تالاب نئور اردبیل در مسیر احیا قرار دارد/کاهش جمعیت گونه مهاجم کاراس

به گزارش ایرنا از روابط عمومی سازمان حفاظت محیط زیست، آرزو اشرفی زاده با اشاره به اینکه موضوع مبارزه با گونه‌های مهاجم در دستور کار کمیته اکولوژی دفتر حفاظت و احیاء تالاب ها قرار داشته، افزود: روند فعالیت‌ها برای احیای تالاب نئور، در جلسات کارشناسی، به طور منظم مورد تحلیل و بررسی قرار می گیرد و در آخرین جلسه این کمیته کاهش جمعیت گونه مهاجم کاراس و افزایش میگوی گاماروس( گونه شاخص تالاب نئور) تایید شد.

مدیر کل دفتر حفاظت و احیای تالاب‌های سازمان حفاظت محیط زیست یادآور شد: تالاب نئور اردبیل متأثر از ورود گونه ماهی غیربومی کاراس است و این ماهی مهاجم با قدرت تکثیر و تحمل بالا، تنوع زیستی و حیات تالاب نئور خصوصاً گونه بومی میگوی گاماروس (گونه شاخص تالاب نئور (Gammarus lacustris ) این تالاب را در معرض خطر جدی قرار داده است، حذف فیزیکی گونه مهاجم کاراس به ویژه مبارزه بیولوژیک به طور توأمان، به عنوان راهکار عملیاتی مبتنی بر نظرات کارشناسی، در کمیته اکولوژی دفتر حفاظت و احیاء تالاب ها مطرح و پس از بحث و بررسی ابعاد مختلف آن، به تأیید اعضاء کمیته رسید و در دستور کار اداره کل حفاظت محیط زیست استان قرار گرفت.

اشرفی زاده تاکید کرد: روند احیاء این تالاب مثبت بوده به طوریکه ضمن کاهش جمعیت گونه مهاجم کاراس، میگوی گاماروس که از سال ۹۲ در دریاچه مشاهده نشده بود، در برنامه پایش تالاب که در خرداد و شهریورماه ۱۴۰۲ انجام شد، به وفور مشاهده و جمعیت آن احیاء شده است.

وی گفت: پارامترهای فیزیکی و شیمیایی آب در تالاب نئور، همچنین شرایط زیستی آن و تغییرات جمعیتی گونه‌های بومی و غیربومی تالاب به طور منظم پایش می‌شود، گرچه ریشه کن کردن گونه‌های مهاجم از سطح اکوسیستم‌ها امری دشوار و تقریباً ناممکن است اما تلاش‌ها به منظور کنترل جمعیت گونه مهاجم کاراس و بهبود شرایط تالاب نئور ادامه خواهد داشت.

به گزارش ایرنا، تالاب نئور با مساحت بیش از ۲۱۰ هکتار بخشی از منطقه حفاظت شده لیسار و جزو مناطق تحت مدیریت سازمان حفاظت محیط زیست که در ۴۸ کیلومتری جنوب شرقی اردبیل واقع شده است. این تالاب به طور متوسط پنج متر عمق دارد که در برخی مناطق عمیق‌تر هم می‌شود. تاکنون در این منطقه ۷۰ گونه گیاهی و ۹۰ گونه جانوری شناسایی شده است.

نئور بزرگترین دریاچه طبیعی آب شیرین استان اردبیل به شمار می‌رود، مساحت آن در زمان پرآبی به ۴۰۰ تا ۴۲۰ هکتار افزایش می‌یابد و منبع تغذیه آبی آن بارش‌های باران و برف، ذوب یخ‌های کوه‌های اطراف و چند دهنه چشمه اطراف و کف دریاچه است.

از حدود سال ۸۵ گزارش‌هایی مبنی بر مشاهده نوعی گونه مهاجم از خانواده کپورماهیان به نام کاراس در دریاچه نئور دریافت شد که به مرور زمان زاد و ولد این گونه مهاجم تعادل اکولوژیکی دریاچه را به هم زد و حیات گاماروس ها را به خطر انداخت.