همسایگان هسته‌ای؛ آیا هند می‌تواند رقیب نظامی چین باشد؟

به گزارش روز چهارشنبه ایرنا، فایننشیال تایمز در گزارشی به مقایسه ارتش هند و چین به عنوان دو قدرت هسته ای جهان پرداخت و این نکته را در نظر گرفت آیا هند می تواند با ساختن ارتش قدرتمند، در هرگونه رویارویی نظامی احتمالی ، مقابل چین دوام بیاورد؟

در این گزارش آمده است:

تا بهار ۲۰۲۰، چین و هند اقدامات احتیاطی کاملی را برای جلوگیری از ایجاد تنش دوباره در امتداد مرز مشترک شمالی، جایی که تقریباً شش دهه قبل از آن درگیر جنگ بودند، در نظر گرفتند. سربازان در امتداد این مرز که «خط کنترل واقعی» نام دارد، معمولاً بدون سلاح به گشت‌زنی می‌پردازند و گاهی پاکت‌های سیگار یا سایر زباله‌های به زبان محلی را در منطقه حائل رها می‌کنند تا به طرف دیگر علامت دهند که آنجا بوده اند.

هنگامی که گشت‌های نیروهای مسلح هند و ارتش آزادی‌بخش خلق چین به طور فیزیکی با هم برخورد می‌کردند، بنرهایی را نشان می‌دادند که به طرف مقابل هشدار می‌داد که به قلمرو ملی دیگری تجاوز کرده‌اند و به آنها دستور عقب‌نشینی می‌داد.

اما در ماه های آوریل و می ۲۰۲۰ (فروردین و اردیبهشت ۱۳۹۹)، نیروهای چینی با قطع برخی از مسیرهای معمول گشت زنی هندی‌ها در شرق لاداخ، وضعیت صلح ناپایدار را شکستند. سربازان بدون اسلحه با قمه و سنگ به یکدیگر حمله کردند و تا پایان درگیری‌ها، ۲۰ سرباز هندی و چهار سرباز چینی کشته شدند.

تحلیل‌گران می گویند که احتمال درگیری آینده بین دو کشور پرجمعیت جهان قابل انکار نیست.

حادثه ۲۰۲۰ در دره گالوان به عنوان زنگ خطری برای نهادهای نظامی و غیرنظامی هند، در مورد خطر رویارویی گسترده‌تر در آینده با چین و نیروهای مسلح این کشور بود.

پس از درگیری های گالوان، هند شش لشکر ارتش را از جبهه شمالی خود در امتداد مرز با دشمن سنتی خود پاکستان به شمال لدخ، انتقال داد.

«بیپین روات»، رئیس وقت ستاد ارتش هند، سال گذشته چین را بزرگ‌ترین تهدید امنیتی هند توصیف کرد و گفت که چینی‌ها در سراسر خط کنترل واقعی دهکده‌هایی می‌سازند که احتمالاً برای مکان یابی غیرنظامیان خود یا برای استقرار ارتش در آینده است.

«درووا جایشنکار»، مدیر اجرایی بنیاد تحقیقاتی آبزرور آمریکا، یک اندیشکده، می‌گوید: به دنبال گالوان، چین پس از دهه‌ها توسط مردم و سیاست‌گذاران هندی به‌عنوان یک چالش واضح و کنونی تلقی شد. درک گسترده‌تری وجود داشت که قدرت نظامی چین را نمی‌توان تنها با توافق‌های دیپلماتیک مدیریت کرد و هند را ملزم می‌کرد تا گام‌های نظامی و اقتصادی خود را بردارد.

بر اساس گزارش موسسه تحقیقات صلح بین‌المللی استکهلم (SIPRI)، هزینه‌های دفاعی هند در طول یک دهه از ۴۹.۶ میلیارد دلار در ۲ سال گذشته ۵۰ درصد افزایش یافته و به رقم ۷۶.۶ میلیارد دلار در سال گذشته رسیده است.

هند در همان دوره، روسیه و بریتانیا را پشت سر گذاشت و به سومین ارتش پرهزینه جهان تبدیل شد، البته هنوز فاصله بسیار زیادی با ایالات متحده و چین دارد که تقریباً چهار برابر بیشتر از آن هزینه کردند.

اولویت‌های دهلی نو برای مدرن‌سازی ارتش، شامل اطمینان از برخورداری از ظرفیت صنعتی نظامی پایدار بوده است که بخشی از یک کمپین گسترده‌تر با نام «ساخت هند» با هدف ایجاد تولید داخلی نیازهای صنعتی است.

تحلیل‌گران می گویند که جنگ در اوکراین یک آسیب پذیری کلیدی دیگر را به هند نشان داده است: وابستگی هند به تسلیحات و مهمات روسیه.

هند در قراردادهای طولانی مدت، بازار خود را به سوی کشورهای دیگر از جمله فرانسه و رژیم اسرائیل گشوده است و تنها چند ماه پس از حادثه گالوان، هند قرارداد دفاعی جدیدی با ایالات متحده امضا کرد.

