بررسی ابتکارات آیت‌الله رئیسی در ریاض/ از تحریم اسرائیل تا تسلیح فلسطین

به گزارش خبرنگار سیاست خارجی ایرنا؛ تنها چند روز از ماجرای اخیر فلسطین و آغاز نسل کشی رژیم صهیونیستی در غزه می‌گذشت که آیت الله رئیسی رئیس جمهور کشورمان رایزنی‌های خود برای توقف هر چی سریع‌تر این جنایات را آغاز کرد. یکی از پیشنهادات ویژه رئیس جمهوری ایران برگزاری نشست سران کشورهای اسلامی بود. اتفاقی که اکنون و با گذشت بیش از یک ماه از این جنگ بالاخره و البته با تاخیر قابل انتقاد عملیاتی شد.

اکنون نمایندگان کشورمان اسلامی از چهار قاره در ریاض گرد یکدیگر جمع شدند و در خصوص مساله فلسطین در دومین سازمان بزرگ جهانی به گفت‌وگو و تبادل نظر پرداختند.

از پیش مشخص بود که مردم غزه نه به گفتاردرمانی و نشست به صرف نشست بلکه به اقدام عملی برای تغییرات راهبردی و موثر روی زمین نیاز دارند.

نطق آیت الله رئیسی همراه با پیشنهاداتی بود که به طور مشخص راه حل‌ها برای خروج غزه از بحران را مورد توجه قرار داد. آیت الله رئیسی در این اجلاس یادآور شد فلسفه و اساس شکل گیری سازمان همکاری اسلامی مساله فلسطین بوده است.

این مهم بدین نکته تاریخی اشاره دارد که سازمان همکاری اسلامی پس از شکست مسلمانان از رژیم صهیونیستی در جنگ ۱۹۶۷ میلادی و آتش سوزی عمدی مسجدالاقصی در سال ۱۹۶۹ و بی تفاوتی رژیم های غربی در برابر جنایات رژیم صهیونیستی شکل گرفت. اکثریت نشست‌های اضطراری این سازمان نیز در ارتباط با موضوع فلسطین تشکیل شده است.

به همین منظور آیت الله رئیسی ده راهکار فوری برای خروج وضعیت غزه از شرایط کنونی را ارائه داد.

توقف کشتار مردم غزه، رفع کامل محاصره انسانی، خروج فوری نظامی رژیم صهیونیستی از غزه. قطع هرگونه ارتباط سیاسی و اقتصادی با رژیم صهیونیستی توسط کشورهای اسلامی، شناسایی ارتش رژیم صهیونیستی به عنوان سازمان تروریستی، تشکیل یک دادگاه بین‌المللی برای تعقیب و مجازات سران جنایتکار صهیونیست و آمریکا، تأسیس یک صندوق ویژه برای بازسازی فوری غزه، اعزام کاروان‌های حامل کمک‌های انسان‌دوستانه، نامگذاری روز بمباران بیمارستان المعمدانی به عنوان روز نسل‌کشی و تسلیح مردم فلسطین در صورت ادامه جنایات رژیم صهیونیستی خلاصه این ده پیشنهاد بود.

اکنون این سوال مهم مطرح است که آیا نشست اضطراری سازمان همکاری اسلامی می‌تواند با فعلیت بخشیدن به پیشنهادات یاد شده نقطه عطفی در بحران فلسطین شود یا خیر؟

برای پاسخ به این سوال می‌توان نگاهی به سابقه این سازمان در پنجاه سال گذشته داشت.

۵۷ کشور عضو سازمان همکاری اسلامی (OIC)علاوه بر بحران فلسطین، بحران افغانستان، نسل کشی مسلمانان در بالکان، حمله رژیم بعث عراق به ایران، اشغال کویت توسط عراق، اختلافات سنگال و موریتانی و بحران های دیگر را دیده‌اند. گرچه در بسیاری از این بحران‌های سازمان همکاری اسلامی صرفا به توصیه و بیانیه‌های سیاسی بسنده کرده است اما نگاهی به برخی پرونده ها نشان می‌دهد در صورت اراده رهبران کشورهای اسلامی، می‌توان به برخی اقدامات عملی این سازمان امیدوار بود و نشست اضطراری کنونی به نشستی متمایز تبدیل شود.

