«ابریشم ارجمندخواه» سومین نماینده ایران بود که در مسابقات قهرمانی جهان تایلند در وزن ۷۱ کیلوگرم و در گروه B به روی تخته رفت. وی با ۷۷ کیلوگرم یک‌ضرب، ۹۳ کیلوگرم دوضرب و مجموع ۱۷۰ کیلوگرم در جایگاه بیست و چهارم جهان قرار گرفت.
این وزنه‌بردار در مسابقات قهرمانی بزرگسالان آسیا در وزن ۶۴ کیلوگرم با رکورد ۶۵ کیلوگرم یک‌ضرب، ۸۵ کیلوگرم دوضرب و مجموع ۱۵۰ کیلوگرم در جایگاه شانزدهم آسیا ایستاد.
وی در مسابقات جهانی ۲۰ کیلوگرم رکورد خود را بهبود بخشید. ارجمندخواه روز دوشنبه در گفت و گو با خبرنگار ایرنا اظهار داشت که مقایسه زنان وزنه‌بردار ایرانی با قهرمانان جهان که در این عرصه ۱۰ یا ۱۵ سال فعالیت می‌کنند، سنجیده نیست.
در متن زیر مشروح گفت و گوی ارجمندخواه را با خبرنگار ایرنا می‌خوانیم:
شما در گروه B در کنار ۱۱ وزنه‌بردار به روی تخته رفتی که در این دسته قهرمانان بسیاری حضور داشتند. نخستین حضور در مسابقات جهانی چگونه بود؟
در این گروه و در کنار ۱۱ وزنه‌بردار دیگر در مسابقات جهانی، رویداد بزرگی را تجربه کردم و حاصل یکسال تلاشم این بود تا به خواسته خود دست یابم و در کنار بزرگان این ورزش به روی تخته بروم و بسیار هیجان‌زده بودم. تجربه اول را در کنار قهرمانان آسیا و تجربه دوم را در کنار قهرمانان جهان وزنه زدم. در این دوره تجربه بیشتری داشتم و بهتر به روی تخته وزنه را کنترل کردم. می‌توانم رکوردم را به این وزنه‌برداران نزدیک کنم و حتی یک روزی با تلاش زیاد با جا بجا کردن رکوردها به مدال طلا دست یابم.
وزنه‌زدن این قهرمانان با وزنه‌زدن ملی‌پوشان تیم ملی زنان ایران چه تفاوتی داشت؟
تفاوت وزنه‌برداری زنان ایران با کشورهای دیگر به ویژه قهرمانان جهان در این است که آنها مدت زمان زیادی را به روی تخته رفتند و سال‌هاست در این عرصه فعالیت می‌کنند اما زنان ایران به مدت ۱، ۵ سال است که در این زمینه کار خود را آغاز کردند. در این رقابت‌ها ما از نظر تکنیکی پیشرفت زیادی داشتیم و بهتر شدیم و با تمرین مکرر و انسجام به رکورد آنها خواهیم رسید.
واکنش کادر فنی دیگر کشورها به حضور بر روی تخته با حجاب اسلامی چه بود؟
کادر فنی کشورهای دیگر خوشحال بودند از اینکه ایران در این مسابقات حضور یافته است. اینکه با حجاب اسلامی به روی تخته رفتیم، برای آنان عجیب نبود و همه کشورها تیم ملی وزنه‌برداری زنان ایران را پذیرفته بودند. در این مسابقات هم استرس نداشتیم زیرا هیچ‌کسی ما را با تعجب نگاه نمی‌کرد.
نقاط ضعف وزنه‌برداری زنان ایران در چیست؟
نقطه ضعف وزنه‌برداری زنان ایران، زمان کوتاه ورود زنان به این عرصه است اما با تمرین به پیشرفت و بهترین نتیجه می‌رسیم.
فکر می‌کنی چقدر زمان برای کسب مدال در رقابت‌های جهانی و آسیایی داری؟
برای کسب مدال هر روز می‌جنگم، تمرین و تلاش می‌کنم اما اینکه زمان خاصی را مشخص کنم، غیر حرفه‌ای است. ترجیح می‌دهم این کار را انجام ندهم و تمرکزم را بر تمرین کردن بگذارم تا نتیجه خوبی کسب کنم.
مهم‌ترین تجربه‌ای که در این مسابقات از قهرمانان جهان آموختی چه بود؟
در این رقابت‌ها متوجه شدم که برد و باخت جزئی از ورزش قهرمانی جهان محسوب می‌شود. به عنوان مثال قهرمانی یک مرتبه نفر اول می‌شود و بار دیگر دوم اما نه به برد و نه باخت خود غره نمی‌شوند و هرگز ناامید نمی‌شوند. این قهرمانان تا آخرین لحظه می‌جنگند و همواره امیدوار هستند و خوب پیشرفت می‌کنند.
خانواده شما تا چه میزان از شما برای حضور در این رقابت‌ها حمایت کردند؟
خانواده‌ام در این مسیر هرگز از حمایت من دست نکشیدند و با تشویق کردن و انگیزه دادن برای حضور در مسابقات جهانی و مهار وزنه‌ها بسیار کمک کردند.
واکنش مردم ایران در برابر حضور زنان وزنه‌بردار در رقابت‌های جهانی چه بود؟
واکنش مردم بعد از مسابقات آسیایی خیلی خوب بود اما همواره نقدهایی به وزنه‌برداری زنان می‌شود. در کل مردم ایران دید بازتری را نسبت به زنان این عرصه پیدا کردند و با ما بهتر برخورد می‌کنند.
چرا آن‌طوری که دلت می‌خواست در مهار وزنه‌های انتخابی موفق نبودی؟
نسبت به مسابقات آسیایی ۲۰ کیلو افزایش رکورد داشتم که عملکردم قابل قبول بود اما در قیاس با رقیبان برای پیشرفت هنوز جای کار زیادی دارم و باید برای آن بجنگیم. در این رقاب‌ها در وزن ۷۱ کیلوگرم چالش داشتیم و طبیعی است، وزنه‌ای که مربی درخواست می‌دهد را مهار نکنیم. در طول یکسال تمرینات سختی را به صورت حرفه‌ای پشت سر گذاشتیم و منتقدان ما را با کسانی می‌سنجند که ۱۰ یا ۱۵ سال است در این عرصه فعالیت می‌کنند. وضعیت رکوردی ما با آنان بسیار فاصله دارد اما زود پیشرفت می‌کنیم و به نتایج خوبی می‌رسیم.
نظر شما