هند در عین حال، تلاش‌های «بومی‌سازی» را به‌منظور تقویت ظرفیت تولید داخلی خود پیش می‌برد.

با این حال، برخی از تحلیل‌گران استدلال می کنند که هند هنوز به اندازه کافی، برای ارتش خود برنامه ریزی نکرده است انجام نمی دهد و هزینه کافی برای آماده سازی برای رویارویی احتمالی با چین انجام نداده است. به ویژه، برخی از ناظران هشدار می دهند که نخست وزیر مودی باید انتخاب کند که آیا نوسازی نیروهای مسلح هند یا بومی سازی سخت افزار نظامی باید در اولویت باشد؟ آنها می گویند که تلاش برای انجام هر دو به طور همزمان خطری را به همراه دارد که این کشور را در معرض ارتش بسیار قوی تر چین قرار دهد.

تلاش هند برای ساختن یک صنعت نظامی بومی به دهه‌ها قبل از سال‌های اولیه استقلال آن بازمی‌گردد، زمانی که هند شروع به استفاده از فناوری خارجی برای توسعه تسلیحات داخلی، از جمله یک هواپیمای جنگی و یک تفنگ خود بارگیری را آغاز کرد اما تنها شرکت‌های دولتی اجازه ورود به تجارت دفاعی را داشتند و بومی‌سازی متوقف شد و هند به عنوان یکی از بزرگترین واردکنندگان نظامی جهان باقی ماند.

نیاز به سرعت بخشیدن به بومی‌سازی برای هند با درگیری‌های گالوان در سال ۲۰۲۰ تشدید شد. هند برای افزایش تولید دفاعی خود، در اوت ۲۰۲۰ ممنوعیت واردات صدها قطعه سخت افزاری نظامی را آغاز کرد که اکنون از فنر گرفته تا تجهیزات نظارتی و قایق های گشتی را شامل می شود. برخی از این ممنوعیت ها تقریباً بلافاصله اعمال شده اند و برخی دیگر تا سال ۲۰۳۲ اعمال خواهند شد.

با وجود درگیری ها در مرز پاکستان، چین دشمنی بالقوه و بسیار قوی‌تر برای هند است که هندی‌ها اذعان دارند که برای ارتش خود هزینه های بسیاری را در نظر می گیرد. تحلیلگران می‌گویند که این محاسبات پیچیده است، زیرا تنها با ارائه رشد اقتصادی سریع‌تر از چین که هند آن را به دست آورده، هند می‌تواند هزینه بیشتری را برای تقویت دفاعی در نظر بگیرد.

«آنگاد سینگ»، تحلیلگر دفاعی می گوید: هم در بخش های نظامی و هم غیرنظامی در هند، همه به اوکراین نگاه می کنند. آنها هزینه جنگ را می بینند و متوجه می‌شوند که ما نمی توانیم آن را بپردازیم.

برای دهلی نو، هدف کوتاه مدت اجتناب از رویارویی با همسایه شمال شرقی است که شکاف بین توانایی‌های چین و هند را آشکار می‌کند.

«مانوج جوشی»، یکی از اعضای برجسته بنیاد تحقیقاتی ORF می‌گوید: مودی نمی‌خواهد با شی وارد درگیری شود، و اگر یک حریف وجود داشته باشد که می‌تواند دولت او را ناراحت کند و اعتبار او را کاهش دهد، آن چینی‌ها هستند، آنها بسیار مراقب چینی ها هستند.

با این حال، برخی از تحلیلگران بر این باورند که درگیری های جدید با چین محتمل است، تحلیلگران بر این باورند که این خطر در دورترین ایالت شمال شرقی آروناچال پرادش، بیشتر است. نیروهای هند در آنجا پراکنده تر هستند و زیرساخت های آن کمتر توسعه یافته است و چین تمام آن را بخشی از تبت می داند و ادعا می کند که تبت جنوبی است.

تهدید به مرز محدود نمی شود. عکس‌های ماهواره‌ای از بندر تحت کنترل پکن در جیبوتی، حدود ۲۰۰۰ مایل دریایی از بمبئی، کشتی‌های نیروی دریایی چین را نشان می‌دهد که در آنجا پهلو گرفته‌اند و نشان می‌دهد که چین در آینده می‌تواند قدرت خود را در اقیانوس هند نیز به نمایش بگذارد.

نیروی دریایی هند بسیار کوچکتر از نیروی دریایی چین است و دارایی های آن نیاز به سرمایه گذاری مجدد دارد، حتی اولین ناو هواپیمابر هند، ویکرام آدیتیا که ساخت شوروی سابق است، در حال تعمیر است.

دولت مودی یک ناو دیگر به نام ویکرانت را راه اندازی کرده است اما هنوز آماده فرود جت های نیروی دریایی نیست و خلبانان در حال حاضر پروازهای آزمایشی را از پایگاهی در گوا انجام می دهند.

هند امیدوار است که مبادلات با همسایه‌اش در ماه‌های آینده تهاجمی‌تر نشود زیرا تحلیلگران می‌گویند عدم تعادل در قدرت نظامی بین این دو تغییری نکرده است.