تحلیلگران سیاسی: نپال به چین و هند وابستگی اقتصادی و امنیتی دارد

به گزارش روز یکشنبه ایرنا از نشریه صبح جنوب چین، پروفسور لین مینوانگ معاون مرکز مطالعات آسیای جنوبی در دانشگاه فودان شانگهای، در خصوص دولت جدید اتلافی نپال، اظهار داشت: سیاست خارجی کاتماندو یک سیاست عمل گرایی است. دیپلماسی نپال درگذشته به دنبال تعادل روابط خود با چین و هند بوده است و سیاستمداران این کشور بیشتر نگران منافع حزب خود هستند.

وی خاطرنشان کرد: تغییرات مکرر نخست وزیران نپال، پرورش هرگونه تغییر مهم در سیاست این کشور را دشوار می‌کند.

خدگا پراساد اولی دوشنبه گذشته به عنوان نخست‌وزیر نپال انتخاب شد. در ۱۶ سال گذشته، نپال شاهد ۱۴ تغییر قدرت بوده است. خدگا پراساد اولی در ۱۰ سال گذشته چهار بار نخست وزیر بوده است و پوشپا کمال دهال هم سه بار نخست وزیر شد.

دکتر آمیت رانجان محقق مرکز مطالعات آسیای جنوبی دانشگاه ملی سنگاپور هم در همین راستا، اظهار داشت: از نظر تاریخی، نپال وابستگی شدیدی به هند دارد و نمی‌تواند روابط نزدیکی با چین برقرار کند.

بر اساس این گزارش، نپال از مدت‌ها قبل توسط دهلی‌نو به عنوان حوزه نفوذ هند در نظر گرفته شده است. هند از سه طرف با نپال همسایه است و کاتماندو از نظر تجارت و تامین انرژی به شدت به دهلی‌نو وابسته است.

هند همچنین یک بازیگر کلیدی در کمک به پایان دادن به جنگ داخلی نپال بود که از سال ۱۹۹۶ تا ۲۰۰۶ پس از تلاش مائوئیست‌های داهال برای سرنگونی سلطنت نپال ادامه داشت.

این دهلی‌نو بود که به انعقاد یک توافق صلح کمک کرد تا این کشور با موفقیت، احزاب خلق را در سیستم سیاسی خود ادغام کند.

با این حال، زمانی که خدگا پراساد اولی اولین دوره نخست وزیری خود را در سال ۲۰۱۵ سپری می کرد، دهلی‌نو را به خاطر قانون اساسی جدیدی که نپال را به هفت ایالت تقسیم کرد، خشمگین کرد و در نتیجه هند یک محاصره اقتصادی بر نپال تحمیل کرد و مانع از ورود دارو و سایر منابع به این کشور شد.

این نخست وزیر نپالی که دوست چین محسوب می‌شد، تمایل کاتماندو را برای همکاری با پکن در طرح مرسوم به «یک پهنه، یک راه»، ابراز کرد. ولی از سال ۲۰۱۷ تاکنون هیچ پروژه‌ای تحت این طرح چینی اجرایی نشد، زیرا نپال هنوز توافقنامه اجرایی را با چین امضا نکرده است.

آمیت رانجان همچنین افزود: خدگا پراساد اولی با توجه به اتحاد جدیدش با کنگره نپالی متمایل به هند، ممکن است دست به هر حرکت تهاجمی علیه این مجلس بزند.

وی ادامه داد: این یک اتحاد غیرطبیعی است، زیرا دو حزب از نظر ایدئولوژیک یا سیاسی همسو نیستند و علیه همدیگر جنگیده‌اند، پس مدیریت آن بسیار دشوار است.