آفریقا و معامله قرن

سه شنبه هفته گذشته بود که دونالد ترامپ، رئیس جمهوری آمریکا در واشنگتن به همراه بنیامین نتانیاهو نخست وزیر رژیم صهیونیستی، از طرح معامله قرن رونمایی کرد و آن را طرح خوبی برای حل مسائل "فلسطین و اسراییل" خواند.

وی تحت این طرح، همه مناطقی که تحت حاکمیت اسرائیل است را به رسمیت شناخت و قدس شریف را پایتخت تقسیم نشده رژیم صهیونیستی قلمداد کرد و از همه کشورها خواست سفارتخانه های خود را از تل آویو به بیت المقدس منتقل کنند.

با وجود درخواست صهیونیست‌ها از دیگر کشورها برای انتقال سفارت از تل آویو به بیت المقدس، تا کنون فقط آمریکا و گواتمالا این اقدام را به انجام رسانده اند.

این در حالی است که با توجه به قطعنامه ۱۹۶۷ سازمان ملل و در شرایطی که هنوز وضعیت شهر بیت المقدس به دلیل تداوم اشغالگری رژیم صهیونیستی، نامشخص است، بسیاری از دیگر کشورها انتقال سفارت از تل آویو به بیت المقدس را اقدامی غیرقانونی می دانند.

با وجود اینکه همه کشورهای جهان تاکنون از پاسخ گویی به درخواست رژیم صهیونیستی و آمریکا برای جابجایی سفارت سرباز زدند، اما از دیروز یک کشور آفریقایی اعلام آمادگی کرد سفارت خود را به قدس شریف، به عنوان پایتخت رژیم صهیونیستی منتقل کند و کشور دیگر نیز قول عادی سازی روابط با تل آویو را مطرح کرد.

چون نخست وزیر این رژیم از دیروز با سفر به آفریقا تلاش مذبوحانه ای را برای جلب نظر رهبران آفریقایی برای انتقال سفارتشان به قدس و در واقع تقویت مناسبات دیپلماتیک تحت تائیدات آمریکا آغاز کرده تا جایی که از دیروز رهبران اوگاندا و کنیا و مغرب اعلام آمادگی کردند نمایندگی سیاسی کشورشان را از تل آویو جابجا کنند.

نتانیاهو در ادامه این تلاش ها اوگاندا را که مسیحیان کلیسای صهیونی آن علاق فراوانی به رژیم صهیونیستی دارند، به عنوان مقصد سفر خود انتخاب کرده و در دیدار با رئیس جمهور این کشور آفریقایی، وی را نسبت به انتقال سفارتشان به قدس اشغالی ترغیب کرد.

خبرگزاری روسی "اسپوتنیک" گزارش داد که نخست وزیر رژیم صهیونیستی در جریان سفر به اوگاندا از تأسیس سفارت اوگاندا در بیت المقدس در آینده نزدیک خبر داده و در مقابل تاکید کرد که تل آویو نیز به زودی در کامپالا سفارت تأسیس خواهد کرد.
وی علاوه بر مقامات ارشد اوگاندایی با " عبدالفتاح البرهان" رئیس شورای حاکمیتی سودان که در کامپالا پایتخت اوگاندا به سر می برد نیز دیدار کرد، اقدامی که بسیاری از مقامات کشورهای منطقه از جمله رهبران فلسطینی آن را محکوم کردند.

به گزارش شبکه الجزیره قطر،نتانیاهو پس از این دیدار گفت: با رئیس شورای حاکمیتی سودان بر سر همکاری برای عادی سازی روابط به توافق رسیدیم.

منابع صهیونیست گفتند که نتانیاهو از برهان خواسته است که اجازه عبور هواپیماهای اسرائیلی از حریم هوایی سودان را بدهد.

البرهان نیز در این دیدار از نتانیاهو خواسته است که برای کاهش تحریم های آمریکا علیه سودان و حذف نام سودان از فهرست تروریسم تلاش کند.
این شبکه در خبر دیگری به نقل از یک مقام بلندپایه نظامی سودان اعلام کرد که امارات متحده عربی به بهانه کمک به حذف نام سودان از فهرست تروریسم، دیدار این مقام صهیونیستی با مقام سودانی را مدیریت و برگزار کرد.

با این وجود "فیصل محمد صالح" سخنگوی دولت سودان اعلام کرد که دیدار البرهان با نتانیاهو با مقامات سودانی هماهنگ نشده بود و دولت این کشور از طریق رسانه ها متوجه این دیدار شد.

