به گزارش ایرنا، ابوالقاسم اسماعیل‌پور از پژوهشگران مطرح مازندرانی در یکی از بزرگداشت‌های شاعر او را «آیینه مهر» خوانده و درباره آشنایی خود با محمودزاده گفته بود: آنچه که من و ایشان را به هم نزدیک کرد و تبدیل به یک دوستی پربار شد.
شعر بود؛ نه اسطوره
پژوهشگر و اسطوره‌شناس برجسته ایران در ادامه افزود: مدتی پس از آشنایی، در جلسات متعدد اسطوره‌شناسی و اسطوره‌کاوی، دوستی ما پایدارتر شد. از این همکاری، این توفیق نصیب من شد که در چاپ کتاب «افراسیاب» با ایشان همراهی داشته باشم و از این جا کار اسطوره‌شناسی و اسطوره‌پژوهی محمودزاده، در سطح ایران مطرح شد و ادامه یافت تا با کتاب «فروردین» که یکی از مجلات و فصل‌نامه‌های بسیار ارزشمند به شمار می‌آید، ادامه یافت.
نویسنده‌ای چندوجهی و متفاوت
اسدالله عمادی شاعر مازندرانی نیز در آخرین بزرگداشت محمودزاده او را شخصیتی چند وجهی خواند و گفت: شاید اگر محمودزاده فضا و فرصت اجتماعی بیشتری داشت بهتر در جامعه معرفی می‌شد، او در سال ۱۳۵۵ «گامی در اساطیر» را منتشر کرد، نقدهایی که درباره «هدایت» نوشته از دقیق‌ترین نقدها بوده و پژوهش‌هایش درباره شاهنامه بدون اغراق خواندنی است.
آرمانگرایی متاثر از اسطوره
محمود جوادیان؛ نویسنده مازندرانی او را شاعری در جست‌وجوی معنا معرفی کرد: آرمانگرایی او سویه‌ای متاثر از درهم‌تنیدگی اسطوره بود، در تهران کنشگری و عدالت‌جویی او تقویت شد و به تقدیر جهان می‌اندیشید.
محمودزاده بیش از ۴۰ سال در عرصه پژوهش و خلق آثار در حوزه ادبیات، فرهنگ و اسطوره فعالیت مستمر داشت.
از او آثار شاخصی هم‌چون «افراسیاب در اسطوره و حماسه و زخم عمیق رستم» و «بازخوانی تصویری بوف کور» برجای مانده‌است.
استاد محمودزاده در سال ۱۳۲۶متولد و در ۱۸ مهر ۱۴۰۳ در خرم آباد لرستان دار فانی را وداع گفت.
نظر شما