اهمیت تشخیص اختلال بیش فعالی و نقص توجه در بزرگسالان

به گزارش گروه علم و آموزش ایرنا از «نیوز»، تشخیص اختلال بیش فعالی و نقص یا کمبود توجه در بزرگسالان (ADHD) و مسیر منحصر به فرد برای هر بیمار تاثیر مثبت در بهبود و درمان فرد دارد.

دکتر «اینسیل گری» روانپزشک و مدیر پزشکی کلینیک اسپرینگ‌بورد در تورنتو در این خصوص تاکید کرد: این اعتقاد که اختلال یاد شده در بزرگسالی حل می شود نادرست است و این چالش ها در افرادی که در کودکی این مشکل در آنها تشخیص داده شده، در بزرگسالی نیز باقی می ماند.

وی بیان کرد: بزرگسالان مبتلا به ADHD زمانی که می‌فهمند چه بخش هایی از زندگی‌شان مسئول این نقصان است، اغلب احساس راحتی می کنند.

ADHD یک اختلال رشد عصبی (neurodevelopmental ) محسوب می شود و اغلب با نشانه‌هایی مانند بی قراری و بی توجهی همراه است. هر چند این اختلال بطور متداول در کودکان تشخیص داده می شود، اما ممکن است بزرگسالان یاد بگیرند که نشانه‌های آن را پنهان کنند و این موجب می شود تشخیص آن از سایر اختلالات سلامت روان دشوار شود.

تاثیرات اختلال کم توجهی و بیش فعالی در بزرگسالان محسوس و مشهود است و موجب از دست رفتن وضعیت و جایگاه اجتماعی و اقتصادی، کاهش در آمد سالانه، افزایش نرخ طلاق و کاهش رضایت کاری و امنیت کمتر شغلی می شود. بررسی سابقه برخی بیماران نشان داده است این اختلال در کودکی شامل نشانه هایی مانند بیش‌خیرگی (hyperfixation ) و دشواری در دنبال کردن گفتگوها می شود.

دکتر «سارا بایندر» روانشناس بزرگسالان تاکید کرد: بزرگسالان مبتلا به ADHD اغلب میان‌برهایی برای خود درست می کنند، اما ممکن است در سایر جنبه‌های زندگی با چالش هایی رو به رو شوند. مشکل تشخیص این بیماری در بزرگسالان در این مساله نهفته است که این مشکل با سایر مشکلات مانند اضطراب و افسردگی نشانه‌های مشابهی دارد.

درمان ADHD شامل یک رویکرد جامع و فراگیر از جمله مشاوره با متخصصان، ارزیابی‌های روانشناسی و مداخلات رفتاری است. دکتر گری در این زمینه بر موثر بودن داروهای محرک با تجویز درست تاکید کرد.

بررسی برخی بیماران نشان داده است زندگی آنها پس از تشخیص این بیماری به میزان زیادی بهبود پیدا کرده است و آنها می توانند کارهایی مانند پرداخت به موقع قبوض، حفظ ارتباط با دوستان و خانواده را انجام داده و توانایی ارتباطی را ارتقا دهند. این مساله نشان دهنده امکان تحول با تشخیص این بیماری و کمک به هر بیمار برای در پیش گرفتن مسیری منحصر به فرد برای بهبود و درمان است.