در اثنای همین اخبار بود که رسانه‌های‌ صهیونیستی به نقل از "اینتلیجنس آنلاین" فرانسه اعلام کردند که ارتش کشور آفریقایی مغرب به تازگی براساس یک معامله ۴۸ میلیون دلاری سه پهپاد از نوع "هرون" را از رژیم صهیونیستی تحویل گرفته است، پهپادهایی که برای پیگرد گروه‌های تندرو در مناطق صحرایی و شورشیان در صحرای غربی استفاده می شود.

در عین حال کشور مصر در شمال آفریقا نیز به تازگی واردات گاز از سرزمین های اشغالی از طریق احداث خط لوله را آغاز کرده است که البته این خط لوله دیروز مورد حمله مهاجمان مسلح در صحرای سینا قرار گرفت.

این رژیم از زمان اعلام به اصطلاح "کشور بزرگ اسرائیل" از نیل تا فرات در یک کنفرانس صهیونیستی توسط "تئودر هرتزل" به کشورهای آفریقایی به عنوان یک چشم انداز امنیتی نگاه می‌کرد و لذا از ابتدا روابط خود را با مصر و اردن عادی کرده و در مرحله بعدی به سراغ دیگر کشورهای آفریقایی رفت.

اما این تلاش های تل آویو به دلیل اقدامات جنایت کارانه اش در سرزمین های اشغالی جز در مواردی خاص با مقاومت بسیاری از کشورهای آفریقایی روبه بود و حتی در مواردی با واکنش سازمان وحدت آفریقا (سابق) و اتحادیه آفریقای فعلی مواجه شد.

البته صهیونیست ها از قبل از تشکیل رژیم مستقل در سرزمین های اشغالی به آفریقا توجه خاص داشتند، چون بر اساس نفوذی که آنها در موسسات و نهادهای سیاسی انگلیس داشتند گفت وگوهایی را با وزات مستعمرات انگلیس انجام داده بودند تا اولین شهرک یهودی جهان را نه در سرزمین های اشغالی بلکه در اوگاندا و یا کنیا تاسیس کنند و حتی طرح های دیگری را نیز مبنی بر انتقال یهودیان یمن و اتحاد جماهیر شوروی (سابق) به جمهوری دمکراتیک کنگو (زئیر سابق) و یا سودان مطرح کرده بودند.

روند نفوذ تدریجی تل آویو در کشورهای آفریقایی با فراز و نشیب هایی ادامه یافت و سران رژیم صهیونیستی بارها با ترفند های مختلف و لابی آمریکا و برخی کشورهای اروپایی همچنان به تلاش های ناموفق و بعضا موفق خود در آفریقا ادامه دادند تا اینکه با طرح موضوع کذایی "معامله قرن" از سوی دونالد ترامپ، رئیس جمهوری آمریکا برای حفظ وجهه خود نزد لابی صهونیست های آمریکایی (آیپک) و یهودیان جهان و نیز نجات بنیامین نتانیاهو، نخست ورزیر رژیم صهونیستی موضوع  برقراری ارتباط با دیگر کشورهای جهان  را مطرح کرد.

در واقع ترامپ و نتانیاهو با رونمایی متهورانه از طرح جنجالی "معامله قرن" قصد داشتند در مرحله نخست خود را از تنگنای پیامدهای وخیم شکست‌های داخلی و منطقه‌ای نجات دهند و در عین حال به دلیل خیانت کشورهای مرتجع عربی تلاش کردند سلطه  تل آویو را بر سرزمین های اشغالی مستحکم تر کنند.

آنها که در میدان‌های نبرد سوریه، یمن، عراق، افغانستان و لبنان و تنش‌آفرینی‌ها علیه ایران با شکست روبرو شده‌اند، اکنون با این اقدام خود تلاش می‌کنند بر روی شکست‌های منطقه‌ای خود سرپوش گذاشته و توجه کشورهای ضعیفتر جهان را که عمدتا در قاره آفریقا هستند به رژیم صهیونیستی جلب کنند.

در واقع نزاع و ضعف دولت های عربی و فقر و عقب ماندگی آفریقا عامل اصلی پاشنه آشیل نفوذ رژیم صهیونیستی در این قاره بوده و هست.

این رژیم برای روابط خود با آفریقا اهمیت ویژه ای قائل بوده به طوری که با کمترین هزینه و با دادن کمک های فنی، نظامی، سیاسی، امنیتی و تکنولوژی توانسته نفوذش را در این قاره افزایش داده و از این راه به بازار این قاره دست یافته و با غارت منابع آن و سلطه بر شاخ آفریقا، امنیت خود را در دریای سرخ تامین کند.