تجربه مقابله با نسل کشی؛ از بوسنی تا فلسطین

نسل کشی مردم بوسنی که منجر به شهادت ده درصد از مسلمانان این کشور شد یکی از فجایع بزرگ در تاریخ معاصر محسوب می‌شود. آغاز این جنایت که با حمایت امریکا و کشورهای اروپایی انجام شد واکنش کشورهای اسلامی را برانگیخت. سازمان ملل در اقدامی فریب کارانه طرفین جنگ را تحریم تسلیحاتی کرده بود که این تصمیم به نفع صرب‌های تا بن دندان مسلح تمام شد و عملا دست مسلمانان را از داشتن ابزارهای دفاعی خالی کرد.

سازمان همکاری اسلامی، با تعیین مهلت تهدید کرد که اگر سازمان ملل تحریم تسلیحاتی بوسنی و هرزگوین را لغو نکند و اقدام قاطعی برای جلوگیری از فجایع صرب ها اتّخاذ نکند، به ارسال اسلحه برای حکومت بوسنی و هرزگوین اقدام خواهد کرد. حتی تعدادی از کشورهای اسلامی از آمادگی برای اعزام ده‌ها هزار نیروی نظامی به بوسنی سخن گفتند.

این اقدام و تثبیت حق دفاع مشروع مسلمانان بوسنی که با پیگیری‌های ویژه جمهوری اسلامی ایران صورت گرفت گرچه مخالفت اروپا و آمریکا را به همراه داشت اما منجر به همراهی افکار عمومی جهان خصوصا مسلمانان برای داشتن حق دفاع مشروع شد و همین امر به رسیدن برخی کمک ها به مردم بوسنی و عقب‌نشینی صرب‌ها منتهی گشت.

سازمان همکاری اسلامی انتخاب کند؛ ابتکار یا انفعال

اکنون نیز می‌توان انتظار داشت در شرایطی که دشمن از هرگونه آتش بس در منطقه خودداری می‌کند، با پیگیری‌های کشورهای اسلامی در نشست اضطراری سازمان همکاری اسلامی مساله حق دفاع مشروع و لزوم کمک رسانی تسلیحاتی به مردم غزه که در دهمین بند پیشنهادی سخنرانی رئیس جمهور ایران مطرح شد مورد اهتمام اعضای این نشست قرار بگیرد.

از سوی دیگر تحریم همکاری اقتصادی با رژیم جعلی صهیونیستی نیز به عنوان یکی از پیشنهادات مهم جمهوری اسلامی ایران، می‌تواند منجر به افزایش فشار به این رژیم و تغییر رفتار آن شود. بر اساس آمارها حدود ۶۰ درصد از نفت وارداتی رژیم صهیونیستی توسط دو کشور جمهوری آذربایجان و قزاقزستان انجام می‌شود. مصر، ترکیه و اردن نیز مراودات بالای افتصادی با این رژیم دارند و جالب آنکه همه این کشورها که از محکوم کنندگان جنایات اخیر رژیم صهیونیستی نیز هستند عضو سازمان همکاری اسلامی هستند.

سازمان همکاری اسلامی و کشورهای عضو اکنون باید انتخاب کنند که آیا می‌خواهند نظاره‌گر تحولات منطقه و کشتار مردم باشند و یا با ایفای نقش فعالانه از ظرفیت خود به درستی به نفع منافع عمومی جهان اسلام استفاده نمایند.

آنچه مشخص است این است که راه حل نهایی در گرو مقاومت منطقه در برابر رژیم صهیونیستی است و تسلیح و تحریم دو ابزار مهم کشورهای اسلامی برای کشیدن ترمز ماشین کشتار این رژیم هستند. رژیم صهیونیستی نشان داده است تنها زبان زور را متوجه می‌شود و هیچ اقدامی جز از دهانه سلاح نظامی و اقتصادی نمی‌تواند آن را متوقف کند.