:این وضعیت آتش زدن کاه ها علاوه بر ایجاد آلودگی هوا به اراضی نیز آسیب می زند و آلوده می کند و به کشاورزان توصیه و تاکید شده از انجام این گونه اقدامات بپرهیزند.
یداللهی عنوان کرد:تا پیش از این یک ایستگاه سنجش آلودگی هوای مازندران در ساری قرار داشت و با راه اندازی سه ایستگاه در نکا، آمل و چالوس امکان سنجش آلودگی های هوا در استان بیشتر شده است.
نظر شما