به گزارش ایرنا، آب سیاه یا گلوکوم یک بیماری چشمی مزمن و پیشرونده است که در نتیجه آسیب به عصب بینایی ایجاد و باعث از دست رفتن میدان دید می‌شود. یکی از اصلی‌ترین عوامل خطر این بیماری، فشار چشم است. اختلال در سیستم تخلیه مایعات چشم می‌تواند موجب تجمع مایعات شده و فشار را افزایش دهد که این امر باعث آسیب به عصب بینایی می‌شود.
عصب بینایی دسته‌ای از رشته‌های عصبی است که شبکیه چشم را به مغز وصل می‌کند. آسیب به این عصب باعث از دست دادن بینایی می‌شود.
از دست دادن بینایی ابتدا از لبه‌های میدان دید شروع می‌شود و سپس کم کم مرکز دید را هم درگیر می‌کند. وقتی که آسیب در عصب ایجاد می‌شود، ماه‌ها تا سال‌ها طول می‌کشد تا علائم ظاهر شوند و وقتی هم که بینایی از دست رفت دیگر قابل بازگشت نیست.
بر اساس گزارش سازمان جهانی بهداشت، بیش از ۶۰ میلیون نفر به بیماری آب سیاه مبتلا هستند و ۸.۵ میلیون نفر در سطح جهان به علت این بیماری نابینا شدند.
آب سیاه به عنوان نخستین علت شایع نابینایی غیرقابل برگشت و دومین علت نابینایی در دنیا بوده و درمان قطعی ندارد.
رئیس انجمن گلوکوم ایران روز یکشنبه در گفت و گو با خبرنگار حوزه سلامت ایرنا افزود: آب سیاه از فشار بالای داخل چشم ایجاد می‌شود و در هر گروه سنی می‌تواند اتفاق بیفتد البته این بیماری در سالمندان و افرادی یکی از اعضای خانواده مبتلا به آن هستند بیشتر بروز می‌کند.
حیدر امینی با بیان اینکه التهاب مزمن چشم و نازکی قرنیه و ضربه به چشم می‌تواند منجر به افزایش فشار در چشم شود، افزود: درد شدید چشم، تهوع و استفراع، اختلالات دید و تاری دید از مهمترین علائم آب سیاه است و با تشخیص و درمان به موقع می‌توان از شدت این بیماری و نابینایی جلوگیری کرد.
وی تصریح کرد: مبتلایان به آب سیاه باید همواره از قطره‌های چشمی برای درمان استفاده کنند؛ این قطره‌ها در بسیاری از داروخانه‌ها کمیاب شده و منجر به نگرانی در بیماران شده است البته از سازمان غذا و دارو رسیدگی به وضعیت کمبود این قطره‌ها را درخواست کرده ایم که قول همکاری در این زمینه داده‌اند.
نظر شما