از سویی، درگیری میان اعراب و اسرائیل، اهمیت یافتن کشورهای آفریقا در نظام بین الملل و قدرت رای آنها در سازمان ملل و وجود گروه ها و اقلیت های یهود در آفریقا نیز موجب شد رژیم صهیونیستی  اقبال جدیدی به آفریقا داشته باشد و با سوء استفاده از نیاز شدید مالی و فقر این کشورها اهداف سیاسی، نظامی و تبلیغاتی و هم چنین اقتصادی خود را در سطح قاره بهتر پیگیری کند.

خرداد ماه امسال بود که شبکه ۱۳ "تلویزیون اسرائیل" گزارش داد که ارتش این کشور از جمله نظامیان تانزانیا، روآندا، اتیوپی، کنیا، آنگولا، آفریقای جنوبی، ساحل عاج، مالاوی، زامبیا، توگو، نیجریه و کامرون را تحت آموزش نظامی قرار داده است.

بر اساس داده‌ها، بخش بزرگ صادرات انواع اسلحه ساخت اسرائیل نیز در سال‌های اخیر به مقصد کشورهای قاره سیاه بوده است.

در هر حال نتانیاهو اخیرا سفری به کشور مسلمان نشین چاد در آفریقا داشت و "ادریس دِبی، رئیس جمهوری آن کشور نیز در سال 2018 به تل آویو سفر کرده و تجهیزات نظامی زیادی از این رژیم خریده بود.

این رژیم هم چنین یک پایگاه نظامی در بندر "مصوع" اریتره مشرف بر دریای سرخ در برابر قرار داد تسلیحاتی به ارزش یک میلیارد دلار ساخت.

رژیم صهیوینیستی در عین حال با دست گذاشتن بر بحران های داخلی کشورهای آفریقایی و اختلافات مرزی آنها بهترین بهره برداری را از این اختلافات برای نفوذ هر چه بیشتر در بین آنها می کند.

از جمله این موارد بحران در دارفور سودان است که دست پنهان تل آویو بارها از آستین مخالفان دولت سودان در آمده و یا می توان به اختلاف مصر، اتیوپی و سودان بر سر ساخت سد النهضه بر روی رودخانه نیل اشاره کرد که تل آویو برای گسترش این اختلافات از اتیوپی جانبداری کرده و سعی دارد این زخم همیشه تازه بماند.

رئیس رژیم صهیونیستی در اوایل تصدی این پست در نیمه سال ۲۰۱۴ به اتیوپی سفر کرده بود.

این در حالیست که "سعاد شلبی" معاون وزیر خارجه مصر به تازگی اعلام کرد که اسرائیل به شدت در شرایط کنونی در تلاش است تا قاره آفریقا را تجزیه کند.

به گزارش روزنامه "ایندیپندنت" چاپ قاهره، وی گفت که اسرائیل از طریق بازی کردن با کشورهای حوزه رود نیل و اعمال فشار بر مصر در این خصوص تلاش دارد تا آفریقا را تجزیه کند.

تل آویو حتی در جنگ قدرت داخلی لیبی نیز از "ژنرال خلیفه حفتر" فرمانده ارتش شرق آن کشور در برابر دولت وفاق ملی مورد تایید سازمان ملل طرفداری کرده و کمک های مستشاری و تجهیزات جنگی در اختیار وی قرار می دهد.

سران رژیم صهیونیستی نه تنها از بُعد سیاسی و نظامی سعی در گسترش نفوذ خود در کشورهای آفریقایی دارند، بلکه به لحاظ اقتصادی نیز به دنبال محکم کردن جای پای خود در این کشورها هستند به طوریکه وزیر اقتصاد رژیم صهیونیستی اخیراً اعلام کرد که ۷۰۰ میلیون دلار بودجه برای افزایش صادرات شرکت‌های اسرائیلی به قاره آفریقا اختصاص یافته است.

در این میان نباید از این نکته غافل بود که کشورهای آفریقایی دارای ذخایر قابل توجه نفتی، معدنی و به ویژه الماس، اورانیوم و طلا هستند که باعث می‌شود چشم طمع سران رژیم صهیونیستی برای غارت این ثروت‌های طبیعی به کشورهای آفریقایی دوخته شود.

در هر حال نفوذ رژیم صهیونیستی به تدریج می رود روز افزون باشد به ویژه اینکه دونالد ترامپ، رئیس جمهوری آمریکا با پیشنهاد و اجرایی کردن طرح ننگین "معامله قرن" دست این رژیم را بیش از گذشته برای جولان دادن در مناطقی غیر از سرزمین های اشغالی باز گذاشته است.